VE İŞTE BEN...
Bir sohbet ortamında öylece suskun kaldınız mı?
Sohbet edecek konunuz olmadığından değil..
Birşeyler bilmediğinizden hiç değil...
Acaba yanlış anlar (duyar) ve akabinde yanlış cevaplarsam korkusundan...
Sessizce köşenize çekildiğiniz...
Benim oldu... Ve işte ben.....
Ben bir işitme kayıplıyım.. Hiç duymayanların yanında sağlam, tam duyanların yanında engelliyim..
Yine de..
Sanmayın ki koptum hayattan...
Sanmayın ki boşverdim herşeye...
Aksine gittikçe güçlendim...
Engele rağmen başarmanın gücüydü bu...
Engellendikçe daha çok hayata sarılmanın gücüydü bu...
Eskiden her duymadığım kelime için üzülürken, şimdi sadece işime yarayacak şeyleri duyamadığımda üzülüyorum
)
Hiç kimse ne kendine ne de başkalarına hayatı güçleştirmek istemez...
Bu yüzdendir ki;
Öğrenmenin, gelişmenin, iletişimde kalmanın yeni yollarını öğrenmektir engelli olmak...
Diğerlerine hayatı güçleştirmemek ama yine de hayatın içinde var olmaya çalışmak engelli olmak....
Hayatın içinde layık olduğunuz yerde var olmanız dileğiyle..
Nurşen GÜMÜŞAY
http://www.gelisimyolcusu.com