Evet bende hayvanlara bayılıyorum benimde öncesinde çok sevdiğim bir köpeğim vardı şimdi bir kedim var ve evet yalnızlık yada diğer bir takım olumsuz yasantıların geride bırakmış olduğu olumsuz tortulara iyi geldiği kesin. Lakin asıl sözüne etmek istediğim konu bambaşka, özellikle yalnızlık ve de yalnız yaşama konusunda. Neden bu konu ile yüzleşemiyoruz ve herşeyi hepberaber yapmak istiyoruz. kendimizle kalmayı basarmak ve kendimize yeter hale gelmek noktasında bu kadar kaygılı ve hatta korkağız. bir adım daha öteeye gidersek yalnız yasayan adama yada kadına biraz burun kıvırıyoruz ve o insanın bu yaşam konumunda mutlu olmayacağına dair kesin inançlarımız daha doğrusu önyargılarımız var. yalnızlığının bazı zamanlar tercih etme süreci değilde maruz kalma durumu olarak nitelendiriyoruz. Bunun kişinin kendini çevresini sorunlarını kimliğini kişiliği bulma noktasında çok önemli bir fırsat olabilme imkanı olabileceği fikri aklımıza gelmiyor. Kişinin yalnızlık süreçi içinde kendini keşfedeceği ve bu yolla aslında daha sağlıklı ilişkiler kurabileceği yaşamını daha doyumlu hale getirebileceği kendi ile mutlu olabilen kişinin gerçek anlamda diğer insanlarla biraraya geldiğinde daha doyumlu ilişkiler kurabileceği fikri aklımıza gelmiyor mesela. yada kendi kendine yetebilen kişinin aslında gerçek anlamda özgüvenli birey olabileceği gerçeğini görmek istemiyoruz da bu kişilerin yalnız yalnız olduğu içinde mutsuz içine kapanık asosyal olduğu kalıp yargısına takılıp kalıyoruz.