Sevgili Seçil ben hastalandığımda 21 yaşındaydım. Aynı senenin başında ve sonunda olmak üzere iki doğum yapmıştım. ve 2. doğumdan 40 gün sonra annemi kaybettim. Kaslarım doğumlar nedeniyle hem çok yorgun hemde şok etkisinde beklenmeyen bir üzüntü etkisiyle yaklaşık üç dört gün içinde birden iflas etti. Yavaş yavaş olmadı. Aynı anda gözkapaklarm, nefesim, yutmam, yürümem, konuşmam sorun oldu hemen hemen. 20 gün sonrası kıpırdayamıyordum bile. Timus bezi büyüme yapmadan alındı. Ama malesef timus alınıpda iyileşemeyenler de var. Daha doğrusu timusu almak iyileşmeyi değil ilerlemeyi engelliyor dendi . Doktorum bu hastalığa dair ne yaşıyacağım nelerle karşılaşacağım, iyileşen varmı, ilaca bağımlı yaşayan varmı , ölen varmı hepsini bir bir anlattı başta. Ve hacettepeyi önerdi. 92 şubatında hacettepeye yattım, kortizon , mestinon ve plazma ferez, imnün globülünle ancak iki ay sonrası vücudum ameliyata hazır hale geldi. Nisan da ameliyat olup nisan sonunda da taburcu edildim.
Hastanede yatarken gördümki herkeste farklı farklı aşamalar gösteriyor bu hastalık. Kimi yıllar sonra benim 20 günde düştüğüm durumda, kimi bana göre çok iyi ve hiç benim kadar olmamış, kimi bir gün içinde ortaya çıkmış.Her yaş, her cins.Sanırım bünyeye göre veya vücudun yıpranmışlığına göre farkediyor. 4.5 yaş vücudun kendini yenileyebilecegi, mekanizmayı bizlere nazaran daha istikrarlı düzeltebileceği çok taze bir yaş. Uygun hekim de çok önemli. 20 gün boyunca beni götürdükleri doktorlardan ancak 5. cisi teşhisi koyabildi düşünün. Hacettepe gerçekten bu konuda Türkiye'nin en tecrübelisi.Turgay Dalkara yı da şiddetle tavsiye ederim. Ameliyat olmak hemen iyileşmek anlamına da gelmiyor. Diğer tedavilerle ayağa tam kalkıp kendi kendime yetmem iki seneyi aldı. Bu iki sene içinde de ağladığım, aşırı üzüldüğüm günler dilim takılıyordu, ağır hareket ediyordum vs... Seneler sonra bu siteyi keşfetmekle anlıyorumki yaşadıklarımı çoktan unutmuşum. İnatla inançla tersini hiç düşünmeden ve güzel günleri görmeyi sabrederek geçti o günler. Umut etmek inanmak güçlü durmak tabiki önemli ama en önemlisi doktorunuz..Ben ikinci bir hayat şansını yakaladım.Hayat o kadar güzelki gerekiyorsa seve seve ilaçlara bağımlı da yaşayabiliriz ömür boyu.Kalp, şeker, tansiyon hastaları da kullanmıyormu? Güzel haberlerinizi bekliyorum zamanla. Sevgiler
