[Yaşam] Kör topala çarparsa

20 ağustos günüydü. Ankara'da sakarya caddesinin kenarında bir arkadaşımla yürüyorduk.
Esasında kafeden dışarı çıktık ama ne tarafa gideceğimizi düşünürken arkamdan birisi küt diye bana çarptı. çok şaşırdım bende ne oluyor diye arkamı dönünce görme engelli ortayaş üstü birisini farkettim.
O kişide yolun ortasında ne diye duruyorsun gibisinden bi laf etti.
Aslında yolun ortası değildi ama biz arkamız dönük duruyorduk.
Çarpışma anına göre aynı anda hem kör hep topal olmuştuk.
o an ne diyeceğimi şaşırmıştım.
Kafamda hafiften acımıştı ama ne denebilirdi ki. Bu olay ne de sağlamları eleştirmek için bir fırsattı) hep öyle yapmaz mıyız ne bulsak acısını sağlamlardan çıkarırız.
Tabi söylemeyince benim engelli olduğumu anlamadan yoluna devam etti.

t.ederim sencer.tam kanayan yarama parmak bastın.bastonlarını fütursuzca çok geniş açı yapacak şekilde sallayan görme engelli arkadaşalrıma seslenmek istiyorum:

ben nörolojik engelliyim.kas hastasıyım...başımıza gelen olayları anlatmak isterim.yolda yürüyoruz ağır ağır -çünkü hızlı yürüme ihtimalim yok- arkadan bir ses duyuyoruz ve daha arkakamıza dönüp bakamadan görme engelli bir arkadaşın bastonu bizim bacaklarımıza çoktan çarpmış oluyor.( biz dediğim minerva ve ben ) kaçmaya çekilmeye fırsat olmuyor çünkü rahatsızlığımızdan kaynaklı ağır hareket ediyoruz.bu çarpışamlar sırasında defalarca düşme tehlikesi geçirdik.minervayı bilmiyorum ama benim, düşünce yerden yalnız kalkma ihtimalim yok.bacağımı kırma tehlikesi de cabası.

görme engelli arkadaşlarımdan ricam, bastonlarını önlerini açabilecek kadar kullanmaları.insanlar bastonlarını önlerinde yanyana dizilmiş 10 kişi varmış gibi savuruyorlar.bu doğru mu?
lütfen, karşıdaki insan da engelli bir birey olabilir...birbirimize anlayışla yaklaşmalıyız.

görüşmek üzere

slm dilemma. ben böyle bir olayı ilke kez yaşamıştım ve düşünmüştümki. 40 yılda bir olur böyle kazalar. oysa senin tecrübelerini öğrenince demekki artık trafik denen şey yayalar içinde artık bir sorun yaratmakta. şunuda söylemek isterim. görme engelli arkdaşalar toplum ilişkilerinde sert ve kaba tarzları var. herşeye kızan baskın çıkmaya çalışan ve gruplarını kollama gibi özellikleriyle öne çıkmak istemekteler. ben hiç kibar, karsısındakini tolere eden bir görme engelli arkadaş tanımadım.
65 yaş üstü yaşlıların EGO otobüslerine ücretsiz bindiklerini bilirsiniz. ama yaşlılarımız çok kabalar fütürsuzca davranmaktalar. insanı tartaklayarak otobüs içinde ilerlemekteler. iniş ve binişlerde herkesi çileden çıkarmaktalar. engelli olmama rağmen benide kaç kere itekleyerek kapıya yanaştıklarını şoförle dalaştıklarını gördüm. görme engelli arkdaşlar ve yaşlılarımızda biraz daha anlayışlı olmalılar. sanki yangından mal kaçıyor. aceleci ve karşısındaki insanı görmezden gelerek bildiklerini okuyorlar. bu insanımızdaki herşeye baskın çıkma özelliğinin bırakılması gerektiğine inanmaktayım.

Böyle bir soruna dikkat çektiğiniz için teşekkürler.

Aslında bütün mesele bizlerin aşırı hoşgörüsüz ve anlayışsız olmamızdan
kaynaklanıyor.

Evet bunu kabul etmek gerek ki biraz agresif, umduğu hoşgörüyü bulamamaktan dolayı hoşgörüsüz insanlarız. Ve toplumda da (bence) yanlış tanınıyoruz. Tayinimin çıktığı ilk görev yerime gittiğimde aksi bi tepki alacaklarını umduklarından bana yaklaşmaya korktuklarını, bizlerin genelde öyle insanlar olduğumuzu, öyle tanındığımızı zaman sonra söylemişti sayın arkadaşlarım ve amirlerim. Ama O kadar güzel çürüttümki o savlarını. Hepimiz çürütebiliriz aslında, hayal kırıklığına uğratabiliriz ama önce bunu kendine bi kanıtlaması gereken çok arkadaşımız var yazık ki..........

kişi kendini engellemesin yeter bence.
unutmayalım ki nerde ve nasıl olursa olsun karşılaştığımız bir sorunda mutlaka bizim gibi sorun yaşayan başkaları da olacaktır.
hayatta sorunlarla cebelleşen tek kişi biz olamayız....

evet ferit abi haklısın.bunun adı hoşgörüsüzlük...
sencerin bahsettiği insanlar.yaşlılar.cesaretini toplayıp biraz müsade edebilir misiniz dedeiğinizde size şöyle bir bakıp anında "saygısız" lafını yapıştırıverirler.yada daha kötü sözler.

yine bir anım...=) asansörle metroya iniyorum.karanfil sokağı çıkışından.tam aşağıya indim.kapının önünde 4-5 kişilik bir grup asansör bekliyor.kapı açıldı hepsi birden içeri daldı kapının ağzını kapatmış, içeri girmeye çalışıyorlardı.espri yapıyorlardı aralarında.neşeliydiler ama olduğum yerde donup kalmıştım.hepsi erkek bir grup üstüme üstüme geliyor :shock: o kısa zaman içinde fark ettimki görme engelli bir grupmuş.esprili olmalarına güvenerek onlarla esprili bir dille konuşarak "hey arkadaşlar içerde birileri var dışarı çıkmak isteyen.hey ben varııııımmm" diye bağırdım gülümseyerek.işte o zaman gülümseyerek ve özür dileyerek dışarı çıkmışlardı. :lol:

keşke hep böyle neşeli olabilsek ve keşke arkadaşlarımızı böyle uyarma şansımız olabilse.

görüşmek üzere

alemsin Dilekciğim hoş sen benim bir çok anıma şahit olmuşsundur tehlikeyi nasıl üstüme çektiğimi iyi bilirsin yine bir gün arkadaşım Dilekle yolda yürürken ve korkulu rüyamız olan beyaz bastonlardan bahsederken kırmızı ışık yanar ve Atatatürk Bulvarından karşıdan karşıya geçmeye çalışıyoruz ve dalmışım konuşuyoruz birden bir arkadaşla nerdeyse kucaklaşma noktasına geldiğimizi fark ediyorum iyi insan lafın üstüne gelir dercesine görme engelli bir arkadaş ne ben ne de o sanırım tam görmeyen bir arkadaştı ve kime çarptığını ya da kimle kucaklaştığını zaten fark edemedi benimde olayı çözecek kadar vaktim yok nitekim yeşil ışık bir yansa toptan sonumuz olabilir yolumuza devam ettik ve karşıya geçtik ara ara hatırlayıp güldüğümüz minik bir anı ne görme engelli arkadaş ster bu gibi kazaları ne de biz ama bazen olabiliyor ama ben bir kas hastası olarak arkamdan gelen tıktık seselerini duyduğum an kaçacak yer arıyorum ne ben düşeyim ne de o zor durumda kalsın değilmiiiii :wink:
bastonlarımızı çok geniş açı değilde biraz daha yetecek alanda açabilirsek bize büyük bir iyilik yapmış olacaksınız görme engelli arkadaşlarım
herkese sevgi ve selamlarrrrrrrrr :wink: