Tedaviniz için neler yaptınız..?

gelın herkes tedavısı ıcın neler yaptıgını yazsın.acaba yeterınce ıyılesmeyı ıstıyormuyuz...........

Felç olduktan sonra 6 ay fizik tedavi hastanesinde kaldım. Sonra 1.5 sene özel fizik tedavi aldım.
Şimdi 1-2 senede bir Üroloğa kontrole gidiyorum. Tabii -sorun yaşarsam- doktorumla her an irtibat halindeyim.
Onun dışında, sağlığımı bozabilecek herşeyden uzak durmaya ve sağlıklı kalmaya özen gösteriyorum -ki esas olan da bu sanırım-.

17-18 yıl boyunca her ay (hatta bazen 15 günde bir) Ankara Hacettepe Tıp Fakültesine gittim tedavim için. Şu an 24 yaşındayım. Hastanelerden benim kadar nefret eden yoktur sanırım.Ankara'da yaşamıyor olmamda ayrı bir sıkıntıydı. Babam memurdu ve tayin oluyordu 3-5 yılda bir. (Çarşamba, Giresun, Milas, Keşan ve Antalya) Anlayacağınız tedavim için çok sıkıntı çektim. 2-3 haftada bir Ankara'ya gitmek ve hastane kapılarında muayne sırası beklemek ne zordu anlatamam. Üstelik dedim ya 17-18 yıl sürdü. 6-7 defa ameliyat oldum. (dudak, damak, kulak) Yılmaz Erdoğan'ın dediği gibi;
"Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan..."

Çok şükür şimdi bitti. (Tabi malesef engelimi ortadan kaldıramadılar. Zaten mümkün değil. Ellerinden geleni yaptılar ama.) Neyse... Allah herkese şifa versin diyorum.

ekonomik zorluklar yüzünden tedvide geç kaldım yaş oldu 27 bundan sonra ne yapabilirim bilmiyorum

ya bıblo ben de hacettepede tedavı oldum ..acaba bırrımızı tanıyormuyuz
..kım bılır belkı,,

ayrıca bıblo doktorun kımdı ben 2000-2001 senesınde ordaydım

Diş Hekimim vardı Prof. Dr. Ayhan Enacar(geçenlerde öldüğü haberini aldım. Nur içinde yatsın) Ayrıca Dr Canan Baykara (diş hekimi)
Plastik cerrahım Güler Gürsuydu. (Meziyetlerini sayamam googledan arama yaparak okuyabilirsiniz. Fakat Güler hanımı tanımayan ya da adını duymayan doktor yoktur sanıyorum.) Kulağım için gittiğim doktorun adını hatırlamıyorum. Çünkü 10 yaşımda falan kulak tedavimi yarım bıraktım. Zaten onun için şimdi işitme cihazına mecbur kaldım. Ayrıntıları yazmama gerek yok. Ama doktorların kabahati olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Neyse... canları sağolsun... sevgiler... saygılar...

ben 15 gün hastanede yattım yapılması gereken bütün tetkitleri yaptırdım hepsi temiz deyip gönderdiler 2 yıl sonra bir doktor önerdiler o da bana kortizon tedavisi uyguladı olan dengem %10 daha zayıfladı ve doktor bey bana tıp bu konuda çaresiz dedi artık oluruna bıraktım

Benim bu genetik rahatsızlıkla tanışmam Ankara da başladı.Önce Ankara Hastanesinde onlar teşhis koyamayınca da Hacettepe Hatanesinde muayene oldum.Hacettepe hastanesinden Antalya Devlet Hastanesine ve tekrar Ankaraya Hacettepe Hastanesine geri döndüm.Hacettepe hastanesinde biyopsi sonuçları neticesinde hastalığımı öğrenebildim.Ama bu arada tayinlerimiz sürdüğü için Hacettepe hastanesinin önerdiği fizik tedavileri uygulayamadım tam olarak.
Daha sonraki yılda skolyozmuş bilemediğimiz için.Tekrar önce Trabzon Farabi Araştırma Hastanesine,ordan Isparta Kemik Hastanesine ve Ankara ibni sina hastanesine Gazi üniversitesi hastanesine ve en son Ankara numune hastanesinde teşhis ve tedavi edildim.Tabi bu kadar hastane gezerken omuriliğimdeki eğrilme ilerlediği için düzeltmek amaçlı platin takılmak zorunda kaldı.Platin sayesinde eski sağlığıma kavuştum.Omuriliğim düzeldi.Bacağım için hala araştırmalarım sürüyor.
İstanbul Çapa tıp fakültesinde en son bacağımdaki sinir uçları felcinin genetik olup olmadığını tespit ettirdim.Genetikmiş.
Geçen sene tekrar Akdeniz Üniveristesi Hastanesinde bacağım için muayene oldum.Zor yürüdüğüm için doktorum ayakkabımın içine takılan bi alet verdi.Şimdi onun sayesinde tökezlenmeden yürüyebiliyorum.Sadece bacağım ağrıyor şimdi.Onuda pek önemsemiyorum çünkü ağrı kesici alınca hemen geçiyor.Bunada şükür diyip oturuyorum.Bacak kaslarımı güçlü tutabilmek için yapabildiğim iki şey var şuan.Evde spor yapmak ve hergün düzenli B vitamini almak.
Ailemde saolsun hastalığım nedeniyle özellikle sinirlenmeme üzülmeme ve strese girmeme hiç ama hiç izin vermiyorlar.Bu konuda anneme borçluyum herşeyimi.Eğer şuan azda olsa iyi hissetmişsem kendimi hepsi anneciğimin sayesinde.O nun yardımı olmasaydı ben tek başıma beceremezdim.
Sizin aracılığınızla bir kez daha teşekkür borçlu olduğumu anladım anneme.

İzmir in tüm kulak doktorlarının elinden geçtim neredeyse,İngiltere için yıllarca para biriktirdim gittim buradan farklı bi şey sölemediler ,hacetepe dede bi dr. bakmıştı şimdi riskli bi ameliyat var olursam daha iyi olucakmışım ben artık risk istemiyorum koruyorum kulağımı akmasın yeter ölede zaten pozitif düşünce bağışıklık sistemini güçlü kılıyo ben bunu yaşıyorum cihazlada yaşıyoz allah bereket versin :lol:

94 senesinde tanıştım rahatsızlığımla ogüne kadar birşeyim yoktu ogünden sonra ikinci evim oldu hastaneler hem kontroller ve tedaviler için hemde malumunuz ilaç yazdırmak için.Şimdi inanın ilaç yazdırmak gelmiyor içimden okadar nefretim kalktı hastanelerden.Rahatsızlığıma gelince bir çeşit romatizma olarak başladı bir çok tanı kondu ilerliyen günlerde ama enson çapa tıp fakültesinde Anklozen Spondilit tanısı kondu ( omur ilikte öne doğru bükülme ) yani deprem dedemiz varya hani onun gibi ama benimkini ilginç kılan 1000/1 kişide görünürmüş omuriliğimi bükmek yerine kalçalarımı bozdu taki yürüyemez hale gelene dek sürdü sonunda Balta limanı kemik hastanesinde aralıklarla her iki kalçamada protez takıldı.Şimdi gerçekten çok iyiyim ama malumunuz üzere takılan bu protezler kalıcı değil 15-20 senede kullanmama bağlı olarak değişecek anlıyacağınız halen hastanelerden kurtulmuş değilim.Dedimya cümlemin başındada onlar artık benim ikinci evim sevsemde sevmesemde kendinize iiii bakın dostlarım

semra,ya katılıyorum. tüm hastalıklarda pozitif düşünce her zaman ilaçlardan daha faydalı. bütün yüreğimizle bazı şeyleir istersek olacağına inanıyorum. çünki en güçlü organımız beynimiz.ve biz onu yönlendirebilriz iyi veya kötüye.

ayrıca kızımın da bana teşekkür etmesine gerek yok eğer bir gün kendiside anne olursa ancak beni anlayabilir ve bunu her annenin yapacağını öğrenir ben farklı bişi yapmıyorum sadece çocuğumun daha rahat hayat yaşaması için uğraşıyorum.

:lol: :lol: Anneciğim ne kadar da güzel konuşmuşsun öyle!! :lol: :lol:
Anneme özel not:Tamam anneciğim kızmana gerek yok.Teşekkürümü geri alırım ben.Sen yeterki sınırlanma a canım benim.

Arzum annelerimize ne kadar teşekkür etsek yetersiz kalır.Biz bir üzülürsek annelerimiz binlerce kat üzülürler.Sevincli olsak onlarda sevinirler.Annelerimize ne söylesek azdır.CENNET ANALARIN AYAĞININ ALTINDADIR.

Merhaba ,
jonjon un yazısının bir bölümünde aklıma doktor seçiminin ne kadar önemli olduğu geldi fakat bunları bu bölüme yazmanın daha uygun olacağını düşünüyorum.
Nedir?
Doktor ve hastane seçimi…Bir tedaviye başlamadan önce doktorun tavrı ve hastanın kararı çok önemli. Doktorun ameliyat kararı hastaya ve yakınlara değil de olası riskler anlatılarak en iyisi ne olabilir , neler yapılmalı, onlar anlatılmalı.doktor acık ve net olmalı,kararlı ifadeler kullanmalı. Sonrasında ise karar hastaya bırakılmalı.
Çabalarımız ve mücadelemiz…
Sadece bir operasyon geçirmek de yetmiyor, vücudumuzu tembelliğe alıştırmamak ve elimizden gelenin en iyisi yapmak.. herseyden önemlisi spor..spor..spor...

İkizim sankha bir deli sen isen ikinci bir deli de benim. biz en iyisi uzayda yaşamaya devam edelim yer çekimi kanunu olmadan

Bu arada rapor almak için kimseye Haydarpaşa numune hastanesini tavsiye etmem. Muayene ettikleri yetmiyormuş gibi , ikinci bir doktorda muayene ediyor, ikinci kez muayene de yetmiyormuş gibi neymiş efendim Diğer doktor eksik yazmış raporu. İnsanı oradan oraya sürüklüyorlar.

Benim dünyada işim ne ya, turist olarak dünyaya geliyoruz da yaranamıyoruz. En iyisi Yer Çekimi kanunu olmayan yer UZAY…

genel egzersizler dışında pek fazla birşey yapmıyorum
üstelik sigara maxsimum aslında gerçekten iyileşmek istemiyorum
çünkü yapmam gerekenleri tam anlamıyla yaptığım söylenemez sağlığım dışında herşeyle ilgileniyorum sonumuz hayrola..........

doktora gittim.....
sonra başka doktora...
sonra başka doktora...
ilerlemeyi bile durduramadılar....
zaten iyileşemeyeceğimi biliyordum...
ama onlar ilerlemeyi bile durduramadılar.....
bende gitmiyorum artık...
ne hacettepeye ne cerrahpaşaya.......
hastanelerden ki mümkün olduğunca uzak durmaya çalışıyorum....

ilk olarak tarsusta "Ö. S. denen kasap"a ameliya oldum ben beş yerimden biçti pek bir netice yok.
sonra
başka doktora
daha sonra daha başka doktora
daha daha sonra felanın tanıdık iyi doktoruna
daha onra şurada bir doktor varmış ona....

şimdi "Allahım şükürler olsun beni böyle yarattın". :wink:

ömer sayar muhabetini bende yaşadım boş hikaye.........

kansizlik basa bela..

Kendimi bildim bileli hastanedeyim. Uc yasimda teshis konuldu bana, bazi arkadaslarima ise alti aylikken.. Sisli'de yattim uzun sure annemle,, Kirikkale'ye tasindiktan sonra da uc haftada bir ankara tip ziyaretlerimiz basladi, sagolsunlar orada duzenli tedavi olmanin onemi anlatildi ve ben uc haftada bir kan aldim, gunasiri bazen her gun karnimdan igneler oldum, pompayla 10 saat boyunca ilac gonderilen ignelerden.. Baska haplar, vitaminler yuttum, yutuyorum. Ista boyle ben o hastaneye 1981 yilinda gitmeye baslamistim. Babam, tip fakultesinde ogrenci olanlarin profesor oldugunu soylemisti bu surecte, ben bir adim ilerisine daha sahit oldum ne olmustu beril, nejat hoca, bashekim, ha, bashekim oldu. yoksa baska bisey mi neyse yanlissa sen duzelt..

(zavalli arkadasim beril ise hastanede yasiyor neredeyse, tedavi gordugu yerde calismaya basladi ustelik canim benim cok opuyorum seni,,, )

not: bazi arkadaslarim bu hastaligin yan etkilerini yasadilar, dalaklari alindi, safra keseleri alindi, seker hastasi, kalp hastasi oldular.. ooof ooof duzgun bir tedavi metodu izlemeyince boyle daha da cok vuruyor bu hastalik..

ben de talasemiliyim... (kansızlık)

bana 84 yılında kesin teşhis koymuşlar. ankara üniversitesi tıp fakültesinde o yıldan beri her 20 günde 1 hastane ziyaretlerim başladı. tedavi için ne yaptın sorusuna gelince.. ankaraya taşındım daha napayım

selam

benim hastalığım Burger sıgaraya baglı bir hastalık.Sol ayagımı kaybettikten sonra sıgarayı bıraktım ve diğer bacağı kurtardım.Tek sorun sıgara.