bu söyleyeceklerim herkes için ya da bütün şartlarda % 100 doğru olmamakla birlikte, ben, özürlü insanların görece diğer insanlardan daha mutlu olduklarını düşünüyorum.
Daha az mı hissediyoruz hayatın acılarını, yoksa daha az mı görüyoruz şu herkesin bahsettiği ekonomik şartları? Yani sağlıklı insanlar hayatın bütün zorluklarını gördükleri için mi daha az mutlu?
Bu da bi görüş olabilir, ama bence sebep bu değil.
Birincisi: Biz diğer insanlardan farklıyız. Yani onların yaptığı herşeyi yapamıyor ve hayatı istediğimiz gibi yaşıyamıyoruz. Bazı zorunluluklarla çevriliyiz. En bilinen örnekle biz suyun dışındaki dalgacıklarla ıslanan balıklarız ve o suyu öyle çok seviyor, ulaşamayan ama ulaşmaktan vazgeçmeyen balıklarız. seviyoruz istiyoruz ve hayal ediyoruz. bütün zevkleri yaşayamamış olmamız bizi nedense daha çok mutlu ediyor. orson welles'in dediği gibi '' Tanrı'ya bütün dualarımı kabul etmediği için teşekkür ediyorum''.
ikincisi: herşeyi yaşıyamadığımız her an gezip göremediğimiz için daha çok hayaller kuruyoruz. daha pembe bir dünya çiziyoruz. içinde daha çok iyilik olan bir dünyamız oluyor hayallerde. daha çok polyanacılık oynuyoruz.
üçüncüsü: belki de karamsar olmaktan korkuyoruz. zaten herşey kötü bir de üstüne ben mi karamsar olayım diye düşünüyor ya da düşünmüyor da korkuyoruz. belki de bir bilinçaltı hareketi işte ve bu önseziyle daha çok iyimser oluyoruz.
Daha az mı hissediyoruz hayatın acılarını, yoksa daha az mı görüyoruz şu herkesin bahsettiği ekonomik şartları? Yani sağlıklı insanlar hayatın bütün zorluklarını gördükleri için mi daha az mutlu?
Bu da bi görüş olabilir, ama bence sebep bu değil.
Birincisi: Biz diğer insanlardan farklıyız. Yani onların yaptığı herşeyi yapamıyor ve hayatı istediğimiz gibi yaşıyamıyoruz. Bazı zorunluluklarla çevriliyiz. En bilinen örnekle biz suyun dışındaki dalgacıklarla ıslanan balıklarız ve o suyu öyle çok seviyor, ulaşamayan ama ulaşmaktan vazgeçmeyen balıklarız. seviyoruz istiyoruz ve hayal ediyoruz. bütün zevkleri yaşayamamış olmamız bizi nedense daha çok mutlu ediyor. orson welles'in dediği gibi '' Tanrı'ya bütün dualarımı kabul etmediği için teşekkür ediyorum''.
ikincisi: herşeyi yaşıyamadığımız her an gezip göremediğimiz için daha çok hayaller kuruyoruz. daha pembe bir dünya çiziyoruz. içinde daha çok iyilik olan bir dünyamız oluyor hayallerde. daha çok polyanacılık oynuyoruz.
üçüncüsü: belki de karamsar olmaktan korkuyoruz. zaten herşey kötü bir de üstüne ben mi karamsar olayım diye düşünüyor ya da düşünmüyor da korkuyoruz. belki de bir bilinçaltı hareketi işte ve bu önseziyle daha çok iyimser oluyoruz.
