Bilmem Yaban'ı okuyanınız varmı?Bundan seneler önce okuduğumda müthiş etkilenmiştim.Okulda öğrendiğimiz cennet vatan yada vatansever ,kahraman halk imgelerine en büyük darbeydi bu kitap.Tam anlamıyla sarsılmıştım.1.Dünya savaşında kolunu kaybeden subay Ahmet Celal Porsuk çayı kıyısında bir köye yerleşir.Köylüler ile kaynaşmaya çalışır,ama ne yapsa ne etse o köylünün gözünde bir yabandır.Ama buyüzen köylüyü suçlamaz.Bu duygusunuda şu sözlerle belirtir.
Burada bıyıklarını makasla kırptı diye nice fikir ve ümit dolu Türk gencinin kafası taşlarla ezildi.Burada yüzü düşmana dönük nice vatan mücahitleri savundukları kimselerin eliyle sırtından vuruldu.Burada milli timsalin,milli bağımsızlık sembolünün yolu kaç defa kesildi ve kaç defa oturdukları şehrin etrafı isyan silahlarıyla çevrildi.Burada ben ,ben vatan delisi,millet divanesi,harp malulu Ahmet Celal yapayalnızım.
Bunun nedeni, Türk aydını,yine sensin!Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın?Yıllarca,yüzyıllarca onun kanını emdikten sonra ve onu bir posa halinde katı toprak üzerine attıktan sonra ,şimdide gelip ondan tiksinmek hakkını buluyorsun.
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin.Bir kafası vardı; aydınlatamadın.Bir vücudu vardı besleyemedin.Üstünde yaşadığı bir toprak vardı;işletemedin.Onu hayvani duyguların,cehaletin,yoksulluğun ve kıtlığın eline bıraktın.O katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti.Şimdi elinde orak buraya hasada gelmişsin.Ne ektinki ne biçeceksin?Bu ısırganları bu kuru dikenlerimi?Tabi ayaklarına batacak.İşte her yanın yarılmış halde kanıyor ve sen acıdan yüzünü buruşturuyorsun.Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun.Sana ızdırap veren bu şey senin kendi eserindir,senin kendi eserindir...
Burada bıyıklarını makasla kırptı diye nice fikir ve ümit dolu Türk gencinin kafası taşlarla ezildi.Burada yüzü düşmana dönük nice vatan mücahitleri savundukları kimselerin eliyle sırtından vuruldu.Burada milli timsalin,milli bağımsızlık sembolünün yolu kaç defa kesildi ve kaç defa oturdukları şehrin etrafı isyan silahlarıyla çevrildi.Burada ben ,ben vatan delisi,millet divanesi,harp malulu Ahmet Celal yapayalnızım.
Bunun nedeni, Türk aydını,yine sensin!Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın?Yıllarca,yüzyıllarca onun kanını emdikten sonra ve onu bir posa halinde katı toprak üzerine attıktan sonra ,şimdide gelip ondan tiksinmek hakkını buluyorsun.
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin.Bir kafası vardı; aydınlatamadın.Bir vücudu vardı besleyemedin.Üstünde yaşadığı bir toprak vardı;işletemedin.Onu hayvani duyguların,cehaletin,yoksulluğun ve kıtlığın eline bıraktın.O katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti.Şimdi elinde orak buraya hasada gelmişsin.Ne ektinki ne biçeceksin?Bu ısırganları bu kuru dikenlerimi?Tabi ayaklarına batacak.İşte her yanın yarılmış halde kanıyor ve sen acıdan yüzünü buruşturuyorsun.Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun.Sana ızdırap veren bu şey senin kendi eserindir,senin kendi eserindir...
