Kötü bir anımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
İlkokul ikinci sınıftaydım. Ben sol ayağından ortopedik özürlüyüm ve o zamanlar uzun yürüme cihazı kulanıyordum, teneffüse çıkmıştık arkadaşlarla dışarıda ATATÜRK büstünün yanına gittik ben büstün etrafını çevreleyen zincirin üstüne destek nihayetinde oturuyordum. o sırada nöbetçi öğretmen bağırarak bize doğru geldi. ne olduğunu anlamadan bana peşpeşe tokat atmaya başladı. arkadaşlar "yapmayın öğretmenim" diyorlardı... tabi doğal olarak denge olamdığı için yere yuvarlandım. ağlıyorum da, çok korktum. niye bana tokatlar atıtığını da bilmiyorum.
daha sonra öğretmen benim yerden kalkamadığımı gördü ve gözü cihaz ayakkabıma takıldı. hemen, "oğlum sen sakat mıydın, aferdersin..." son cümlesi bu oldu
bu kötü olayı küçükken yaşamama rağmen bu yaşıma kadar unutamadım. Sizlerle paylaşmak istedim Teşekkürler
Bide öğretmenin bana tokat atmasının sebebi zincire oturmammış, sonra öğrendim, ama iş işten geçmişti
NEFES ALIYORSAN ŞÜKRET
İlkokul ikinci sınıftaydım. Ben sol ayağından ortopedik özürlüyüm ve o zamanlar uzun yürüme cihazı kulanıyordum, teneffüse çıkmıştık arkadaşlarla dışarıda ATATÜRK büstünün yanına gittik ben büstün etrafını çevreleyen zincirin üstüne destek nihayetinde oturuyordum. o sırada nöbetçi öğretmen bağırarak bize doğru geldi. ne olduğunu anlamadan bana peşpeşe tokat atmaya başladı. arkadaşlar "yapmayın öğretmenim" diyorlardı... tabi doğal olarak denge olamdığı için yere yuvarlandım. ağlıyorum da, çok korktum. niye bana tokatlar atıtığını da bilmiyorum.
daha sonra öğretmen benim yerden kalkamadığımı gördü ve gözü cihaz ayakkabıma takıldı. hemen, "oğlum sen sakat mıydın, aferdersin..." son cümlesi bu oldu
bu kötü olayı küçükken yaşamama rağmen bu yaşıma kadar unutamadım. Sizlerle paylaşmak istedim Teşekkürler
Bide öğretmenin bana tokat atmasının sebebi zincire oturmammış, sonra öğrendim, ama iş işten geçmişti
NEFES ALIYORSAN ŞÜKRET