Bazı arkadaşların konu başlığını biraz yanlış değerlendirdiğini düşünüyorum.Konu tembellik değil aslında,konu psikolojik hastalıklar vesilesyle hastaların yaşamakta olduğu bir hayattan bezginlik,bir ruhsal çöküntü hali sonucunda oluşan yorgunluk ve hareketsizlik isteği.
Bu bazı arkadaşlar tembellik lüksümüz yok,bizde çok fazla zorluklar yaşadık hayatta,bizde hastayız ama çalışıyoruz,paramızı kazanıyoruz,kendi ayaklarımızın üzerinde duruyoruz anlamında cümleler kurmuşlar.
Öncelikle bu arkadaşlarımızı hayattaki kararlı duruşları sonucunda elde ettikleri başarılar için tebrik etmek ve sonra da kendi durumum üzerinden konunun tembellikle ilgili olmadığını izah etmek istiyorum.
Üniversite okuyamadım,paramı kazanıp,kendi ayaklarımın üzerinde durup,muhtaçlıktan kurtulamadım ve bu muhtaçlığımın tembellikle hiç bir ilgisi yok.
Çalışamıyorum.Çünkü nedendir bilmem bende kendimi bildim bileli aşırı bir unutkanlık,dalgınlık,konsantrasyon bozukluğu hali var ve ilaçlar bu durumumu düzeltmiyor.
Çalışamıyorum.Çünkü gençlik yıllarımda ailemin 5 kuruş parası yoktu.Bu parasızlık yüzünden,bir kursa gidipte,üniversite sınavlarına giremedim.
Çalışamıyorum.Çünkü çocukluğumdan beri yaşamadığım,üzüntü ve travma kalmadı.Buraya bazı bazı hayatımdan kesitler yazıyorum ama bütün yaşadıklarımı bilseniz,hasta halimle ne acıları kaldırdığımı bilseniz şaşar kalırdınız.
Gençliğimde çalışmak için çok çabaladım,çok uğraştım.Çünkü Allah layıklarını versin,teyzelerim,durumumun vahimliğini gördükleri halde,çalışmak zorundasın,para kazanmak zorundasın diye başımın etini yiyorlardı.Bir keresinde bana buldukları bir işe girmiştim.Orada unutkanlık ve dikkatsizlik durumumum anlaşılınca,bazı hakaretlere maruz kaldım.Psikolojik olarak hastaydım ama tanı koyulmamıştı.Ben de beni işten çıkarmasınlar diye nootropil isimli ilacı kontrolsüzce kullandım.İlaç bunama ilacı gibi birşeydi.İlacı kullanmadan önce paranoyam yoktu sadece halü vardı.İlaçtan sonra paranoya da başladı.Sonrasın da yine bir sürü olaylar beni girdap gibi içine çekti.
Sonuç olarak şimdi annemin,kardeşimin eline bakar ve muhtaç haldeyim ama asla tembel karakterli değilim.Çalışamayan diğer arkadaşların da tembel oduğunu düşünmüyorum.Herkes ekonomik özgürlüğünü eline almak için azami çaba harcar bence.Sizler çalışmış kurtulmuş olabilirsiniz.Ne mutlu size ama çalışamayan arkadaşlara tembel imasında bulunarak moral bozacağınıza,biraz anlayışlı olup,moral verseniz daha olumlu davranmış olursunuz diye düşünüyorum.