Okula giderken yol üzerinde bir tane gri kedi her sabah yolun karşısındaki evin pencerelerini seyrediyor, artık evi mi orası yoksa kediye mama mı veriyorlar bilemem. Ancak hayvan aksatmadan her gün 07.30-08.00 arasında orada (sonrasını bilemiyorum elbette)
1,2,3 derken farkında olmadan hayvana karşı garip bir aidiyet duygusuna kapılmışım. Geçen hafta ders programı değişti okula daha geç gitmeye başlayınca gözüm yolda kediyi arar oldu.
Aramızdaki tek münasebet de yanından geçerken birkaç saniye kulaklarına dokunmaktı, normalde kedi-köpek tüylerinden pek haz etmem.