[Yaşam] Hem özürlü olmak hem de olmamak, iki arada bir derede yani

MERHABA,
ÖNCELİKLE YAZI İÇİN ÖZÜR DİLERİM. LEPTOPDA YAZDIĞIM İÇİN Bİ TÜRLÜ ALISAMADIM. NEYSE...

BEN 1975 ZONGULDAK DOGUMLUYUM. BENİM ENGELİM YOKSA, ENGELSİZİM Mİ DEMELİYİM? BİLEMİYOLUM.
BEN DOGUSTAN DUDAK VE DAMAK YARIGI OLAN, AYNI ZAMANDA KARIN KASLARININ FAZLA (ANNE KARNINDA) GELİSMEMESİNDEN OLUSAN GÖBEK VE KARIN PROBREMLERİ OLAN BİKİMSEYİM VE AKCİER GELİSİMİ DE NORMANDEN DAHA AZ OLDUGUNDAN GÖĞÜS KAFESİM DAR.
DOGDUGUNDAN BERİ HERARDE 20 TANE KÜÇÜK-BÜYÜK AMELİYATLAR GECİRDİM :idea:
BENİ EN ÇOK ÜZEN SEY, BİR TOPLULUĞA GİRDİĞİMİZ ZAMAN BÜTÜN GÖZLERİN (GENELLİKLE KACAMAK AMA FARK EDİYOSUNUZ) ÜSTÜME ÇEVRİLİYOR OLMASIYDI. KÜCÜKKEN BENİM YASIMDAKİLER HEP SORU SORARLARDI, "NASIL OLDU? ACIYO MU?" GİBİ. O YÜZDEN DÜGÜNLERİ HİÇ SEVEMEDİM.
YAŞ İLERLEDİKDEN SONRA, YANİ ORTA OKULDA, BU SEFER COK BUYÜK Bİ SORUN VARDI: kız arkadas
YANİ ARKADASLARIMIN HEPSİNİN VARDI, AMA BEN!..
VE O GUN HERALDE YASIM 15-16 İDI, GENE OKULDAN ERKEN GELMİŞDİM (NE DE OLSA GEZECEK PEK KİMSEM YOKTU), BİZİMKİLER EVDE YOKTU. BEN DE EVDE OTURMUŞ TELEVİZYON SEYLEDİYORDUM. Bİ PROGRAMDA GÖRDÜM (YABANCI Bİ KANALDA HERALDE İNGİLİZDİ), SAVAŞDA YÜZÜNÜN YARISINI KAYBETMİŞ Bİ ADAM VARDI. SORULAR SORUYORLARDI; "NASL OLDU? NERDE OLDU? İNSANLAR SİZE NASIL BAKIYO?" GİBİ...
VE ADAM DURDU VE GÜLDÜ. "KORYUYOLAR" DEDİ. "AMA BEN ONLARDAN DAHA COK KORKUYORUM. ÇÜNKÜ BANA ACIYOLAR VE BANA ÜZÜLÜYOLAR. BU BENİ COK AMA COK ÜZÜYOR".
SONRA AKLIMA GELDİ! BEN O ADAMA GÖRE BRAT BİT'DİM. EEE! O ZAMAN... DEDİM, VE O GÜN BUGUN SOSYAL HAYATIM COK COK İYİDİR. ÖVÜNMEK GİBİ OLMASIN AMA, HERALDE Bİ 30 -40 HATUNLA ÇIKTIM. HEHEHEHEH SİMDİ EVLİYİM VE COK MUTLUYUMM.DARISI HERKESİN BAŞINA

SİMDİ BUNLARI NİYE YAZDIGIMI SORANLAR OLABİLİR. ŞUNUN İÇİN:
NE YAZIK Kİ ENGELLİ OLMAK YALNIZ BEDENEN OLMUYOR. RUH DA BAZEN ENGELLİ OLUYOR.
BENCE ENGELLİLERİN HEM SOSYAL HEM DE PSİJİKOJİK YARDIM ALMALARI GEREK. BÖYLECE SORUNUN ÇOĞU HALLOLUR

SEVGİLER SAYGILAR

Evet, kendimizi içimize hapseder ve toplumla yaşamaktan kaçarsak, işte o zaman yandığımızın resmidir.

haklısın loveboys, beterin beteri var. en önemlisi kendinle barışık olabilmek.

LOVEBOYS demiş ki:

"NE YAZIK Kİ ENGELLİ OLMAK YALNIZ BEDENEN OLMUYOR. RUH DA BAZEN ENGELLİ OLUYOR.
BENCE ENGELLİLERİN HEM SOSYAL HEM DE PSİJİKOJİK YARDIM ALMALARI GEREK. BÖYLECE SORUNUN ÇOĞU HALLOLUR"

Bence aynı yardımı engelsiz insanların da alması gerekiyor. Bizi psikolojik olarak etkileyen engelimizin getirdiği zorluklar değil, diğer insanların bize karşı olan davranışları...

acaba engellı olmak mı zor bu engelle yasamak mı zor.. yada gercekten engellımıyız...

bende senınle aynı kararsızlıktayım engelımıyım degılmıyım cunku 2 senedır engelın n oldugunu bılıyorum asırı hareketlı bır ınsanım cunku tutunarak yuruyorum evdede saga sola yada bıraz dengede durarak o kadar alıstımkı ya ben engellımıym degılmıyım dıyorum hayatımana da nasıl devam edecegımı sasırıyorum en komıgıde benım engelım olmasına ragmen engellı arkadaslarımın tekerleklı sandelyelerını ben ıtıyorum sonucun su olduguna vardım senın gıbı ben kendımı sevıyorum bunun bana hayatıma cok buyuk bır etkı yapmasına ızın vermıyorum bunu deneyın cok ıyı gelecek hepımıze en azından bana ıyı geldı hos kısılıgımde bu degısmezkı ne kaybedersınız tam tersıne kazanırsınız bence bızler ozel ınsanlarız arkadaslar :lol: