Suisit (intihar) girişimim ve sonrası [O an]

19 ekim günü bi boşluk vardı içimde sabah kalktım saatlerce oturup düşündüm, sonra kalkıp alışverişe gittim, bişeylerden uzaklaşmak istiyodum, eve hiç gelmek istemedim, tanıdığım kimseyi görmek istemiyodum, ama yine geldim eve. o gün gece olmadı sanki bana, sebepsiz sıkıntı, yok olmak istiyodum sürekli, gençlik işte ve bazı aksilikler 16 yaşında altında kalkamıcağım problemler yanlızlık...
o yıl herşey üst üste geldi, orta okul sınıf birinciliklerim vardı, ama lise birde kaldım. o yaz benim için kabustu, herkesten utanmaya başlamıştım, ailem arkadaş ortamımdan beni uzaklaştırdılar, sonrada beni başka okula aldılar, o okulda sadece bir hafta okuyabildim, dayanamadım, herkes garipsiyomuş gibiydi, kimse konuşmuyodu, öğretmenler bile bana tavır yapıyodu, ama ben yinede kararlıydım eski başarımı elde edicem, çok çalışıcam ve güzel bir üniv. yerleşicem diyodum.
ama ölüm yine aklımın bi köşesinde vardı, ya yok olmak yada zirveye ulaşmak. çocukluk ya tabi sadece okul ve arkadaş problemim de yoktu, ailevi maddi manevi herşey üst üste geldi, o yıl sigaraya da başlamıştım
.. o akşam tam yatıcakken bizimkilerin yanına gittim, herkes pür dikkat tv izliyo içeri girdiğimin bile farkına varmadılar, ne var varmasınlar çok mühim bişeymi, deği,l ama benim psikolojim öle bozukmuş ki gördüğüm yaşadığım iyi yada kötü herşey sanki bir tokat gibi geliyodu. neyse o gece çok sigara içtiğimi hatırlıyorum.
sonra bi baktım çatıdayım. telefonumu çıkardım cebimden baktım saat 11,56, yerden 4 kat yüksekteydim, düşünmeye gerek yok diyip kendimi aşağıya bıraktım, elektrik telleri boynuma dolandı ve benim hızımla teller koptu. büyük bir patlama oldu, ağzımdan ateşin çıktığını gördüm, yani elektrikte çarpmadı.
sonra annemin çığlıklar, komşular, babam herkes başımdaydı. konuşamadım, annem ölme diye yalvarıyodu hepsini duyuyodum, ama cevap veremedim. beni kucakladıkları gibi hastaneye götürdüler, onlar sadece yaşamam için uğraştılar, o an biyerime daha fazla zarar görmesin diye değil. belki de doğru yaptılar, bu şekilde olmak benim için belki daha hayırlıdır.
o sabah ameliyata girdim, girmeden önce herkes tek tek yanıma geldi, konuşmak istedim yine olmadı. en son babam geldi, iyi olucaksın dedi. ben o anda baba bacaklarım evin önünde kaldı dedim, göz yaşları içinde olduğu yere yığıldı ve bir daha kimse o bacaklarımı getirmedi ordan.

olay böle nereye gidersem gideyim intihar ettiğimi sölemiyorum, çünkü çok uatanıyorum, hastanede bile dosyam yastığımın altında oluyo hep, kimse açıp okumasın diye. şimdi çok iim, 4 tekerleğime alıştım, hiç ağlamadım, hep güldüm, içim kan ağlasa da güldüm. gülmek zorunda olduğum için hiç isyan etmedim çünkü yüzüm yok. anneme yaslanıp ağlayamadım, çünkü yüzüm yok, bu istiyorum diyemedim çünkü yüzüm yok.
bazen kendimi kandırıyorum trafik kazasıda insan hatasından değil midir diye, benimki de 16 yaşımda yapmış olduğum hatanın cezasını çekiyorum ömür boyuda çekicem...
çok pasif mutsuz bi insan değilim, artık çalışıyorum beni oyalıcak güzel bi işim var, açık liseden liseyi bitirdim, seneye de öss ye giricem. ailemi çok üzdüm, onlarım mutlu olması için benim de mutlu görünmem gerekiyo ve artık bunu başarıyorum, gözlerim ıslanmadan ağlayabiliyorum...
hııı bu arada bi erkek arkadaşım da vardı, onunla da çok ii değildi aramız, ama ben biraz sevgili konusunda sorumsuzdum, onun için kendimden fedakarlık etmezdim, sanırım o yıllar biraz güzeldim ona da güveniyodum galiba... neyse o da boş çıktı, olaydan 4 ay sonra sahilde bi daha yürüyemiceğimizi ve gelinlik giyemiceğimi söyleyip, çekti gitti. şimdi sanırım başkasıyla evlilik hazırlığı yapıyo. allah herkesi mesut etsin, ne diyeyim kendim ettim kendim çekiyorum işte, hepsini hak ettim..
umarım benimde ailemin de yaşadığı en büyük üzüntü bu olur. allah kimseye bunları yaşatmasın, çok zor birilerine muhtaç olma,k çok zor yaşlılara yer verememek, birilerinin kucağında bi yerlere gitmek yada gidememek, bişeyleri ömür boyu yapamıcağını bilmek çok zor. allah hepimizin yardımcısı olsun arkadaşlar...

Bir arkadaşıma, "onca olay geldi başıma, intihar aklımın ucundan bile geçmedi; nasıl iş anlamadım" demiştim. O da bana, "hadi canım, gençlikte bile mi!" demiş ve gülmüştük...
İntihar, hele de o yaşlarda öyle bir açık seçenek oluverir ki, görmemek ve akıldan geçirmemek pek kolay değildir inan. Herşeyden çabucak kurtulmanın (bazen de öc almanın) en etkili yoludur ne de olsa
İnsan durup dururken intiharı düşünmez heralde. Mutlaka çevresel unsurlar doğurur o duyguyu. En yakınındaki kişiler tarafından değersiz görüldüğü, yalnızlığa itildiği "tespiti"dir intiharın tetikleyicisi. Ve bu yalnızlık, olaylarla/yaşamla başedememe korkusunu yaratır. Sonra bir sığınma girişimi karşılıksız kalınca da hoooop!

Yani canım benim, o girişimde ailenin ve yakınlarındaki diğer insanların rolü de var; hatta fazlası onlarda dicem, ama bilmeden konuşarak edepsizlik etmiş olmaktan korkarım

Sonu: Heeeerkesin başına gelir, geliyor. Bu konuda sakın ama sakın kendini suçlu hissetme. Çok çok, "ne eşekmişim" de, geç...
Ve bundan sonrası... Yok öyle başkası beni mutlu görmek istiyor, o halde mutluluk maskesiyle dolaşayıım... Düpedüz kendin için, kendinle hesaplaşarak, yüzleşerek ve mutlu olmak için çaba sarfederek yaşamalısın. Tekerlekli sandalye kullanmak demek, sadece yürüyememek demek, o kadar! Geri kalan her şeyi misler gibi yapabilirsin. Önüne elbette bıktırıcı insanlar ve engeller çıkacaktır; onlarla da mücadele edeceksin. Bazen kendine küfredeceksin, gıcık olacaksın her şeye; ve o zamanlarda da saydıracaksın soyuna-sopuna... Ve geçecek. Göreceksin ki yaşam denilen şey bütün bunların bütünüymüş.
Yaşar Çabuklu'nun şu güzel sözü çok şey anlatıyor bence: "Ağrı insana yaşamının kırılganlığını hatırlatır, onu kendi bedenine ve başkalarının acılarına daha duyarlı kılar, insanı kendi sınırlarıyla yüzleştirerek eğitir, etik bir duruşun da yardımıyla geride bırakıldığında, kişinin ufkunu geliştirir, onu halden anlar kılar" ('Toplumsalın Sınırında Beden' içinde)
Az şey midir bu yaşta "halden anlar" olmak?

büyük geçmiş olsun kardeşim ama anlamadıgım bişey var onu yazacagım ben bunu hiç kınamıyorum çaresizlik insana herşey yaptırım belki ben atlamazdım ama intiharı düşünmemekte elde degil ayaklarını evin bahçesinde unuttugunu nasıl hatırladın anlamadım ben paraplejiyim ama ayaklarımın tutmadıgını tam altı ay sonra ögrendim herneyse kader senden önce atlamış oraya üzülme hiç başa gelen çekilecektir bundan sonra hayırlısı olsun.............

saolun arkadaşlar evet haklısınız bazen bende düşünüyorum aklından ölümü geçirmeyen varmıdır diye neyse kader buymuş yaşıyorum yaşıyoruz... mehmet ayaklarının tutmadığını 6ay sonra anlaman bana biraz garip geldi ama herkesin farklıdır tabi. ben hiç bilincimi kaybetmedim hastaneye girdiğimde bacaklarımda ayaklarımda yarıklar vardı drları onları dikerken gördüm ve görmeden önce farkında değildim yani his gitti sadece belimde inanılmaz bir acım vardı belimden sonrası yoktu ve bi dahada olmadı mehmet. ilk bir yıl beni kandırmaya çalıştılar ama ben biliyodum bi daha yürüyemiceğimi... başkaları için mutluluk maskesi takmak benim içinde kolay bi durum değil ama elimde de değil belki intihar değil de kaza olsaydı çok daha farklı olurdu benim için herşey...

dilerim bundan sonra şans kuşları seninle olur ve güzel günler görürsün dilerim.......dilerim.......dilerim........çok şey diliyorum senin için :wink: :wink:

Cok gecmiş olsun bundan sonra yüzün hep gülsün resimdeki gibi

çok teşekkür ederim arkadaşlar bende sizin için hep mutlu olmanızı diliyorum....

Geçmiş olsun

ama geçmiş olsun deme ile de geçmiyo

ben trafik kazasında bıraktım.ayaklarımı( benim ayaklarım yok dedim bizi kurtaranlar işte ayakların dedi
ben: hani göster dedim gösterdiler
o an anlamadım orada bırakacagımı ayaklarımı

Ben kaza yapalı 14 yıl oldu çoook plan yaptım halada yapıyorum
ama hiç denemedim
belki .........................................................

sakın ama sakın deneme bile lütfen yalvarırım yapmayın inan yürüyememek değilde intihar damgasını taşımak çok zor çok ağır bişey... sonu ölüm olsada arkandan kıydı canına demeleri intihar etmiş demeleri inan çok kötü... herşey bir yana hayat güzel be herşeye rağmen ben yine gülüyorum canımıza kasdecicek kadar kötü değil hayat, hayatı kötü yapan bizim düşüncelerimiz hayata nasıl bakarsan öyledir hayat...

arkadaşım yazdıklarını okudum
üzüldüm tabiki ama gördümki sen artık hayata sarılmışsın ailenin seni sevdiğini sana ihtiyacı olduğunu anlamışsın onların seni nasıl sevdiğini vede senin onları nasıl sevdiğini görmüş ve hayata gülerek yapışmışsın bu çok güzel her şeye rağmen seninde bir kalbin var. insan sevgiyle beslenir
bundan sonra devamlı mutlu olacağını ve hayatla mücadele ederken güzel günlerinin geçeceğini hissediyorum.

not: yazdığın bu yazı gerçektende çok güzel inanki içtenlikle yazmışsın
bak bilgisayarın başındasın yazıyorsun herşeyden önce paylaşıyorsun mutluyum diyorsun buda beni mutlu ediyor sen cansın sen çok iyisin kanımca kendine şevkatli davran oldumu

Cevap

Wonderfully kardeş, kullandığın ismin gibisin Yüzünde de hayat ışıltısı var. Neyse, bir kaç şey söylemem lazım.
Üzüntünü gizlemeye çalışma, olmadığın gibi görünme. Üzülüyorsan öyle görün, ağlayacaksan tutma kendini, ağla. Büyük ihtimal bu fazla sürmez ve hayata kaldığın yerden devam etme azmini kendinde bulursun.
Bu sitedeki güzel insanların neler yapabildiğini görüyoruz. Sen de onlar gibi olabilirsin. Sadece yapabileceklerini düşün, emin ol çok şey vardır. Birisini görmüştüm TV de. Yatalak ama uğraşmış web tasarımını öğrenmiş ve ailesini geçindiriyordu. Sen ondan daha avantajlısın.
Kendine güzenini kaybetme, kaybettirmelerine izin verme.
Senden rica ediyorum kendine bir şans ver, inancını da sağlam tut.
Görüşmek üzere.

teşekür ederim tamer... olduğum gibi görünmeye çalışıyorum sadece üzüntümü aileme belli etmek istemiyorum. daha dün yaşadım bu olayı karşıma çıkan bi engel yüzünden deli gibi ağlamak istedim annem olduğu için ağlayamadım sonra arkadaşıma gittim istediğim kadar ağlayıp geldim. evet yaşıyorum üzütümü herşeyi ama biraz erteleye biliyorum ama çok şükür iim ilginden dolayı teşekür ederim tekrar. başaracağım çok şey olduğuna inanıyorum bir çok hayalim var hayattan umudum yok değil çok hata yaptım ama inş. bundan sonra geçmişte yaptığım hatalrım gelecekteki başarılarımı doğurur.... hepimiz için allahtan en hayırlısını diliyorummmm

canım ben zehra seninle arkadas olabilirmiyiz bende izmirde oturuyorum. msn adresini bırak bana

teşekür ederim seninde

geçmiş olsun yüzündeki gülücükler hiç bir zaman eksilmesin

[size=7] [/size]

ben öldükten sonra ne derlerse desinler bence önemli degill..
dedimya 14 yıl olduu
henüz o gerçekligi yakalayamadımm
biliyorum ecelimle ölmeyecegimmmmmmmmmm

merhaba biliyorumki geçmiş olsun desem boş olduğunu seninde keşke dediğin gibi bende keşke böyle acı günlerini yaşamasardin sen melek gibi insana benziyorsun sen şeytanın tuzağına düşmüşün allah bundan sonrakı yaşamında daha çok mutlu etsin allah kolaylık versin.....

yener abi bilmiyorum bazen bende düşünüyorum acaba ecelimle mi ölücem yoksa dayanamayıp gidcem mi diye ve her seferinde bunu düşündüğüm için kendime çok kızıyorum bu çok utanç verici ve çok kötü bişey bunu ömrün boyunca taşımak çok zor çünkü sonun ölüm olduğunu bilmiyoruz ki heryerde herşeyde acabalar olduğu gibi ölümde de var.... hem yaratanda allah alanda yaradanımız olsun bence.. bu dünyada çok acı çektik belki çekiyoruz hala ama öbür dünyadada çekmene izin verme kendi kaderini kendin çizme. bırak kendini hayata çizilen kaderini yaşa anını yaşa herşeye rağmen hayat güzel yinede..... ben bu olayı hep gizledim hastaneye yattığımda bile dosyamı hep sakladım herkese trafik kazası dedim ama burda herkesi kendime çok yakın gördüm ve yazdım iiki de yazmışım ilginiz beni çok mutlu etti yadırganmadığımı bununda bi hata olduğunu anlamaya başladım bana yazılan cevap bana mutluluk veriyosa eğer benim yaptığım hata da sizlere de ders olsun bu beni herşeyden daha çok mutlu eder.....

alperbab teşekür ederim seninde çok merhametli ve duyarlı biri oduğundan eminim... şeytanın tuzağına düşmüşsün demekle çok ii bir tanım yapmışsın evet çünkü öle oldu..... allah hepimiz mutlu etsin.l

İntihar etmeyii kendimi öLdürmeyi insanLardan kacmayı bende istemiştim... bir zamanLar aiLem bu arada devreye girdi bana guzeL dinimizi ogretti kuran okumayı "ALLAH'ın verdigi cani ALLAH'atan baska kimsenin aLamıyacagını ogretti ve bunLarı ogrendikten sonra ne zaman intihar etmek istesemde hep onune geçti bu keLime "ALLAH'ın Verdigi cani ALLAH aLır" intihar biraz biLgisizLik biraz cahiLLik yaLnızLık,gençLigin ve toyLugun verdigi hırs iLe yapıLır... (herşeyin bası iLimdir)...

Bende küçükken elektrik adam olmak istiyordum tabi 7 yaş civarı ama öle bişi yapmadım ama yan binada ki arkadaşımda süpermen olmak istiyordu bigün balkonlardan konuşurken o ikinci kattan bennnnn süperrrmennnn dedi ve atladı salak bütün yaz ewden çıkamamıştı ben ogunden sonra kendim olmaya karar verdim tabii niye bunları anlattım hiç bilmiyorum ama resminde ki gibi yüzünde güller açar belki neyse benim diyeceğim bütün şeyleri arkadaşlar sölemiş hoş bundan sonra geçmişe bakmak ne kadar doğru bilemem ama kendim trafik kazasından sonra ne pişmanlık ne isyan yaşadığım konuştugum yeter düşünüyorum öleyse varım bugunu yasayabildiğin kadar ii mutlu yaşıycaksın bugunlerede şükür hepimiz burdayız herşeyi paylaşıyoruz ya yeter.
neyse kendine iyi bak bide adını bağışlarsan ii olur wonderfully yazmak zor oluyo

bende 4. kattan uçunca kendim olmaya karar verdim ayyyy çok güldüm ii geldi bu yazı bu arada süpermende omurilik felci oldu sonrada öldü tabi daha kötüydü ve yaşlıydı neyse. adım nur. ama size yine zahmet olucak site de wonderfully kullanmayı tercih ediyorum ilginizden dolayı hepinize teşekürler arkadaşlar..

tmm wonderfullyNUR biz tşk ederiz :wink:

hiç kimse seni bu konuda kınayamaz çünkü herkezin bi tıknadığı anı olduğuna inanıyoum senin kide öle bir an .. sen kendinden vazgeçmişsin ama belliki allahım daha senden vazgeçmemiş ve hala aramızdasın.. ben böle kötü olaylardan sonra hep bunu derim yaşanması gerekiyomuş ki yaşanmış.. hep beraber ayakta kalmaya....

Sevgili nur diğer arkadaşların da belirttiği gibi
bütün sevimliliğin yüzünden okunuyor
allah seni nazarlardan korusun canım
yazdığın yazıyı okuyunca içim acımadı değil ama
görüyorum ki sen herşeyi geride bırakmışsın, yaşananlardan ders almışsın
ve hayata sım sıkı tutunmuşsun.
sakın mücadelenden vazgeçme güzel yüzlü kız

ya çok teşekür ederim arkadaşlar çok saolun... az önce özel mesaj geldi bu konuyla ilgili yorum yapmış biri çok sinir oldum herkes anlayışlı olmayabiliyo arkadaşlar ama sizleri okuyunca kendime geldim yine yaşanılcakların önüne geçemiyoruz malesef ve ben inanıyorum hakkımızda hayırlı olanı yaşıyoruz HEPİMİZİN YÜZÜNDEN GÜLÜCÜKLER EKSİLMESİN

tabi herkez aynı görüşte olmayabilir çünkü insanlar bazn anlamakta güçlük çeker.. insan anlamadığı şeyden korkarmış..takma sen o özel mesajı

intihar noktasına getirenler suçlu,eden değil.o sadece çaresiz.asla düşünmeyin,savaşın

öncelıkle cok gecmıs olsun,cok tanıdık geldı anlattıgın hıkaye,aynı olayı bende yasadım,17 yaşında 4. kattan attım kendımı beton zemıne,cok şukur yuruyebılıyorum ama ayaklarım kırıldı belım catladı,hala tedavıler amelıyatlar dewam edıo ama cok zor hersey,ölmedıgım ıcın sewınıyorum en başta ıntıhar etmenın cok gunah olduunu ögrendıkten sonra pişman olmaya başladım,ne kadar pişman olsamda o gun bı kere ölcektım ama 6 senedır yaptıgım yanlış yuzunden her gun öluyorum pişmanlıktan we uzuntuden