Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Tanıdığım insanlarla karşılaşmaktan ve insanlardan korkuyorum. Hastalığım şizofreni?

Sakar_Şakir_60

Aktif Üye
Üyelik
4 Şub 2012
Konular
730
Mesajlar
8,132
Reaksiyonlar
692
Özellikle tanıdığım insanlarla karşılaşmaktan vede insanlardan korkuyorum. Sanki insanların yanında ne yapacağımı bilemiyor gibi bir his var içimde. Sanki insanların yanında rahat değilim ve tedirgin gibiyim. İnsanlardan korkuyorum, bu korku dediğim fiziksel bir korku değilde ruhsal bir korku ve de tedirginlik. Toplumdan uzak ve sessiz bir şekilde yaşamaktayım. Ne nişanlara ne düğünlere gidebiliyorum. Bu korkuları aşmam mümkünmüdür , aşmanın bir yolu yokmudur. Benim yaşadıklarım gibi yaşayan varmı? Bu sorunlar şizofreni hastalığında normalmidir?
 
@aydünyavazo

sayın kardeşim aynısı bendede vardı hatta evden bile çıkmazdım bu yüzden . Bir psikiyatrıya gittim ve resmen hayatımı değiştirdi verdiği ilaç ve çok iyi oldum. Senin yapacağın en mantıklı iş hemen bir psikiyatrıya git ve doktoruna burda yazdıklarını anlat. Emin ol seni çok değiştircek ilaçlar vercek. şimdiden geçmiş olsun
 
Ben de bir işitme engelli birey olarak aynı şeyleri hissediyorum kardeşim.. Ben de tanıdıklarımı görünce tedirgin oluyorum.. Bir şey söylerlerse anlayamam diye konuşmak istemiyorum.. Hatta bu yüzden son 7 yıldır işitmem ağırlaştığı için arkadaşım bile yok düşün yani :) hastalığınız yok rahat olun..
 
Ben de öyle saçmalarım diye bir de işsiz güçsüz olmaktan kimsenin yüzünü görmek istemiyorum.
 
hastaneye yatırmaz merak etme bendede aynı korkular vardı. hatta tv de izlediğim gibi beni deli gömlene falan giydiriler sanıyodum ama yanılmışım. doktor çok iyi karşıladı bana derdimi anlattırdı ve ilaç yazdı . ilaç mucizeler yarattı bende . bidaha ki gidişlerimde doktora zaten kaygılanmadım : bence hiç vakit kaybetme den doktora git. senin derdini çok iyi anlayabiliyorum ve çıkmazda olduğunuda çok iyi biliyorum. sakın tedirgin olma hemen bir doktora git. eğer psikiyatrı korkunu yenemezsen sağlık ocaklarında ki aile hekimine git. onlarda ilgilenecektir senle. ama git bir doktora
 
istediginiz gibi olsun değiştirmeye çalışmayın
 
bu ne ya hepimiz aynı kafayı mı yaşıyoruz :D bende sırf bu yüzden evden çıkamıyorum, sadece sigara ihtiyacımı karşılamak için bakkala gidiyorum. 1 yıldır psikiyatrik tedavi görüyorum doktor önce bipolar teşhisi koydu ama en son gittiğimde paranoid psikoz da olabilir dedi. seroquel XR 150mg ve Rexapin 7.5 mg kullanıyorum. Bende bir de aşırı mutsuzluk var. İnsanlarla diyalog kurmaktan çekinme, benimle dalga geçtiklerini düşünme, alınganlık, kalabalıkta tedirgin ve rahatsız hissetme falan var. 1 yıldır çok şiddetli bir şekilde yaşıyorum bu hezeyanları. tekrar herkese geçmiş olsun.
 
aynı ben ve çok mutsuzum dışarı çıkamıyorum çıktığım zaman çok rahatsız oluyorum neden insanlardan bu kadar çekiniyorum neden korkuyorum ya korkucak bişi yok diyorum ama korkuyorum işte dalga geçiceklerinden aşağlayacaklarından onların arasında içlerinde hiçbirzaman yerim olmadığı ve olmayacağı düşüncesi beni yiyip bitiriyo buraya bile korkarak yazıyorum hiç kendime güvenim yok ve kiloda aldım 37 yaşındayım annem babamla yaşıyorum ve çalışamıyorum sıkıntı depresyondan kolumu yaldırcak halim yok arkadaş desen oda yok.

kendimi tanıyamıyorum artık hissizleştim 2010 da bana şizofrensin dendi ve ozamandan beri her doktor değişikliğinde ağır şizofren ilaçları iğneler verildi iki kere de hastanede yattım hem ege de hem 9 eylülde halbuki tanımadığım iki kişi konuşurken benimle dalga geçiceklermiş korkusu var dedim bu kadar artık onlar ne anladıysa ozamanda bu kadar ilerlememişti korkularım keşke doktora hiç gitmeseydim 8 yılım heba oldu tabi bendede suç var araştırabilirdim ne bileyim doktor şizofrensin dediği için kendimi öyle sanıyordum kusura bakmayın biraz içini dökmek gibi oldu ama ... Allah herkese dayanma gücü versin​
 
Sosyal fobiksin endişe kaygıda cabası pskiyatriye gitcen
 
ayDÜNYAvazo

Açık konuşmak gerekirse bende nişanlara ve düğünlere gitmekten insanların yapmacık gülmelerinden hazzetmem. Eskiden düğünlere gidildiğinde herkes bir şeylere yardım ederdi ama şimdi öyle mi? Malesef ki değil herkesin elinde telefon resim çekip paylaşmak derdinde. Bu bir şizofreni hastalığı değil tamamen kendi hür seçimindir. Ve şunu da eklemem lazım eskiden en azından 90 lı yıllarda çocuklara güler şaka yapardık veya bir çikolata bir şeker verebilirdik ama şimdi millet sapıtmış durumda yanlış anlaşılır diye komşunun çocuğuna şaka yapmayacak kadar korkuyor millet. Yani tek sen yalnız değilsin merak etme
 
dünya değişti gerçekten eskisi gibi değil hiç bir şey biz büyüdük ve kirlendi dünya siz bir uzmana danışın sorununuz bence de psikolojik zaten bir çok hastalığın sebebi psikolojik değil mi
 
İnsanlardan kaçıyorum?

KENDİMİ Bildiğim kadarıyla LİSE YIL(2000) LARINDAN beri İNSANLARDAN KAÇIYORUM. Bazen yolumu bile değiştirdiğim bile oluyor.
(2000 yılı içinde başıma daha doğrusu kulağımın içine talihsiz bir kaza geldi ve odun girdi. Ondan sonra BENDE bazı değişimler oldu. Ney mesela, insanlar bana bakarken yürüyememe ve bu esnada ağır stres patlaması ve bu esnada kafam patlayacakmış gibi hisler OLUŞTU)
BU KAZAYLA BENDEKİ DEĞİŞİKLİĞİN TAM ANLAMIYLA NEDENİ NEDİR?(SAĞ KULAK iç kısmına alınan darbeyle birlikte ) BU SADECE BİR KAZADAN MI İBARETTİR. SONUCUYLA BERABER KADERİMİN BİR PARÇASIMIDIR?
BUNUN Bİ ÇÖZÜMÜ YOKMU ARKADAŞLAR?
 
Kulağa odun girmesi çok kötü olmuş geçmiş olsun kardeş
 
şizofrenin belirtilerinde insanlardan zarar göreceğini zannetme, hakkımda planlar yapılıyor hatta düşüncelerim çalınıyor vb. yanlış algılamalar var. ben de bu gibi sorun yaşadım ama mantığımla bunu aştım;

"toplum sana uymuyorsa sen topluma uy" dedim, sosyal aktivitelerim çok olmasa da dinliyorum, gözlemliyorum insanları,

baktım hoşuma gitmeyen bir ortamdayım mekanı terk ediyorum hiç kafaya takmıyorum.

kısaca benimle aynı frekansta olan insanlarla bir şeyler paylaşmak benim için için daha akla uygun

ne insanlara kendi fikirlerimi düşüncelerimi ilkelerimi dikte etmeye kalkıyorum

ne de kendimden ödün vererek insanların hayatıma müdahale etmesine izin veriyorum.

madem aynı gemideyim bunun orta yolunu bulmalıyım dedim ve bu saplantımdan kuruldum mantığımı kullanarak.
 
Merhaba ben bipolarım. İnsanlardan zarar göreceğim düşüncesi oluşuyor ve üniversiteye dahi gidemiyorum. Gitsem kimseyle konuşamıyorum.
 
Senin hezeyanlarin var kardeş beyinde dopamin fazlalığını antipsikotigin yüksek dozları yapar.

Antidepresan kullanıyorum.psikoz hastasıyım.Gayet mutlu hissediyorum.Ama Bipolar olanlar antidepresan ilaç kullanamazlar çunku maniye sebep olur.
 
Merhabalar hocam siz de daha demin benim yazdıklarımdan az çok ne olduğumu anlamışsınızdır. Ben de dışarı çıkmıyorum, sorun bizim seslere duyarlı olmamız. Bu yoğun yaşantı temposu strese soktuğu için doğal olarak maninin ve stresin daha da şiddetlenmesine sebep oluyor. Ben yüksek doz aldığım halde bile dayanamıyorum. Bununla mücadele ikinci öğretim veya uzaktan öğretim okumak. Mümkün olduğunca yoğun ve stres verici ortamdan uzaklaşmak.
 
Ben de tehlikeli diye pek dışarı çıkmam
 
@anonymous,
Mesela niçin ve ne gibi zararlar görmekten korkuyorsun?İnsanların arasında oldukça kötü ruhlu ve tehlikeli insanlar olduğu doğru ama böyle insanlar genellikle kendileri gibi kötü ve tehlikeli ortamlarda bulunurlar.Bilhassa üniversite gibi ortamlarda pek bulunmadıklarını düşünüyorum.
Okuluna gönül rahatlığıyla gidebilirsin bence.Kimseyle konuşmak zorunda değilsin.Konuştuğun bir iki kişi olsa daha iyi olur tabii ama kimseyle konuşmak istemiyorsan derslerine odaklanırsın.
Bizimki gibi psikolojik hastalığı olan kişilere mümkün olduğunca sağlıklı insanların yaşadığı gibi yaşamak öneriliyor.Kendini insanlardan tamamen soyutlama.Böyle yaparsan korkuların zamanla daha da büyür.Hiç dışarı çıkamamaya kadar bile gidebilir.
Öte yandan her insanın başına olmadık,tuhaf işler de gelebiliyor ama aklımıza,bunları getirirsek yaşamaktan soğuruz.Sen o tuhaf olasılıkları da düşünmemeye gayret et.Bardağın dolu tarafını gör demiyorum ama sadece boş tarafını da görme :)
 
@Lilith76,
Korkularla baş edilir. İnsan ilişkileri düzene sokulabilir. Ben de korku falan yok mesela. Şiddet kullanmak istemesem de insanlar beni çileden çıkartıyor. Kendinle mücadele etmek kadar zor birşey yok. Ben de ağır bir şekilde yaşadım, üstüne majör depresyon yaşadım. Doktorum bana bipolar ve okb tanısı koydu. İlaçlar o kadar ağır ki sürekli zihin bulanıklığı yaşıyorum. Ben madem ayak uyduramıyorum topluma, kendim için yaşanabilir ortam hazırlıyorum. Gece çalışmak ve gece dışarı çıkıp kahve veya yemek yemek gibi. Biraz düzene oturdum gibi. Benim gibi bipolar kardeşlerime tek önerim sessiz ortamlarda kalıp hastalığın şiddetini azaltmak. Tecrübelerim bana bunu öğretti. Arkadaş edinmek zor değil her insan aynı da değil. Evet düzgün arkadaş bulmak daha zor ama eninde sonunda oluyor. Keşke sizler gibi insanları çevremde görsem de yardım edebilsem. Daha önce bahsettiğim gibi şiddete meyilliyim. Önümde tek engel kaldı. Onu da aştığım da değmeyin keyfime.
 
@dgcnn,
Seni bilemeyeceğim neler yaşadın ama ben çok zor bir hayat yaşadım.Yaşamış olduğum bu zorluklar sinirlerimde hassasiyet yaptı haliyle.Yazdığın gibi insanların bazıları da çok yıpratıcı,çok zor insanlar oluyor.Sabır da bir yere kadar insan sinirleniyor bazen.
Sen de biliyorsundur zaten öfke kontrolünü sağlamak için bazı teknikler var ama ben kendime değer verdiğim için öfkemi kontrol etmeye gayret ediyorum genellikle.
Diyelim ki sen gıcık,ters birisine rastladın.Doğal olarak sinirleniyorsun.O sinir anında düşünmeye başla.Şimdi o kişiyle kavgaya tutuşsan,daha çok sinirleneceksin.Daha çok sinirlendikçe olay belki de büyüyecek,itişme kakışmaya varacak.Olayın sonunda ya sen dayak yemiş olacaksın ya da karşındaki olacak.Sonuç olarak olay karakolda bitecek büyük ihtimal.
Peki ya sonra ne olacak?İkinizde birbirinizden şikayetçi olacaksınız ve sonunda senin psikolojik olarak hasta olduğun anlaşılacak.Belki de olayda haklı olan,saldırıya uğrayan sen olsan da ya da olmasan da olayın suçu günahı senin üstüne kalacak.Allah korusun belki boş yere ceza alacaksın.Hiç değer mi kendine zarar vermeye bazı kendini bilmezler için.
Öyle sinirli olduğun zamanlarda,önce derin bir nefes al ve düşün ve sonra ortamı terk et.Allah haklının hakkını gözetir.Kimsenin ettiği kötülük yanına kar kalmaz.Sustun diye kaybeden olmazsın.Tam tersi kazanan olursun.
 
@Lilith76,
Zaten hapishane gibi bir yere girmemek için kendimi motive ediyorum. İçimden diyorum bunlar için uğraşmaya değmez. Aileme ve bana zarar. Sırf onlar üzülmesin diye susuyorum. Mani anında ben uçuyorum. Kontrolden çıkıyorum. Daha çok kavga gürültü kopuyor. Dediğiniz gibi bunları düşünmek ve mantıklı davranmak gerekir. Teşekkür ederim yardım ettiğiniz için.
 
@dgcnn,
İlaçlar olmasa ben de mantıklı düşünemem.İlaçlar hep var olsun inş.Forumda hepimiz birbirimize yardımcı ve destek olmaya gayret edeceğiz elbette :)
 
Zamanı gelince arkadaş edinmek istiyorum. Çay kahve içip güzel sohbet edebileceğim bi arkadaş
 
İnançlıysanız dua edin Allah'a korkular için salaten tuncine duası çok rahatlatıyor Ya Hafıza de bol bol korkunca
Emin ol gidecek
 
Üst Alt