Nurettin Yerkazan

YAĞAN KARA

Umudu mu müjdeliyorsun
Yoksa aydınlığı mı
Neden sessiz sessiz gömülüyorsun toprağa
İncilerin tane tane
Ne veriyorsun insanlara
Bir şeyler mi anlatmak istiyorsun
Her tarafı gelinlikle süslerken

Kararmış gönüllere ışık tutmak mı amacın
Taşlaşmış gönülleri yumuşatmak mı yoksa
Yoksa insanlığı mı utandırıyorsun
Her taraf kararmışken
Beyaz beyaz ağlayarak

Kim bilir belki bizim yapamadığımızı yapmak amacın
Ak düşlerle boyamak mı istiyorsun etrafı
Her tanesi neyi ifade ediyor incilerinin
Temizliği, saflığı mı yoksa duygusallığı mı
İnsanları sevmeyi mi, hoşgörüyü mü
Söyle neyi...

Sen de biliyorsun bir gün güneşin doğacağını
Yağmurların seni farklı iklimlere atacağı günü
İşte o zaman sen farklı iklimlerde olacaksın
Hasret gönüllere koşacaksın
Ama bizimle olmayacaksın
Tanelerin toprağı bulmayacak
Ama !
Yüreklere dolacaksın
Kim bilir
Belki...

NURETTİN YERKAZAN

Ve Sen Yoksun


Gecenin sessizliği işliyor taaa yüreğime
Mevsim soğuk
Başımda deli rüzgar
Güneşler doğmuyor
Yıldızlar kaymıyor
Sen gideli
Nehirler kuru
Gözler ıslak
Sabahlar olmuyor sen gideli

Ve sen yoksun...

Yani yüreğim yok
Umudum yok aşım yok
Gözümdeki fer yok
Yani ben yokum
Yani sen yoksun...

Suskun Gemi

Yine bir kış mevsimi
Yüreğimde rüzgar var
Dalgalar savuruyor beni
Bir o kıyıya
Bir bu kıyıya

Yağmurlar boşalıyor yüreğime
Hıçkırıklar kesiyor nefesimi
Anlatamıyorum hayal iklimimin çağlayan pınarın
Karanlığımı parçalayan bir çığlık
Sessizliğimi bölüyor acı bir feryat
Kimim
Neyim
Bilinmez

Düşüyorum toprağa
Bazen bir yaprak gibi
Kavuruyor küllerimi yangın alevinden arta kalan birkaç parça ateş
Duygularımın esiri olmuşum
Vurmuşlar beni zincirlere
Ellerim kelepçeli gözlerim bağlı

Kelimeler sığmıyor kalemime
Her hece ayrı bir hicran
Her gece ayrı bir vuslat
Üşümeye duyarsız kalmış bedenim
Alevler işlemiş iliklerime
Çağlayanlar süzülüyor gözlerimden
Bir sen
Bir sen vardın işte
Bu yangınımı söndürecek
Bir sen aaah
Bir bilsen

Nurettin Yerkazan