Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Psikoz olmadan önce sessiz biri miydiniz?

Pickle

Üye
Üyelik
20 Ağu 2021
Konular
30
Mesajlar
415
Reaksiyonlar
111
Özellikle gençken ortaya çıkan psikoz vakalarında hasta kişi psikoz olmadan önce sessiz ve arkadaşı az olan biri oluyor. Ben de o gruba dahilim.
13 yaşında sokağa çıkamıyordum, yere bakarak yürüyordum. Zamanla bu durumu aştım ama asosyaldim yine de.
17 yaşında ufak tefek halüsinasyonlar oluyordu ama bu durum fazla uzun sürmedi.
19 yaşında atak geçirdim. Atağım hezeyan odaklıydı, halüsinasyon yoktu.

Kısaca, 11 yaşından beri asosyalim.
Siz hastalanmadan önce de sessiz biri miydiniz?
 
Kendimi bildim bileli sessiz sakin biriyim çevredekiler tarafından hor görüldüm aşağılandım
 
Ben kendimi bildim bileli sessiz ve sakin biriyim ama lise yıllarımda çok fazla üstüme gelenler olduğu için,sabır sınırını aştıkları için,bağırdığım,öfkelendiğim ve kalp kırdığım çok olmuştu.
Epeyce zor sinirlenen biriyim fakat sinirlenice çok hırçın oluyorum.
Hiç arkadaşım yok sayılırdı ama kendi kendime de mutlu olabiliyordum.
 
Sosyalleşmeye kendimi zorlamaktan ve kalabalıklar içinde kendimi yalnız hissetmekten o kadar bıktım ki. Fazla konuşmadığım için kendimi zorlamaya çalışıyorum. Birbiriyle samimi olan insanları gördükçe iyice yalnız hissediyorum. Ya ben niye böyleyim?
Artık rüyalarıma giriyor bu durum. Mesela rüyamda oda arkadaşım birlikte yemek yeme teklifimi reddediyordu gerçek hayattaki gibi.
İnsanlar hiç zorlanmadan sosyalleşiyor. Benim suçum ne ki ben eziyet çekiyorum?
 
Sabah 7de uyanıyoruz. sabah 8,30da iş başı. akşam 19:00 da paydos.
Eve gelmek 19:30da. Bilgisayar açılıyor.
Twitter açılıyor. Bir bakınıyorum.
Engelliler.biz açılıyor. Konulara bir bakınıyorum.
Frontpage açılıyor. Sektör araştırmaları yapılıyor. Sayfayı kayıt ediyorum ve siteye upload ediyorum.
Twitterde sektörün tanıtımını yapıyorum. 1.000 - 2.000 kişi görüyor.
Cep telefonundan biraz tiktoka bakıyorum.

Akşam 22:00 yatış. uyku.
Cumartesi - pazar tatil. Biraz dışarıda gezme. Sonra eve gelip bilgisayarı açıyorum.

Eskiden at yarışı - iddaa oynardım. İddaa - at yarışı cafeye giderdim. Orada arkadaşlarım vardı. Şimdi oynamıyorum. O arkadaşlarımda yok.
Eskiden giderdim şimdi kahvehaneye gitmiyorum.

Bizimde sosyalleşmemiz bu.
En büyük isteğim fabrika açmak. Veya mağazalar zinciri açmak. Onun hayali ile yaşıyorum.
 
@Pickle, çok da özenilecek bi durum yok bence, iki samimi(!) arkadaşım da bunalımda olduğum zamanlar "intihar etmek istersen engellemeye çalışmam, sadece yarım yamalak yapma, sakat kalmak daha kötü, kesin ölümle sonuçlanan bir yolu tercih etmen daha iyi" gibi tavsiye vermişti. Böyle maalesef. Yani bunlar "arkadaş" dost olsalar derdimi sorar bir hal çaresine bakmak için yardım etmeyi teklif ederlerdi. Dışarıda gördüğün samimi insanların da bir çoğu diğer arkadaşları ile bir araya gelince onun hakkında dedikodu ediyor emin ol. Eğlenmeye gelince herkes arkadaş olur ama dert anlatınca "beni aşağı çekiyordu artık görüşmüyorum" gibi sonuçlanıyor yani İYİ GÜNDE YAR YAHŞİDİR YAMAN GÜNDE YETİŞ KARDAŞ 🙂
Bence "Allah var gam yok" demeyi de öğrenmeliyiz, bilmiyorum inancını ama.
 
Üst Alt