Bir gece aklıma bir hikaye yazmak geldi ...
Hikayede 1,5 yaşında küçük bir kız çocuğu vardı ve onu uzaktan seyreden BEN...
Yaşadığı yer küçük bir semtti,evde onunla birlikte 4 çocuk,Anne ve amcasının kızı vardı.
O gün evde bazı tuhaflıklar oluyordu anlayamadığım.
Birden vitrinin camı kırılı verdi.Anne de şaşkınlık içinde camları toplamaya başladı.
Yanında bulunan çöp kutusunun içine cam parçalarını yerleştiriyor ama camın neden kırıldığına hala bir veremiyordu.
Küçük kız birden annenin yanına doğru gelip çöp kutusuna büyük bir merakla eğildi.
(DUUUURRRR diye bağırdım beni duymuyor,Onu tutmaya çalıştım ama tutamadım ellerimin içinden kayıp gitti)
veeeeee o talihsiz kaza oldu.
Anne zaten şaşkın bir haldeyken ne olduğunu anlayamadı küçük kızı çığlık çığlığa ağlıyor ve yüzü kanlar içindeydi.
Hemen hastaneye koştular hastaneler bebek olduğu için kabul etmek istemiyorlar başka hastaneler sevk ediyorlardı....
En sonunda hastanelerde geçen zamanlar Anne perişan,Çocuk mutsuz.
Baba anneye her zaman destek oldu.
Ne yapalım hanım bu bizim ve kızımızın kaderi.
Ben kaza anında,hastanede ve büyüdüğünde her zaman onun yanında oldum,Kulağına sevgi sözleri fısıldadım...
Küçük kız büyüdü ve şimdi bu yazıyı yazıyor.
Onu seyreden ise içimdeki ben.Yazdığım bu anlar bana anlatılanlar o zamandan ne acıları hatırlıyorum ne de yaşadıklarımı.
Bu hikayeyi yazdığım zaman içim bir hoş oldu sanki gerçekten oradaydım ve o kızı tutmaya çalıştım....
Hikayede 1,5 yaşında küçük bir kız çocuğu vardı ve onu uzaktan seyreden BEN...
Yaşadığı yer küçük bir semtti,evde onunla birlikte 4 çocuk,Anne ve amcasının kızı vardı.
O gün evde bazı tuhaflıklar oluyordu anlayamadığım.
Birden vitrinin camı kırılı verdi.Anne de şaşkınlık içinde camları toplamaya başladı.
Yanında bulunan çöp kutusunun içine cam parçalarını yerleştiriyor ama camın neden kırıldığına hala bir veremiyordu.
Küçük kız birden annenin yanına doğru gelip çöp kutusuna büyük bir merakla eğildi.
(DUUUURRRR diye bağırdım beni duymuyor,Onu tutmaya çalıştım ama tutamadım ellerimin içinden kayıp gitti)
veeeeee o talihsiz kaza oldu.
Anne zaten şaşkın bir haldeyken ne olduğunu anlayamadı küçük kızı çığlık çığlığa ağlıyor ve yüzü kanlar içindeydi.
Hemen hastaneye koştular hastaneler bebek olduğu için kabul etmek istemiyorlar başka hastaneler sevk ediyorlardı....
En sonunda hastanelerde geçen zamanlar Anne perişan,Çocuk mutsuz.
Baba anneye her zaman destek oldu.
Ne yapalım hanım bu bizim ve kızımızın kaderi.
Ben kaza anında,hastanede ve büyüdüğünde her zaman onun yanında oldum,Kulağına sevgi sözleri fısıldadım...
Küçük kız büyüdü ve şimdi bu yazıyı yazıyor.
Onu seyreden ise içimdeki ben.Yazdığım bu anlar bana anlatılanlar o zamandan ne acıları hatırlıyorum ne de yaşadıklarımı.
Bu hikayeyi yazdığım zaman içim bir hoş oldu sanki gerçekten oradaydım ve o kızı tutmaya çalıştım....
