Kulak arkası işitme cihazı kullanmak zorunda olduğum için psikolojim bozuluyor..?

Sevgili Hünsal,

Senin şu iki sözüne takıldım ben. Ne yazıkki imaj çok önemli ve Görüntü bir yerde kendimizi başkalarına pazarlama vasıtasıdır. Nasrettin Hoca'nın "Ye kürküm ye" öyküsünü bilirsiniz. Maalesef insanlar görüntüye göre karşısındakileri değerlendiriyorlar.

İmaj hiç önemli değil ! Neden mi ? Açıklıyorum ;

Bir sahıs, imaj için en pahalı elbiseleri giyip en lüsk marka şeyleri tüketip en lüsk arabalara biniyor ama İNSANLIK ismi altında toplanılan değerlere sahip değilse,kendisine öz güveni yoksa,üretmiyorsa,üretmekten çok tüketiyorsa,(imaj sahibi olmak için tüketmek lazım ya) beynini ve bedenini insanlığa faydalı bi şeyler üretmek için yormuyorsa,insanlara kılık kıyafeti için değer verip imaj sahibi olanlarla arkadaşlık yapıyorsa,imajı olmayanları hör görüyorsa ve imajına güvenip sağda solda hava atıyorsa neye yarar onun imajı söylermisin ?

Burası bir engelli sitesi ve her gruptan engelli arkadaşlarımız var,durum böyleyken cihaz takmaya utanan birisine teselli için imaj çok önemli demeni ben o an için düşünemeden yazmana bağlıyorum,bilerek kasıtlı yazdın demedim asla...

(Görüntü bir yerde kendimizi başkalarına pazarlama vasıtasıdır) Bu sözünü de düşünemeden yazdığın malesef çok açık. Pazarlama ne demek biliyormusun sen ?

Pazarlama,satılık olan her hangi bir ürün/eşya uygun fiyata satılabilmek için pazarlanılır...Ama biz insanız ve satılık olmadığımıza göre ! Nasıl insanlar için böyle bir tabir kullanabiliyorsun ?

Kaldıki konu sahibi arkadaş çocuk ve ergenlik çağında değil 31 yaşında.Bende işitme engelliyim,benimde gençliğimin en güzel yılları sağır olarak geçti ve üstelik takmak için işitme cihazım yoktu.Ben 17/18 yaşımdayken (ailem maddi durumu iyi olmadığı için işitme cihazı alamadığından) Sosyal Yardımlaşma Vakfında cihaz alabilmek için mücadele ediyordum....Birileri cihaz takmaya utanıyorken o cihazı olmayanları hiç düşünüyorlar mı acaba ?

Cihazını takmaya utanan ergenlik çağındaki gençleri bir nevi anlıyorum ama 25 yaşından büyükleri hiç anlamıyorum.Onlar mecburiyet denilen kelimeyle tanışmamışlar.

Öz güveni eksik kendisiyle barışık olmayanların sorunu utanmak ! Benim gibi çok arkadaşın da yorumunu yanlış anladığından adım gibi eminim ama sessiz kalmayı tercih etmişlerdir.Ben sessiz kalamam kalamıyorum çünkü bende brütüs

Bu arada kızdığım yorumuna ne oldu ? Senmi sildirdin yoksa site yöneticileri tarafından mı silindi ?

Sevgili hünsal,özür dilediğin için artık bu konuyu uzatmayacağım.Sevgiyle kal...


Shufke,sana cevap yazmaya gerek bile görmüyorum !


Sevgili Pronet,bu (Bir de şu var. Türkiye'de "engelli" denince akla hemen "tekerlekli sandalyede" oturan veya "baston" kullanan bir engelli geliyor. En çok bunlar geliyor.

İşitme kaybının bir engel olduğunu TOPLUMUN ÇOK AZ KESİMİ BİLİYOR. Acı ama komik bilenler de işitme engelliliği "yaşlılıktan" oluşan bir sorun sanıyorlar. Cihazların görünmesi ile en azından toplumda "işitme engellilik" bilincinin yerleşmesi ve yayılması neden mümkün olmasın?... ) yazdıklarına sonuna kadar katılıyorum,tşkler...

sayın ansızın
siz bazı şeyleri ifade ederken içinizde birşeyler oturmuş ve dile getiriyorsunuz.Haksız yere söylüyorsunuz elbetteki demem.Ama her insanın olaylara bakışı,algılayışı,hayatı tanıması çok ama cok farklıdır.Yaşayarak,sorgulayarak ve kendimiz için en iysini bulana kadar mücadelemizi veririz.Kimisi çocuk yaşta olgundur kimisi 40 yaşına gelince olgunlaşmaya başlar.İnanlara biraz zaman biraz sabır göstermek gerekiyor, tıpkı bizimde onlardan bazı şeyleri beklediğimiz gibi.
herkesin acısı kendine,herkesin yaşamı kendine.
fani dünyada ne kadar da maddeci olmaya başladık.çünkü maddeci olmamzı istiyorlar.inatla direnmeye çalışıyoruz.işte burada imaj denen şey ortaya çıkıyor ister istemez.bende işitme cihazının görüntüsünden rahatsız olanlardanım.Aklım tabi saçma diyor ama duygularımı aynı şekilde oturtamıyorum.Yukarıda konu ile ilgili çok güzel ifade eden arkadaşlarımız var.Söylenenler kadar uygulayabilsek keşke.....Kulaklarım evet bana engel birde düşüncelerim bana engel.Kulaklarıma zaten engel olamıyorum ayrıca düşüncelerime de bir türlü engel olamıyorum.Şöyle düşününce aslında ne kadar da güçlü insanlar olduğumuzu düşünüyorum.Kendimizi motive etmek için uğraşıyoruz, çevremize faydalı olmak için...hayatımız hiçbirimiz için kolay değil.
Kısaca birbirimize ne var bunda demek yerine birbirimizi anlamaya çalışmak da bazen engelleri kaldırmada yardımcı olabiliyor
Saygılar sunarım...

Tam benim anlatmak istediklerimi çok güzel bir şekilde dile getirmişsiniz Çöl Çiçeği. Benim demek istediğim de bu idi. Elbette ki görüntüye kafayı takmamak en doğrusu. Ama bazılarımız kafaya takıyorsa onları da anlamak gerekir. Herkesin kişiliği, düşünce tarzı, olaylara bakış açısı farklı. Hayatta mutlak doğrular yok. Benim doğrularım belki bir başkasının yanlışına tekabül ediyordur. Doğru ne, yanlış ne... Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Dolayısıyla, mühim olan birbirimize anlayışla yaklaşmamız, birbirimizi desteklememiz.