Zihinsel engelli birey ve ailelerinin toplumsal yaşamdaki yeri konulu anket, üzücü sonuçlar [Eğitim]

Zihinsel engelli birey ve ailelerinin toplumsal yaşamdaki yeri konulu anket, üzücü sonuçlar [Eğitim]

Ben Ankara'da zihin engeliler öğretmenliğinde okuyorum. bu sene sınıfça yaptığımız küçük bir ankettin sonucu olarak insanlarımızın engelliler hakkında hiç bir bilgiye sahip olmadıklarını gördüm. sadece kendinde ya da bir yakınında engel olan bireyler bilgi sahibi. buna parelel olarak da "eğitim"in adı bile geçmiyor.

Sorduğumuz Sorular:
1- zihin engelli diyince aklınıza ne geliyor?
2- evinizin yanına zihin engelliler okulu yapılacak ve bu bireyler doğal olarak sizin sokağınızı kullanacak. bu sorun teşkil eder mi?
3- evinizin yanına yapılan engelliler okulu evinizin değerini düşürür mü?

Olumlu ve yardıma yönelik, eğitime değer veren, bilinçli cevapların yanında üzücü ve olumsuz cevaplarda bir hayli fazlaydı ve olumsuz cevaplar verenler arasında devlet memuru, mühendis gibi günümüzde iyi sayılan meslek grubundan insanlarda vardı
Bu konudaki görüşleri paylaşalım mı?

İnsanlar bilmiyor, insanlar kaçıyor, insanlar korkuyor
ve bu yüzden böyle sonuçlar çıkıyor.
Alışmalı kanıksamalılar yani zamanla sıradanlaşacağız,
her yerde olduğumuz müddetçe.
Aileler çocuklarını eve kapatmasın,
bizler karşılaştığımız zorluklar karşısında kendimizi geri çekmeyelim...
Kaynaştırmalı eğitim taraftarıyım, özel sınıflar olabilir ama aynı okul,
aynı yemekhane, aynı oyun bahçesi olmalı...

kimse başına gelmeyince anlamıyor.
Engelliler toplumda sanki garip bir yaratıkmış gibi görülüyor.Onları anlamaya çalışalım diyen yok,herzaman biraz daha engel çıkarıyorlar

çok güzel şeyler yazmışsınız arkadaşlar.bence tüm sorunların çözümü insanlarımızı bilgilendirmekten geçiyor.Çünkü insanlar bilgilendikçe bilinçlilik düzeyinde ilerleme kaydediyorlar ve engellilerin problemlerine duyarsız kalmayıp ilgili yerlerden çeşitli taleplerde bulunacaklarına inanıyorum.sonuç şu ki her şeyin başı eğitim.bence aslında engelli diye bir şeyde yok engeller hep engelleyenlerden kaynaklanıyor!çok mu karışık oldu

benimde 10 yaşında zihinsel ve spastik özürlü 1 oğlum var onun eğitim almasını çok istedim ama müracaat ettiğimiz okul almayınca çok üzüldüm.eğer başka bir okullarda olsaydı eminim onu kaydederlardi.oğlum konuşulanların çoğunu anlıyor.bu haber bu yüzden beni o an ki kadar yüzdü.Allah kimseye böyle üzüntüler yaşatmasın.

sanırım insanlar bizlerin başka bi gezegenden geldigini sanıp bizlere uzaylıymısız gibi bakıyolar :?
Hey dünyalılar biz dostuz

Sevgili ti girl öncelikle bir zihinsel engelli annesi olarak yazın için teşekkürler evet malesef insanlarımız bu konuda korkuyorlar zihinsel engelli deyince kendilerine saldıracaklarını falanmı düşünüyorlar anlamıyorum.Oysa bilselerki hepsinin öyle temiz ve saf bir yürekleri varki öyle dürüst ve samimilerki akıllıyız diye geçinen birçok insandan daha akıllılar tek istedikleri anlaşılmak dışlanmamak ve bizde varız diyebilmek onların önüne engel koymakla hiçbiryere varamayız.Bırakın onlarda caddelerde dolaşsın bir lokantada iğrenç bakışlara maruz kalmadan yemeklerini yiyebilsinler.bu konu bana çok dokunuyor benim kızım hafif derecede engelli olsada toplum tarafından birçok sorunla karşılaştım.Herşeyin başı eğitim diyoruz ama oda yetmiyor bence bu iş yürekte bitiyor.Size çok daha acı birşey söyliyeyim benim kızımı sınıfına kabul etmek istemeyen birçok öğretmen bile oldu.EY SAĞLAM İNSANLAR UNUTMAYIN HER İNSAN BİR ÖZÜRLÜ ADAYIDIR. SEVGİYLE KALIN ARKADAŞLAR

Alışmalı kanıksamalılar yani zamanla sıradanlaşacağız,
her yerde olduğumuz müddetçe.
Aileler çocuklarını eve kapatmasın,
bizler karşılaştığımız zorluklar karşısında kendimizi geri çekmeyelim...

Genişletmek için tıkla ...

bencede işin özü burada yatıyor "alışmak". türkiyede 10 milyon özürlü varmış. bu basit bi matematikle her 7 kişiden biri özürlü demek. halbuki ne yolda ne sokakta ne tiyatroda ne sinemada ne orada ne burada bu orana yaklaşacak kadar bile özürlü insanla karşılaşmak mümkün deil. elbetteki bu tek başına hiç birşeye çözüm olmayacaktır ama en azından farklı platformlarda özürlü insanların yoğunluğu varolan yadırganmışlığı azaltacaktır. hepimiz hayatımız boyunca bu yadırganmışlığı yaşamadıkmı? öyle anlarımı hatırlarım ki ailem bile adeta keşke orayada gitmesen keşke ondanda geri kalsan keşke birazcık haddini bilsen der gibi bakarlardı. komik duruma düşme pahasına herşeye atlamak gerekti halbuki. çünkü asıl bitiş, asıl çürüyüş sinmekte, geri çekilmekteydi. şu an ki durumda bence bunun makro planda yansımasıdır.

Bu gibi sorunları aşmamız için kabuğumuzu kırmalıyız,bizleri hergün
gündemde tutacak birşeyler yapmalıyız.
Buda sosyal faliyetlerden ileri gelir.
Bu işlerin fazla gündemde olmamasının bence ilk sebebi
kurulan dernek ve konfederasyonların gerekli etkinlikleri yapamamasından kaynaklansa gerek.

çaba ve başarı

Engellilerin üretime katılması yani toplumdan soyutlanmaması gerektiğini düşünüyorum,bu amaçla çeşitli kurslar açılabilir mesela en önemlisi bence engellilerinde bu toplumun bir gerçeği olduğunun daha geniş kitlelerce algılanması.bildiğim kadarıyla basketbol takımı var. yani spor konusunda iyi şeyler yapılıyor.

demek ki okuyup mühendis ve memur olmak insnlığa pek bişe katmıyor..tabi bu herkez için geçerli değil..

***

kimse ciddi ciddi bunu diyebiliceğini inanmıyorum... inanmak istemiyorum***