[Haber] Ankara'da görme engelliler için ücretsiz internetcafe

[size=4]ANKARA'DA YAŞAYIP İNTERNET OLANAĞI OLMAYAN GÖRME ENGELLİLERİN BÜYÜKŞEHİRİN HİZMETLERİNDEN FAYDALANMALARI MÜMKUN

Görme ve ortopedik engelliler üye olmak kaydıyla haftada 7 gün 9.00-18.00 saatleri arasında ücretsiz olarak merkezimizdeki hizmetlerden faydalanmaktadırlar.Engelli danışma merkezine üye olanlara internet cafe formunu doldurduktan sonra üye kimlik kartları verilir.Engelli Danışma Merkezine üye olmayanlar ise hizmetlerimiz hakkında bilgilendirilip ilgili birimlere yönlendirildikten sonra internet cafe üyelik işlemleri tamamlanır.

Merkezimizde ekran okuma programı ve türkçe sentezleyicilerin yüklü bulunduğu 30 adet LCD ekran bilgisayar, 5 adet braille display, 2 adet scanner, 1 adet braille prınter, 1 adet normal prınter, 408 adet kitap ve 1460 adet kaset bulunmaktadır. En son teknolojiyle donatılmış olan internet cafemizde verilen hizmetler;

İnternet cafe deki teknolojik imkanlar üyelerin ihtiyaçları doğrultusunda da geniş bir yelpazede kullanımlarına sunulmuştur.İnternette araştırma yapılabilmekte, ödev hazırlanabilmekte her türlü doküman braille olarak prınterdan alınmakta cd ye sesli veya sessiz kayıt yapılabilmektedir. Üyelerin tüm notları veya ders kitapları scannerda taranarak hazırlanmaktadır. Okullara haftada ikişer gün servis gönderilmekte gruplar halinde gelen öğrencilere bilgisayar öğretmeni eşliğinde laboratuar hizmeti verilmektedir. Her seviyedeki bilgisayar kullanıcıları için hafta arası ve hafta sonu kursları devam etmektedir.Üyelerimiz görev için Ankara dışında bulunduklarında merkezimiz ile ilgili bir işlem gerektiğinde engellilercafe@hotmail adresine gönderdikleri dosyalar istekleri doğrultusunda hazırlanıp kargoyla kendilerine gönderilmektedir. Her hafta internetten alınan genel kültür, sağlık, teknoloji, bilim, spor, gibi çok çeşitli alanlarda braille baskılar görme engelli ilköğretim okullarına dağıtılmaktadır.

Ankara Büyükşehir Belediyesine ait tüm yayınlar ve günlük olarak internetten alınıp braille olarak hazırlanan her alandaki baskılar internet cafede üyelerimizin kullanımındadır. Bekleme salonunda çaylarını içerken bu braille yazıları okumakta kendilerine faydalı olanları ise alabilmektedirler. Sınavlara hazırlanan öğrencilere kabartma testler basılmakta veya bu testler sesli olarak cd ye aktarılmaktadır.Okul müdürleri ve öğretmenlere sürekli diyalog halinde olan merkezimiz öğrencilerin buradaki imkanlardan en üst düzeyde faydalanmasını hedeflemiştir.Eğitimcilerle yapılan ortak çalışmalar sonucunda öğrencilerin eğitimine yönelik tüm bilgiler ve dokümanlar istedikleri doğrultuda hazırlanmaktadır. Eğitime % 100 ağırlıklı çalışmaların yanında üyelerimizin günlük yaşantılarını kolaylaştıracak veya merak ettikleri halde sahip olamadıkları bilgiler de kendilerine ulaştırılmaktadır. Herhangi bir aletin prospektüsü, yemek tarifleri, tren saatleri, en çok kullandıkları restorantların mönüleri, gezi rehberi gibi pek çok bilgi kendilerine hazırlanıp verilmektedir. Dernekler, spor kulüpleri, ilçe belediyelerimiz, rehabilitasyon merkezi ve milli eğitim müdürlüğü özel eğitim şubesiyle irtibatlarımız devam etmektedir.

Cafemiz

Bir Engelliler İnternet Cafe Üyesinin Engelliler İnternet Cafe Hakkında görüşleri.

Ankara Büyük Şehir Belediye Başkanlığı’nca güzel Başkentimizin Beşevler Ankaray İstasyonunda, mütevazi bir salonda sessiz sedasız, önemli bir hizmet yürütülmektedir.
Bu hizmeti ilk duyduğum an, tarif edilmez bir duygu ve heyecan ile beni bir an önce oraya koşmaya sevk eden bir istek uyandı içimde.
Soğuk ve yağmurlu bir kış günü soluğu sözü edilen internet cafede aldım. Daha kapıdan girer girmez, beni güler yüzlü bir bayan görevli karşıladı ve oturmam için bana bir yer göstererek nasıl yardımcı olabileceğini sordu. O çok nazik görevliye nasıl bir hizmet verdiklerini sordum. Ancak anlatılanlar karşısında heyecan ve şaşkınlığım bir kat daha artmış, adeta içim içime sığmaz hale gelmişti. Bayan görevli bana, salonda görme engellilere yönelik, lisanslı ekran okuma programlarının ve Türkçe sentezleyicilerin yüklü olduğu 30 adet bilgisayarın bulunduğunu, bunlardan 5 adedinin ise Braille display ekrana sahip olduğunu söylüyordu. Bir an şaşkınlık içinde kendi kendime düşündüm. 30 adet bilgisayar ve aynı miktarda ekran okuma programı diyordu. Her bir ekran okuma programının 1000 USD olduğunu daha önceden gayet iyi biliyordum. Hele o Braille display ekranı satın almak istesem, en az 6 aylık avukatlık maaşımı yemeden içmeden ödemem gerekirdi. Orada bunlardan tam 5 adet bulunmaktaydı. Beynimde bu düşünce fırtınası devam etmekte iken, bayan görevli anlatmayı sürdürüyordu. Bir adet kabartma Braille printerin bulunduğunu, istediğimiz dokümanın ya da kitabın Braille çıktısını yapıp verdiklerini ve dilediğimiz taktirde CD ve kaset kitapların yanı sıra Braille kitaplardan meydana gelen kütüphaneden de yararlana bileceğimizi anlatıyordu. Oradan yararlanacak görme engelli, bilgisayar kullanmayı bilmiyorsa, tercihli olarak, hem hafta içi, hem de hafta sonu bilgisayar kursları da veriliyormuş. Ben görevlinin sözünü keserek hayretle sordum. “hacmi ne olursa olsun, getirdiğim bir dokümanın kabartma çıktısını ala bilecek miyim buradan?” bayan görevli nezaketle ve heyecanla, “elbette efendim, en kısa sürede, hiçbir ücret talep etmeksizin yapıp size veriyoruz” diyordu. Bayandaki bu heyecan beni şaşırtmıştı. Gözlerimin dolduğunu, ağlamak üzere olduğumu hissettim birden. Bütün bu anlatılanlar beni yıllarca geriye götürmüştü ansızın.
O yıl, 1979 yılının sonbahar aylarıydı. Güzel yurdumun üzerinde kara bulutlar dolaşmakta iken, benim yüreğimde geleceğimle ilgili sevgi, heyecan ve umut tohumları yeşeriyordu. O yıl girdiğim üniversite sınavlarında ilk tercihim olan Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanmış, fakülteye kaydımı yaptırıp ders kitaplarımı satın alarak kaldığım öğrenci yurduna gelmiştim. Fakat ne olacaktı şimdi? dersler başlamıştı, ben kime ve nasıl okutacaktım bu kadar kitapları? O kocaman kocaman kitapları ellerimle yokladıktan sonra, içimden sökülen hıçkırıklarla ilk kez o zaman anlamıştım körlüğün ne denli zor olduğunu ve ne kadar sahipsiz durumda bulunduğumu. Fakat yılmayacaktım, ne olursa olsun başaracaktım.
Aylar ayları, yıllar yılları kovaladı. Ben kaldığım öğrenci yurdunda edindiğim arkadaş çevremin yardımıyla, on sayfa birine, yirmi sayfa bir başkasına derken o kocaman kocaman kitapları okutup fakülteden mezun olup avukatlık mesleğine başladım. Ancak, görme engellerin eğitim ve kültür ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik bu güzel ülkede hiçbir ilerleme kaydedilmemiş, hiçbir gelişme olmamıştı. Ne yazık ki, yine en özel mektuplarımızı dahil, ihtiyacımız olan kitap ve dokümanları bir başkasına okutmak, en özel yazılarımızı bile bir başkasına yazdırmak mecburiyetindeydik.
Görev yapmakta olduğum Trabzon’dan Ankara’ya tayin olduğum 1997 yılının başında, görme engellilere yönelik ekran okuma programlarının çıktığını, artık görme engellilerin de bilgisayar kullana bileceklerini öğrenmiştim. Bu habere önce çok sevinmiştim, ancak bu sevincim çok uzun sürmemişti. Çoğunluğu işsiz güçsüz olan görme engellilerin yaşadığı bu ülkede kaç tane görme engelli 1000 – 1500 USD ödeyerek bilgisayar satın alabilirdi? Bu da yetmezdi ki. 1000 USD’dan daha fazla olan lisanslı bir ekran okuma programı nasıl ve hangi para ile satın alınacaktı? Ya yazı tarayıcı, ya yazıcı? Kaç görme engelli sahip olabilirdi bütün bunlara? Bu haksızlık diyordum kendi kendime. Görme engellilere birileri sahip çıkmalıydı. Bize de sahip çıkan birileri olmalıydı.
Birden, yanımda beklemekte olan bayan görevlinin sesiyle irkildim. “çok derinlere daldınız efendim, bir şey mi var? Size nasıl yardımcı olabilirim?” görevliler oradan oraya koşturuyorlar, azimle ve heyecanla oraya gelen görme engellilere yardımcı olmaya çalışıyorlardı. Kimisi, yazıcıdan Braille çıktı alıyor, kimisi tarayıcıya taranmak üzere habire doküman veriyordu. Görevlilerin bu hizmete gönüllerini koydukları hemen anlaşıla biliyordu. Ne kadar para harcanırsa harcansın, gönül konulan hizmetler ve yardımseverlik duyguları ve anlayışı para ile satın alına bilir miydi?kendimi toparlayarak oradan çıkmak istediğimi söyledim bayan görevliye. Koluma girerek bana kapıya kadar eşlik eden görevliye teşekkür ederek başarılar diledim.
İşte çıkmıştım artık dışarıya, beyaz bastonumu açmış yürüyordum, “artık rahatça ağlıya bilirim” diye düşünürken göz yaşlarımın boşandığını hissetmiştim. Bu gözyaşları sevinç gözyaşlarıydı. Artık bizimde elimizden tutan, bize de sahip çıkan birilerinin olduğunu bilmenin sevinç gözyaşlarıydı bunlar. Allah razı olsun bu eğitim ve kültür yuvasını bizlere kazandıranlardan ve bu hizmete gönül koyan görevlilerden. Yaradılanı sevmek, yaradılana hizmet etmek, yaradan dan ötürü dedikleri işte bu olsa gerek diye düşünüyordum kendi kendime.


Engelliler İnternet Cafe Üyesi Av. Cengiz ŞAHİN

KAYNAK
[/size]

Genişletmek için tıkla ...