Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Sahi, koşmak nasıl bir histir? [Yaşam]

guzgulu

guzgulu

Üye
Üyelik
13 May 2005
Konular
8
Mesajlar
102
Reaksiyonlar
0
iki yaşında çoçuk felçi geçirdim cihazla yürüyorum
ilkokulda mendil kapmak oyunu oynanırdı ben ebe olur mendili tutardım arkadaşlarım koşardı ben koşamazdım durması gereken okunlarda ben de oynardım ama koşulacaksaköşeyi dolduran biblo olurdum hiç koşmadım denemedim de ama çok isterdim koşmayı nefesim tıkanıncaya ciğerim şişinceye kadar koşmak isterdim
 
Seni anlıyorum arkadaşım seni çok iyi anlıyorum :(
 
28 yaşındayım ve 28 senedir koşmayı özlemedim. Çünkü bunun nasıl bir şey olduğunu, ne anlama geldiğini bilmiyorum. Hayatımda hiç koşmadım,koşamadım. Düşünüyorum da sanırım bilmemek daha iyi...


Sevgiyle.............
 
çokkkk hemde çok özledim koşmayı, bisiklet sürmeyı, ikişer ikişer merdivenleri çıkmayı ve de oğlumla futbol oynamayı. 15 yaşında bıraktık bu yetilerimizi bir kalleş kurşuna, acımasız hain sanki nereye gitmesi gerektiğini bilen çok iyi bir ajan gibi kurşuna teslim ettik. lisenin futbol takımından yeni bir hayata başlangıçtı o günler. Neyse konuyu daha fazla dramatize etmeyeyim. Kısaca çok özledim çookkkkk. :cry:
 
10-12 yaşıma kadar koştum. Ayaklarımda rahatsızlık vardı ama bu beni etkilemiyordu.
Yakan top, saklambaç, futbol,...v.s. oyunlar oynamış, doyasıya koşup zıplamıştım. Tek düşüncemiz oyun ve koşmaktı. Belki sonraki yıllar bunları yapamayacağım için acısını çıkarıyordum sanki.

Ama ondan sonrası rahatsızlığımın artması, ameliyatlar derken koşmalar, zıplamalar bitti.

O günlerden bu güne çok yıllar geçti.

Evet bende özledim, hemde çok özledim.



Koşmak, koşmak


 
sonradan felçli olduğum için koşmayı çoook iyi biliyorum..
ama şu anda koşmaya karşı hiç özlem yok içimde.
gariptir yürümeye karşı bile yok..
kendi işinizi kendiniz görebiliyorsanız, inanın sahip olduğunuz en büyük yetenektir bu.

ben uçmaya karşı özlem duyuyorum..
bazen istanbul'u tepeden gören yerlere çıkıyorum..çamlıca'ya, Kavacık tema parkına..hele bi de rüzgar arkamdan arkamdan iteliyorsa bi uçasım geliyor ki sormayın...
hatta vasiyetim var. öldüğümde helva dağıtmayın, martılara istavrit atın diye.
çünkü en çok onlara özeniyorum.
bu da benden kıyak olsun onlara.
 
ÖNCEDEN YAPIPTA YAPAMADIĞIMIZ VE ÖZLEDİĞİMİZ O KADAR ÇOK ŞEY VARKİ ASLINDA DERİN DÜŞÜNÜNCE. KOŞMAK DİYORUZ AMA BIRAKIN KOŞMAYI YÜRÜMEYİ BİLE UNUTANLARIMIZ VAR. HATTA YATAĞA MAHKUM OLUPTA OTURAMAYIP SÜREKLİ YATANLARIMIZ VAR.... HEPİMİZİN ÖZLEMİ FARKLI... GÖZLERİMİZİ BİR AN KAPATIP İSTEDİKLERİMİZİ HAYAL EDELİM... MUTLAKA KENDİMİZİ KOŞARKEN, YÜRÜRKEN HAYAL EDEBİLİRİZ BELKİ.....
 
Ben küçükken koşabiliyordum, artık bunu yapamıyorum...

Ama rüyalarımda hala koşabiliyorum :D
 
Re: Koşmak nasıldır kim biliyor ?

guzgulu' Alıntı:
iki yaşında çoçuk felçi geçirdim cihazla yürüyorum
ilkokulda mendil kapmak oyunu oynanırdı ben ebe olur mendili tutardım arkadaşlarım koşardı ben koşamazdım durması gereken okunlarda ben de oynardım ama koşulacaksaköşeyi dolduran biblo olurdum hiç koşmadım denemedim de ama çok isterdim koşmayı nefesim tıkanıncaya ciğerim şişinceye kadar koşmak isterdim
Genişletmek için tıkla ...

koşmak o kadarda iyi değildir çok şey kaçırmıyonuz yani :wink: koşan biri olarak bunu söyleyebilirim yani :lol:
 
Koşmak mı..?
Hani şu sonunda terlenilen,
dilinin bir karış dışarı sarkmasına neden olan,
sonra da bir dikişte bir şişe suyu içirten şey..
Hatırladığım kadarıyla böyle bişeydi koşmak. ama güzeldi..
 
MORAL

ARKADAŞLAR, ŞÖYLE DÜŞÜNCELERİNİZ OKUDUM DA MORALİM ÇOK BOZULDU. ŞU AN BERBAT HALDEYİM (MORAL OLARAK). BEN DE SAKATIM. AMA KOŞUYOR (TAM OLAMASA BİLE). ZIPLIYOR. YÜRÜYOR. ÇOCUKLARIMLA OYNUYORUM.
SÖYLEMESİ KOLAY DİYECEKSİNİZ. AMA YAŞANILAN ANIN KIYMETİNİ BİLİN, O ANI DOYASIYA YAŞAMAYA ÇALIŞIN. ELİNİZDEN GELDİĞİ KADAR. BEYİN RAHAT OLURSA, HAYAT DA RAHATLAR.
HEPİNİZE SAYGILARIMLA,
SİZLERİ SEVİYORUM.
BENİ AĞLATTINIZ BE................................
 
Koşmak mı …her zaman insanın aklına güzel şeyler gelmese de ,insan hasret kalınca özlenen bir duygu.
Bu başlığı okuduğumda ilk aklıma gelen şeyi paylaşmak istedim. Hep hüzünlenecek değiliz ya birazda gülelim.
Ben yürümeyi pek becerebilen bir kadın olamadım .Sanki bir gün oturacağımı anlamış gibi hep koşarak hareket ederdim .O yüzden arkadaşlarım ve dostlarım kiloma hayret ederlerdi.
Asansör fobim olduğundan çalıştığım bankada devamlı merdivenleri koşarak iner çıkardım.
Bir gün İstanbul da hafif şiddette bir deprem oldu .Hepimiz bir panik atlattık .Bunun üzerine konuşurken, şube müdürümüz odasından dışarı çıktı. Hararetli konuşmalarımızı fark edince ne olduğunu sordu. Deprem olduğunu söylediğimizde de bana bakıp güldü ve
- ilk bu şubeye geldiğin günlerde, o kadar çok deprem mi oluyor acaba deyip odamdan çıktım ki , ama her seferinde seni merdivenlerde koşarken buldum. O yüzden bugün de ,sanırım bizim kız gene katlar arasında koşuşturuyor diye düşündüm. Dedi.
O kadar çok utandım ki anlatamam. Belki birkaç gün yavaş hareket ettim ama sonra, yine devam .Huylu huyundan vazgeçer mi? ( geçiyormuş :cry: )
 
bende çocukluğumdan beri yürüyemiyorum bende koşmak isterdim ama koşmayı beceremiyorum çünkü
yürüyemiyorum ve hayatım boyunca yürümek istedim ve çabamdı ama yürüyemem dedim ve bıraktım yürümeyi ve kendi çabamla okumayı denedim ve başardım hiç okula gitmedim ve okulu çok görmek istedim ve allah onuda bana nasip etti en azından okumayı biliyorum yürüyemesemde koşamasamda
 
evet arkadaşım benden bi o kadar...

bırak koşmayı rahat yürümeye hasrettim...yani bir elim her zaman baçağıma kelepçeli bir şekilde...

ama şimdi...rahat yürüyebilrim..(uzun ayak yürüme cihazı ile tabiki.).
 
Kosmak mi ?

Kosmanin ne oldugunu çok iyi bilenlerdenim. Cok iyi bir kosucuydum :)
Kosmanin nasil oldugunu bilmeseydim, çok daha iyi olurdu :(

SEVGILER
 
koşmak mı....ne güzel bir kelime..koşmak koşmak

neyse...rahat yürüyelimde koşmayı sonra düşünürüz...

sağlıcakla kalın.... :(
 
Sadece O mu,off ya:(Bende üzgünüm,kendimi çok kötü hissettim okuduğumda.Yinede...

Nasıl olacak bilmiyorum ama,birgün birşekilde tüm hayaller gerçek olacak..
İnanıyorum.
 
Ben de koşmayı iyi bilenlerdenim.
Yıllarca spor yaptım. Hem de lisanslı. Ortaokul, lise ve fakültede lisanslı olarak masa tenisi, atletizm, basketbol yaptım. Ayrıca sürekli olarak futbol oynadım.
Ama şimdi bırakın koşmayı uzun mesafe bile yürüyemiyorum. Kullandığım protezler iyi ama yine de biryere kadar.
Arasıra uykularımda koştuğumu görüyorum.
 
artık koşmak falan bizim için bi hayal umutlarla yaşıyoruz
bırakın koşmayı cihazlar olmadan 10 adım atmak bile benim için en büyük hediye olur
canım kardeşim kader bize ne kadar verirse onu alıyoruz boşver üzülme fazlada takma kafana......
 
......
Şimdi uçsuz bucaksız ovalarda,
Adımlarımı saymadan,
Geriye dönüp bakmadan,
Usanmadan, bıkmadan,
Deli taylar gibi koşmak istiyorum!
.....
Koşmak deyince yusuf Hayaloğlu'nun bu şiiri gelir aklıma.Koşmak güzeldir,ama koşmadan da yaşayabiliyoruz....
 
Bütün karma ekonomik sistemler hep daha fazla enerji harcamaya ve çalışmaya yöneliktir, hepsi ağır sanayiyi ve sürekli bir koşuşturmayı önerir insanların mutluluğu için. Bedeni bu tempoya uyumlu hale getirmek için de haftada en az 3 saat spor yapılması, koşulması tavsiye edilir her yerde. Spor salonları, koşu bandında tepinen insanlarla dolu. Parklardaki koşu parkurları sabahları tempolu bir koşuya çıkmış, vazifesini yerine getirmemin mutluluğuyla dört köşe olmuş sportiflerden geçilmiyor. Bendeniz bir zamanlar Balkan atletizm şampiyonasında ülkemize bronz madalya getirmiş bir atlettim. Şu anda da koşmama mani olacak bir bedensel engelim yok fakat bedenini sürekli üretim ve dolayısıyla tüketim temposuna uyumlu halde tutmak için koşturup duran bir insan olmak yerine bahar ve yaz sabahları evimin balkonunda oturup kahvemi ve sigaramı içiyor ve büyük bir keyifle karşıdaki parkta koşan sportifleri izliyorum. Ne kaçırmak üzere olduğum otobüsün arkasından koşmak istiyor canım ne de bir yere yetişmek için. Koşamayan engelli arkadaşlar! ÖZGÜRLÜK HAREKETSİZLİKTİR aslında. Felsefe yapmak için beyninizi koşturun, felsefenizi başkalarına aktarmak için de ellerinizi.
 
Ben kendimi yürürken bile hayal edemezken,rüyamda bile bir kez göremezken koşmak nasıl birşey nasıl düşüneyim ki.. ? Ben kendimi bildim bileli oturuyorum.... Bu yüzdende hiçbirşey, hiçbir özlem hissetmiyorum... :roll:
 
Çok koştum zamanında iyide koşardım :) hele orta okulda köpeklerin peşime takılmasıyla sanki olimpiyatlardaymışım gibi koştuğumu hatırlıyorum :D güldüğüme bakmayın o zaman ağlıycak gibiydim valla köpek ısırcak beni diye :? Komik ya :) Şimdi koşamıyorum yürüyemiyorum ama bunun içinde oturup ağlamıyorum :D Çünkü üzülüp ağlayınca hiç bişey eskisi gibi olmıycak ki.. ha olsa, dönsem geriye tekrar, sabah akşam ağlarım valla :D Lütfen sizde üzülmeyin, ağlamayın ve en önemlisi hiç bi zaman pes etmeyin :wink:
 
KOŞMAK MI HİÇ YABANCI DEĞİL

ASLINDA HER CANLI KOŞMAYI BİLİR DEĞİLMİ? BİR TAVŞANDA KOŞAR BİR KAPLUMBAĞADA BELKİ BİZ KAPLUMBAĞANIN KOŞTUĞUNU GÖREMEYİZ AMA İKİSİDE KENDİ ÇAPINDA PASTADIR... YANİ ENGELLİLER DE KOŞAR... BİR MİKROSKOBİK CANLI BİLE KOŞUYORDUR HERHALDE... ESKİ BİLGELERDEN BİRİ ÖYLE CANLILAR VARKİ DEMİŞ ÖĞLENE KADAR YAŞAYIP ÖLENLERİ GENÇ ÖLMÜŞ SAYILIR, AKŞAM ÖLENLERDE ÇOK YAŞLANMIŞ SAYILIR... OYSA BUNUN BİZLER İÇİN FAZLA Bİ ÖNEMİ YOKTUR. KOŞMAK YERİNE BELKİDE İMKANIMIZ OLSAYDI BU SEFERDE UÇMAYI DİLEYECEKTİK... KOŞABİLEN BİRİNE UÇMAYI İSTERMİYDİN DİYE SORSANIZ HERHALDE BU DA ONUN İÇİN ÇOK BÜYÜK BİR HAYAL OLACAKTI...
 
yürümez demişlerdi ama 5 yaşında zar zor yürüdüm hemen anaokuluna başladım ilk gün o okuldan eve koşturarak geldim okulda bizim eve çok uzak tepede bi yerdeydi tehlikeliydi benim için ama biliyordumki ilk ve son koşuşum olacak koştum inadına annem arkamda ben önde ne güzeldi ya:)) şimdi iki adım atınca nefes nefese kalıyorum iyikide koşmuşum içimde kalacaktı. ama özlemedim koşmayı özlemektense neden koşayımki sorusunu soruyorum kendime hiç bi nedenim yok e o zaman koşmakta hiç bi anlam ifade etmiyor benim için.:)
 
17-18 yaşıma kadar az çok koltuk değnekleri olmadan yürüyebiliyor koşabiliyordum bisiklet bile sürmüşlüğüm vardır :D ama zamanla iki kalçamda birden çıkma oldu o yüzden şuan koltuk değnekleri ile bile zor yürüyorum ama olsun bunada şükür bana en çok koyan yürüyememek.koşamamak değil bana en çok asker olamamak üzüyor o konuda bir gün askerlik yapma durumu var inşallah en kısa sürede gidip bir günde olsa yapacağım en azından birgün benim için avuntu olur sanırım
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt