Ben dışarda yürüdüğüm zaman bazı insanlar beni durdurup,engelimin ne olduğunu söyledikleri zaman aklıma bişey gelmişti bir zamanlar,onu söylemeye başladım.kızım engelin ne diğince fabrika hatası teyze,yada amca diyebiliyorum.ve bu benim çok hoşuma gidiyor.sizinde böyle komik cevaplarınız vardır mutlaka.
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Kendi engelinizle barışık mısınız?
- Konbuyu başlatan EsRaNaS
- Başlangıç tarihi
ben frederick ataxisi hastasıyım.(denge bozukluğu) şu an %75 bu rahatsızlığın içindeyim.bazen insanlarla sohbet ederkeh konu açılıp senin rahatsızlığın ne diye sorduklarında rot balans doğuştan hatalı ve garantiye girmiyor diye cevap veriyordum.Bu o an orada bulunan insanların gözünde "bu çocuk durumu kabullenmiş,hayatı gözünde karartmamış" gibi bir düşünce yaratıyorum.sonuçta engelli olmak benim tercihim değil.ama olan ve ölene çare yok.Hayat böylede güzel,Yaşamaya değer.
Kısa zaman önceye kadar barışık olduğumu ve bu konudaki sıkıntılarımın çooktan aşmış olduğumu söylerdim ta ki kabullenme ve barışma arasındaki farkı öğrenene kadar. Bu da yakın bir zamana tekamül ediyor.
Engelimle realitede barışamam mümkün değil çünkü sevmiyorum ve birlikte yaşlanmak istemiyorum ancak kendisini kabullenmekle birlikte yaşamdan tat almamı, normal hayatın içinde olmamı engellemesine izin vermiyorum..
Engelimle realitede barışamam mümkün değil çünkü sevmiyorum ve birlikte yaşlanmak istemiyorum ancak kendisini kabullenmekle birlikte yaşamdan tat almamı, normal hayatın içinde olmamı engellemesine izin vermiyorum..
evt ama yeni yeni barısıyorum.benşm durumumdan daha kötülerinin oldugunu gordukce ve duydukca.
Merhaba arkadaşlar;
Kendimden bahsedecek olursam engelliliğimi çocukluğumdan beri yaşadiğim için barışığım,
engelliği sonradan yaşayan arkadaşlar bizim kadar kolay barışık olamıyorlar galiba, çevremde gördüğüm kadarıyla.
ama hayat bir şekilde devam ediyorsa en güzelini yaşayıp barışık olmak zorundayız çünkü yaşayacağımız başka bir hayat yok.
Hepinize Saygılar;
Kendimden bahsedecek olursam engelliliğimi çocukluğumdan beri yaşadiğim için barışığım,
engelliği sonradan yaşayan arkadaşlar bizim kadar kolay barışık olamıyorlar galiba, çevremde gördüğüm kadarıyla.
ama hayat bir şekilde devam ediyorsa en güzelini yaşayıp barışık olmak zorundayız çünkü yaşayacağımız başka bir hayat yok.
Hepinize Saygılar;
Gününe göre değişiyor, bezen barışık bazen değil.
Ama çoğunlukla barışık olmaya çalışıyorum, emco'nun dediği gibi olanla ölene çare yok. Madem bu şekilde yaşamam gerekiyor, sürekli "niye ben böyleyim" deyip ne diye hayatımı karartayım ki!
Ama çoğunlukla barışık olmaya çalışıyorum, emco'nun dediği gibi olanla ölene çare yok. Madem bu şekilde yaşamam gerekiyor, sürekli "niye ben böyleyim" deyip ne diye hayatımı karartayım ki!
Nazar_Eyle' Alıntı:
Ben bu noktada araya girmek istiyorum.
"benim durumumdan daha kötülerinin oldugunu gordukce ve duydukca"
O zaman nedir en kötüsü? Kör olmak mı daha iyi? Yoksa sağır olmak mı? Ya da yürüyememek mi? Ya da başka bir özür?
Gerçekten beterin beteri mi var? Ben bu söze de inanamıyorum.
Şöyle yapsak; en beter olarak kendimizi görsek!(?)
Bu sayade başardığımız/yaptığımız bir iş karşısında bir adım daha öteye gitmek isteyeceğiz.
Engelimizle barışık olma konusuna gelince; barışık olmak için önce küs olmak gerekir. Ben hiç engelime küsmedim ki ve sonuçta ben engelimi iyi tanıyorum o da beni. Bazen ben ona uyuyorum yeri geliyor bazende engelim bana uyuyor.
Yeni tanıştığım kişilere, bana özürüm hakkında soru sormasına fırsat bırakmadan ben ilk başta söylüyorum. "Ben özürlüyüm belli oluyor değil mi?
)En samimi arkadaşım eskiden uzağı pek iyi göremiyordu. Ameliyat oldu şimdi benden daha iyi görüyor. Eskiden bana bir gün demişti ki; "Ya ben uzaktan biri gelirken hiç tanıyamıyorum, bir tek seni tanıyayabiliyorum"
"Nasıl yani?" dediğimde. Çünkü "Sen yürürken sola çekiyorsun" demişti.
Çok gülmüştüm yahu
Gecenlerde Mustafa ile beraber Gima da idik.Bir ayagı digerinden cok fazla kısa annesi oldugunu sandıgım bir bayanın koluna girmis olarak yürüyen ama yüzü mükemmel güzel bir genc kız gördüm.Bir an icim burkuldu.Allahım dedim ne olurdu,mustafam da keske böyle olsaydı da yürüseydi.Sonra o genc kızın yüzüne,gözlerinin icine baktım.İnanılmaz mutsuz ve elemli geldi gözleri bana.Ve söyle düsündüm o zaman.Engelin büyüğü kücüğü olmaz.Birinin bir eli ya da sadece bir parmagı yoktur onun kahrını yasıyordur,biri bizim gibi yürüyemiyordur,onun kahrını.Belki alakasız oldu ama paylasmak istedim.Engelle barısılıyormu?HAYIR..Ama onunla yasamayı ögreniyor insan.HAYAT DEVAM EDİYOR.
Yaşamlar da bir çok problem olduğuna inanıyorum mevcut durumuna isyan eden ve kendi ile barışık olmayan insanımız çok ama unutulan bir konu var"bir nefes almanın değerini kaybetmeden önce anlamak lazım....
pek dert edinmemeya çalışıyorum ama bazen soruyorlar ya hani" wah wah gencecik delikanlı n'oldu, kazamı, yazııık" iyi niyetli olmalarına rağmen sinir oluyorum o an o insanlara....
Ama kendimle barışığım ve kabullendim engelliği...
Hatta bazen engelli olmasaydım acaba nasıl bi durumda olurdum diye düşünüyorum, belli olmuyor belki de bulunacağım durum şuankinden daha kötü olabilirdi...
Ama kendimle barışığım ve kabullendim engelliği...
Hatta bazen engelli olmasaydım acaba nasıl bi durumda olurdum diye düşünüyorum, belli olmuyor belki de bulunacağım durum şuankinden daha kötü olabilirdi...
benim işyerimde müşterim benden bişey istiyo.onu yerine getirmeye uğraşırken ayağında ne var diyor.
bende ona benden istediğini yerine getireyim gerisi önemli değil diyorum. uzatırsa hiç çekinmeden sizi ilgilendirmez diyebiliyorum.
zaten sinir stres kimseyi çekemiyorum bu durumda kimseyede cevap vermek zorunda değilim...
bende ona benden istediğini yerine getireyim gerisi önemli değil diyorum. uzatırsa hiç çekinmeden sizi ilgilendirmez diyebiliyorum.
zaten sinir stres kimseyi çekemiyorum bu durumda kimseyede cevap vermek zorunda değilim...
evet benim icin bi sorun yok
engelinizden memnun musunuz?
Merhabalar
Ben yeni kayıt oldum.uzun süredir bu sitede geziyordum.Çok güzel bir site emeği geçenlere tesekkürler.
İyi ki engelliyim diyenler var mı acaba?Çok merak ediyorum.Ben de engelliyim ama hiç iyi ki engelli olmuşum diyemedim.Buna da şükür deyip bana sunulan bu bedende yaşamaya çalışıyorum.Mutsuz da değilim,iyi bir işim,iyi arkadaşlarım var ama engelsiz olsaydım herşey çok daha farklı olacaktı.Bunları buradaki sıcaklıya sığınarak yazıyorum,sürçü lisan ettiysem affola.Sevgiyle...
Merhabalar
Ben yeni kayıt oldum.uzun süredir bu sitede geziyordum.Çok güzel bir site emeği geçenlere tesekkürler.
İyi ki engelliyim diyenler var mı acaba?Çok merak ediyorum.Ben de engelliyim ama hiç iyi ki engelli olmuşum diyemedim.Buna da şükür deyip bana sunulan bu bedende yaşamaya çalışıyorum.Mutsuz da değilim,iyi bir işim,iyi arkadaşlarım var ama engelsiz olsaydım herşey çok daha farklı olacaktı.Bunları buradaki sıcaklıya sığınarak yazıyorum,sürçü lisan ettiysem affola.Sevgiyle...
Bazen Çocuklar sorar , '' abla Gözüne Ne Oldu ? '' diye bende onların anlayabileceği bir şekilde cevap veririm. Büyükler sorduklarında ise , cevaplamaktan sıkılsam bile Tebesümle cevap vermeye çalışırım.
nadirende olsa bazı durumlarda Engelime küsmüşümdür.
nadirende olsa bazı durumlarda Engelime küsmüşümdür.
Biri bana ayağın diyerinden niye kısa dedi.Bende kısa olan ayağım suda fazla bekleyince çekti dedim.Cevabıma kızmıştı,asıl kızması gereken oymuş gibi? Engelinle barışık olmadan da yaşanmaz ki,hayatı zorlaştırmanın anlamı yok bence.
Elbette insan nekadarda kafasına takmasada bazen rahatsız oluyor,ama süreklide bu ruh haliylede yaşanmıyorki;Yoksa bu durum insanı kitler,hiç bir şey yapamaz hale geliriz.Bu tür sorunları istesekte istmesekte yaşıyoruz,kafaya takıp hayatı kendimize zehir edeceğimize,takmamaya çalışma çabası içersinde olma çabası en azından bu sorunu asgari düzeye indirir.
Elbette insan nekadarda kafasına takmasada bazen rahatsız oluyor,ama süreklide bu ruh haliylede yaşanmıyorki;Yoksa bu durum insanı kitler,hiç bir şey yapamaz hale geliriz.Bu tür sorunları istesekte istmesekte yaşıyoruz,kafaya takıp hayatı kendimize zehir edeceğimize,takmamaya çalışma çabası içersinde olma çabası en azından bu sorunu asgari düzeye indirir.
barışsever arkdaşlar bişei netleştirelim. ya da en azından bu kavramın yerine oturması için kafamda bana yardım edin. engeliyle barışık olmak ne demek?
ooo iiiki engelli olmuşuz ya ne süpper bomba bi hadiseymiş. napcaktık yürüyüp koşup görüp duyup ta yaaaa! bakın keyfinize gibi bişey deil heralde.... nedir bu kuzum BARIŞIK olmak???
ooo iiiki engelli olmuşuz ya ne süpper bomba bi hadiseymiş. napcaktık yürüyüp koşup görüp duyup ta yaaaa! bakın keyfinize gibi bişey deil heralde.... nedir bu kuzum BARIŞIK olmak???
kesinlikle ben kendi adıma engelimle barışığım bence öyle olmak en mükkemmelidir
herşeye rağmen engelimizle barışık olmalıyız çünkü bu hayat bizim ve devam ediyor
herşeye rağmen engelimizle barışık olmalıyız çünkü bu hayat bizim ve devam ediyor
13 yıl olucak engelli olarak yaşamaya başlayalı. O zamana kadar etrafımda ne bir engelli tanıdığım vardı, ne de engellilik hakkında bir bilgim... evet hareketlerim artık sınırlıydı... lisanslı sporcu olma yolunda giderken birden bire kendimi hareketleri sınırlanmış bir halde bulduğumda, ilk başta bocaladım... benden çok ailem ve etrafımdaki insanlar engelli yaşamayı öğrenmeye başladılar engelli olmamla birlikte ilgi alanım spordan müziğe kaydı ve şuan konservatuarda müzik eğitimi alıyorum... ve bunu geçirdiğim kaza sonucunda elde ettiğimi düşünüyorum. Kendini avutmak denilebilinir... bişeylerin üstünü örtmek denilebilinir... kim tarafından ne denilirse denilsin; ben protezimi seviyorum ve engelli olmakla bazı insanlara msj verdiğimiz düşüncesindeyim ben en çok çocuklarla anlaşıyorum ve engelliliği onlara anlatma şansını bana verdiği için Allah'a şükrediyorum...
engelli olmamla birlikte ilgi alanım spordan müziğe kaydı ve şuan konservatuarda müzik eğitimi alıyorum... ve bunu geçirdiğim kaza sonucunda elde ettiğimi düşünüyorum. Kendini avutmak denilebilinir... bişeylerin üstünü örtmek denilebilinir... kim tarafından ne denilirse denilsin; ben protezimi seviyorum ve engelli olmakla bazı insanlara msj verdiğimiz düşüncesindeyim ben en çok çocuklarla anlaşıyorum ve engelliliği onlara anlatma şansını bana verdiği için Allah'a şükrediyorum...
Ben engelini kabullenenlerdenim.bazı zamanlarda komik bile oluyor, özellikle çocuklarla iletişim kurarken çok komik şeyler yaşıyorum.mesela benim yeğenim var 7 yaşında benim her şeyime özenir takılarımı takar, makyaj yapar benimle birlikte en çok hoşuma gidense teyzem gibi yürüyorum annecim bak der
ben kendimle o kadar barışığık bir insanım ki bazen kendi engelimle bile dalga geçiyorum ama bazı zamanda oluyorki insanın boyunu dertler ayınca cıldırıyorum
Bence insan kendisi ile barışık olursa otomatikmen engeli ile de barışık olur.Ben 29 yıldır ,yani doğduğumdan beri engelimle yaşıyorum.Bazen engelli olduğumyu unutuyorum.Sağolsun illaki hatırlatanlar oluyor.Genelde birşey yapmakta zorluk çektiğimde hatırlıyorum.İnsanlara pozitif enerji vermeyi ve düşünmeyi çok seviyorum.Eskiden diyordum neden diye ,çok çok eskilerde.Neden dememin sebebi de bizim ailede 3 engelli var yaşayan, 1 tanede ex.Bu sebepten anneme derdim insan hiç mi merak edip neden diye araştırmaz,sormaz.Artık bunu soracak bir annem bile olmadığı için...Bencede bireyin engelli olması ona ,hayata ve çevresine çok şey katar çok.Paradigmamızı geniş açılarda yaşamamızı sağlar.İnsan mutluysa tek kollada,kolsuzda,bacaksız,gözsüzde mutlu olur.
Engelimle barışık değilim,
insanlar bana ne olduğunu sormaya cesaret edemiyorlar
dövücek gibi bakıyorum heralde ondan..
sorsalarda anlatmam zaten sanane derim.
sağlamken bu kadar mutlu değildim hayatı tanıdım gibi söylemleri olan üyeler size diyecek bir sözüm yok,
güldürdnüz beni
iyiki normalim..
sevgiler..
insanlar bana ne olduğunu sormaya cesaret edemiyorlar
dövücek gibi bakıyorum heralde ondan..
sorsalarda anlatmam zaten sanane derim.
sağlamken bu kadar mutlu değildim hayatı tanıdım gibi söylemleri olan üyeler size diyecek bir sözüm yok,
güldürdnüz beni
iyiki normalim..
sevgiler..
bende zaman zaman şükredip benden daha kötüleri var diyorum.ama tedavim devam ediyo.gün geçtikçe daha da iyi oluyorum.ama insanların yolda yürüken tuhaf tuhaf bakıp anadan doğmamı sonradan olmamı demeleri beni çok incitiyo...eve kapadım bir ara bu yüzden kendimi..şimdi işe başladım ama yine de kendimden nefret ediyorum....
EVET HİÇ OLMADIĞIM KADAR BARIŞIĞIM HEMDE KENDİMLE DALGA BİLE GEÇEBİLİYORUM
10 yaşında yanlış tedavi sonucunda bu duruma düşünce..önümde iki seçenek oluştu..
Yaa engelimden dolayı kendime acıyıp bir kenara çekilecektim ..herkesin bana acımasına izin verecektim..
Ya da engelsiz bir insan gibi düşünüp yaşamaya çalışacak elimden geleni yapacaktım...
çünkü toplum , sen kendinin hakkında nasıl düşünürsen sana karşı öyle düşünüyor...
Ama oturup polyannacılık oynamıyorum , kendimin farkındayım...diğerleri gibi sağlam insan değilim ama bu benim kendime acımaya acındırmama neden değil...
Biri çıkıpta..geçmiş olsun düştün mü deyinceye kadar engelimin farkında olmuyorum açıkçası...
Ama bir de şu ağrılar kendini her an hatırlatıp durmasa aklıma bile gelmeyecek..
Sonuçta defolu olsa da bu bacak benim bacağım ..benim olan herşeyi sevmem gibi onu da çok seviyorum...
elimizde bir hayat var..onu nasıl yaşayacağımız bize bağlı...
Yaa engelimden dolayı kendime acıyıp bir kenara çekilecektim ..herkesin bana acımasına izin verecektim..
Ya da engelsiz bir insan gibi düşünüp yaşamaya çalışacak elimden geleni yapacaktım...
çünkü toplum , sen kendinin hakkında nasıl düşünürsen sana karşı öyle düşünüyor...
Ama oturup polyannacılık oynamıyorum , kendimin farkındayım...diğerleri gibi sağlam insan değilim ama bu benim kendime acımaya acındırmama neden değil...
Biri çıkıpta..geçmiş olsun düştün mü deyinceye kadar engelimin farkında olmuyorum açıkçası...
Ama bir de şu ağrılar kendini her an hatırlatıp durmasa aklıma bile gelmeyecek..
Sonuçta defolu olsa da bu bacak benim bacağım ..benim olan herşeyi sevmem gibi onu da çok seviyorum...
elimizde bir hayat var..onu nasıl yaşayacağımız bize bağlı...
