Monoton bir hayat sıkıcıdır. İster zengin, ister fakir olun, hayat renksizse çok sıkıcıdır. Evvela insanın sohbet etmekten hoşlandığı biri olmalı bence. Kendi gibi doğruları olan biri olsa en güzelidir. Öyle her gün aynı kişi ile sohbet de monotonlaşır. Haftada bir, iki haftada bir vs... Hedef sahibi olmak güzel mesela, bir şeye varmak için uğraşmak. Umut yaratmak güzel, Umut olacak şeylerle ilgilenmek... Diyet yapmak, Spor yapmak bir amaç belirleyip ona varmak.
Şunu kabul edelim ki yalnızız hepimiz. Özellikle paramız ve statümüz kadar varız (ekekler için). İnsanlardan bir şey beklememek lazım. Düşenin dostu olmaz, insanlara kızmamak lazım bunun için. Para kazanın, ya evlenin ya da sevgili edinin. Kimse elimizden tutmadan, kimsenin varlığı olmadan da kendi düşünce ve çabamızla mutlu olmayı başarmamız lazım.
Çocukları olanların dahil aslında pek kimsesi yoktur insanın. İnsan evvela kendini düşünmeli ve kimseye zararı olmamalı. Arkadaşın, dostun, akraban, eşin ve çocukların bir gün gidebilir. Düştüğünde, gitme ihtimallerinin yüksek olduğunu kabul etmeli inssan. Önce kendine bakmalı, önce geleceğini düşünmeli. Bunlara zarar gelmiyorsa insan sevdiklerine de verebilmeli hayatını.