Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

[Yaşam] Engelli olmak - anılar...

Mesut01

Üye
Üyelik
30 Eyl 2006
Konular
8
Mesajlar
94
Reaksiyonlar
0
ben çocuk felci geçirdikten sonra 1 defa ameliyat oldum ve protez takmaya başladım çocukluk ya diğer çocuklardan farklı sanmıyordum kendimi taki ilkokula başlayana kadar öğretmenimiz beden dersine çıkardığında hep bana bakarlardı o zaman farkettim sakat olduğumu diğerleri gibi yürümediğimi o halimle çok isyan ettim çünkü ikizimle aynı sınıftayız herkes ban bakıyor bu böyle sürüp gitmeye başladı evde aksileşmeye başladım sofrayı dağıtıyordum kimse sesini çıkarmıyordu.
Ve bu yaştayım annem benim için evin delisi der

ortaokulda beden öğretmeni bana sen bedene giremezsin rapor al dedi çok zoruma gitti arkadaşlarım sıraya girer maç yaparlardı ben bakardım
ama inat ettim arkadaşlarımla maç yaptım kaleciydim ve sınıf takımının kalecisi oldum öğretmen bile şaşırdı.Şimdi ise halı sahada üstüme kaleci yok.
Aslında diğerlerinden farklı olmak güzel şey hemen öne çıkabiliyorsunuz.
Size küçük bir anımı anlatarak yazımı bitireyim.
ellerinizden öper 2 çocuğum var pelinsu 13 yaşında onur 10 yaşında çocuklar küçükken aşı kampanyası vardı hemşire ağızdan çocuk felci aşısı damlatıyordu kızım ses çıkarmadan ağzını açtı oğlum ise açmıyordu.O zamana kadarda ne ben söyledim ne onlar sordu niçin aksayarak yürüdüğümü .Oğluma dedimki oğlum eğer ben küçükken bu damlayı damlatsalardı böyle olmazdımdiye.O zaman oğlum hemşireye dönüp önce babama damlat o iyileşsin dedi ama ben nasıl oldum ağlamamak için kendimi zor tuttum.
13 yıllık evliyim geçenlerde eşime ilk defa sordum korkarak ve sıkılarak böyle olmam çevrende sıkıntı yaratıyormu diye oda bana niye sen uzaylımısın dedi çok güldük bana diğerlerinden farklı olman bana mutluluk veriyor dedi.
asla umutsuzluğa kapılmam mutlaka bir çözüm yolu bulurum
Hayatımız tercihlerle doludur ama engelli olmak hiçbirimizin tercihi değildi.

Çenem açılmışken küçük bir anımı daha anlatayım
Nişanlıyım sene 1992 eşim polislik için müracaat edecek beraber emniyet müdürlüğüne gittik kapıdaki nöbetçi genç bir polis bana ne yapacağımızı sordu bende polislik için müracaat ettiğimizi söyledim bana bakıp bilmiş tavırla sen polis olamazsinki diye söyledi.Bende niye olamam sen nasıl oldun o zaman dedim ama polis gökkuşağı oldu.demem o ki bizlerin engeli görülüyor ALLAH böyle görünmeyen engellilerden korusun

Hepinize sevgiler
 
Polis olabilir misin olamazmısın onu bilmem de; insan olabilmeyi başar mıssın. Zor olan da budur zaten. Tebrikler...
 
Anılarınızı paylaştığınız için çok teşekkürler. Çeneniz hep düşsün :)
 
gülnihal'den

Öyle güzel anlatmıssınızki..

Aynı yollardan geçmis olmanın hem üzüntüsünü, hemde o yolları gücümüzü tüketmeden geçmenin haklı gururunu yasattınız bize..

azminizin ve gücünüzün herkese yansıması dilegiyle...h.kalın
 
Güzel anılarınızı anlattığınız için teşekürler...inşallah herkesin hayatı böyle güzel bir şekilde geçer...
 
anılarınızı,yaşantınızı,hayatla verdiğiniz mücadeleleri bu sayfada bizlerle paylaşmış olduğunuz için çok teşekkür ederiz... :lol: :lol: :lol: kaptanımıza takılıyorum çeneniz düşdün düşsün ki bazılarımıza ders umut ışığı olsun....eşinizide kutluyorum...size vermiş olduğu cevaptan ötürü...insan insandır.....
ve.. oğlunuzun hemşireye verdiği cevap benimde tüylerimi diken diken etti...özllikle oğlunuza öpücük yolluyorum....
 
Yazdıklarınız çok güzel gerçekten.. Özellikle polise verdiğiniz cevap çok hoşuma gitti.. Zevkle okudum.. Teşekkürler paylaştığınız için..
 
çok güzel ifade etmişsiniz. paylaşımınız için teşekkürler
 
SEN GÜZEL ANLATTIN BİZ YAŞAMIŞ GİBİ OLDUK TŞK
 
Üst Alt