Bipolar bozukluk hastasıyım. 13-14 yıldır tedavi görüyorum. Bazen özkıyım düşüncesi oluyor. 31 yaşındayım, bir baltaya sahip olamadım. Bu yaşta halen lisans öğrencisiyim. Çevremdeki herkes bana acayip şekilde bakıyor. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Siz nasıl başediyorsunuz?
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Özkıyım düşüncesi ile nasıl başediyorsunuz?
- Konbuyu başlatan anonymous
- Başlangıç tarihi
@dreamfail, depresyondayken intihar planları yapıyorum.aklima geldikçe küfür ediyorum ve eşya firlatiyorum iyi geliyor
@çılgın bipolar, ben yapım gereği duygularımı dışa vuramıyorum. Hep içimde yaşıyorum ve bu hep ddaha dolmama sebep oluyor. Beni hayatta tutan şey inancım. Bol bol dua ediyorum.
Merhabalar. Kardeşim öncelikle ilaç alıyorsan onları aksatma illaç konusunda birşey diyemeyiz. Ama diger intihar düşüncelrinden kurtulman için sana tavsiyem sakın içine kapanma. Hergün yürüyüş yap mutlaka spor yap. spor mutluluk hormonlarını arttırıyor. Maddi durumun iyi degilse bile bir çadır , tulum al doga yürüyüşlerine katıl.
Öz kıyım düşüncesi kendine yöneltme ego savunması ile alakalı. Öfkeni kendine yönelttiğinde oluşan birşey. Dışa vurma alakalı şeyler tavsiye etmiş arkadaşlar. Böyle bir terapi çeşidi vardı. Söyleyemediğin , içinde kalmış yarım duyguları bir makete haykırıyorsun. Onu ölmüş baban ya da ulaşamayacağın bir kimse yerine koyuyorsun , ona bağırıyorsun vs.
Baş edemiyorum, aksine sürekli aklımda 2 kez denedim olmadı. Kafamda planlar kuruyorum
![[NirvaNa]](/data/avatars/m/167/167135.jpg?1765018666){kind=avatar}
Seçme şansım olsa 2 dk. Düşünmezdim, nallari dikerdim.simdi uzatmaları oynuyorum,okeye dönüyorum.az kaldı azz...
"Ölsem de kurtulsam" diyorum ama uzun süredir intihar girişimim olmadı. Zaten sayılıdır, 2-3 kez oldu bu tarz bir girişimim. Artık bilinçlendim, bir süre sonra depresyonum ortadan kalkıyor, hayat yine eskisi gibi, sevdiğim işlerle meşgul oluyorum, bir nebze keyif alıyorum hayattan. Hayatım boyunca bu döngüyü yaşayacağımı biliyorum. Yine de mezarda olup çürümek, bu hayattan daha iyi değil.
Bende de bıkmışlık var. Normalde efendi, kibar, sakin biriyim ama sinirlenince "ben böyle hayatın (ömür boyu çile çekeceğimi biliyorum)" diyip gözü kara oluyorum. Çoluk çocuğa da karıştım, iyi mi ettim kötü mü ettim bilmiyorum.
@Kobra_ Her zaman sayısız kez başarısız olup sonunda bir şekilde başarılı olan azınlıktan bahsediliyor. Ama hiçbir zaman sayısız kez başarısız ömrü boyunca başarıya ulaşamayan çoğunluktan kimse bahsetmiyor. Çünkü insanlar kendilerine güzel yalanlarla kandırmak istiyor. Ya da bundan vazgeçip gerçekleri kaldıramayıp bizim gibi intiharı düşünüyor.
İntihar etmek herkesin yapabileceği bir şey değil zaten intiharı düşünüyorum demek ölme isteği aslında sadece o kadar o bende de var
2-3 kez 5 kez intihar girişimim oldu da kurtuldum falan diyenler aslında intihar falan etmemiştir intihar etse kurtulamazdı büyük ihtimal !!!
2-3 kez 5 kez intihar girişimim oldu da kurtuldum falan diyenler aslında intihar falan etmemiştir intihar etse kurtulamazdı büyük ihtimal !!!
Benim arkadaşım intihar etti! Kız arkadaşı tecavuze uğradı ve artı onu sanki suçluymuş gibi terk edip habersiz bıraktı! Madde kullanıyordu o dönem ! İzlerini hala vücudunda taşıyo! Ölmeye 5 dakika kala kurtuldı ve bu bi mucize
Zira kronik. Yapamıyoruz bu semptomlarla be arkadaş. Klozapin kullanıyorum, Ledason kullanıyoruz (bu yeni bir antipsikotik) lakin tamamen iyileşemiyorum. Yani kendi içimde hastalığın devam ettiği anlıyourum. Artık dayanamıyorum, intihar etmek bu soruna kökten en etkili ve hızlı yol değil miidir?
