hakana
Hakan,anneniz müthiş.Bende oğluma aynı şekilde konuşuyorum,ama Allahın bir lütfu diyemem doğrusu.Bu herhangi bir engeli olmayan birinin söyleyebileceği bir şey değil bana göre.Engellilerin neler yaşadığını,neler hissettiğini,isyanlarını tahmin edebilirim sadece.Ben engelli olsam böyle söyleyen birini dürüst bulmazdım.Anneniz yüce gönlüyle bunu bir avuntu bulmuş kendine.Ben bazen neden ben,neden benim oğlum?diye sordum,bunu haketmediğimizi düşündüm.çocukluğumda sokağımızdaki çocukların lideriydim,aktiftim,her şeye ben karar verirdim ama kimsenin oynamak istemediği ayakları sakat,gözleri az gören,birazda saf olan komşumuzun kızıyla sadece ben oynardım.ilçemizdeki sahipsiz hayvanlar evimizin mutfağından beslenirdi.Çok merhametliydim,halada öyleyim,çocuklarımda öyle..İşte bu yüzden isyan ediyordum.Ama şimdi bunun bir sınav olduğunu düşünüyorum,başaracağımızı biliyorum oğlumla elele.Üstelik bu günlerde aramız çok iyi,artık bazı şeyleri konuşmaya başladık Allaha şükür.Kanatlanmış uçacak gibi mutluyum.OĞLUMU ÇOOOOOOK SEVİYORUM...ilginize teşekkürler,annenize saygılar..