Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Engelli olmak mı, engelli yakını olmak mı zor?

lady1260

Üye
Üyelik
27 Ara 2004
Konular
20
Mesajlar
106
Reaksiyonlar
0
Engelli yakını olmak, engelli olmaktan daha zor gibi geliyor bana.
Düşünüyorum da, yakınlarım benim engelliliğime benden çok üzülüyorlar.
Bu konudaki fikirlerinizi benimle paylaşırsanız sevinirim.
 
Belki biraz hakllılık payı olabilir. Engelli yakınları da nasibini alıyor.
Benim yakınlarım o kadar kanıksamışlar ki engelimi ,hatta bazen engelli olduğumu hatırlatmak durumunda kalıyorum.
 
Bilmiyorum. Yasanilan zorluklar açisindan düsününce katilmiyorum aslinda ama. Özellikle anne, baba ve kardes olarak düsündügüm de ENGELLENEN bireyin istek ve arzularina ulasamamasi en az o birey kadar onlarida etkiliyordur. Ama onun kadar daha fazla degil yani.
 
cevap

güzel bir soru bence bu soruyu sınıflandırarak cevaplamaklazım herşeyden evvel engellinin birinci derecedeki yakınlarıda en az engelli kadar zorlukla karşılaşır bu yüzden onlarda sosyal ve duygusal yönden engelli dirler. hangisi daha zordura gelince bu engel durumuna göre degişir örnek bir zihinsel engelli annenin durumu engelli çocugundan daha zordur. her zorluga o katlanır sosyal yaşamı hıç yoktur.cocuguna gelince o melektir sevgi doludur aldatmayı bilmez yalanı bilmez sevgisini katıksız verir alabilene onun hayatında her şey güzeldir. anlayacagınız tüm zorlukları aile çeker keşke tüm insanlar zihinsel engelliler gibi sevgi dolu olsa bu sevgi öyle güçlüdürki dişardan çekilmez görülen hayatı bu aileler herşeye ragmen mutlu yaşarlar belkide öncelikle ellleri öpülesi annneler bunlardır.saygılarımla.
 
Engelli yakını olmak hiç de kolay değil..
Ben Cemal'e de katılıyorum;
Engel durumuna göre ayrı ayrı sormak lazım belki de bu soruyu.
 
Doğru engel durumuna göre bu değişir, nerede duydum, kim söyledi anımsamıyorum ama zihinsel engelli bir çocuk annesinin "eskiden ölmek isterdim, şimdi evladım için, onun bensiz yapamayacağını bildiğim için yaşamak istiyorum" tarzında bir konuşması vardı.
Ben engelimi kendime dert ettiğim zamanlar da ailem de benimle beraber çekti, ama artık ben engelli biri değilim (engelsiz engelliyim diyelim) bu durumda ailemin de engelli bir bireyi yok artık...
Yani aileler evlatları için endişeleniyorsa geleceğini garanti altına alamadığı, kendi başına yeteceğini düşünemediği vs. vs. durumlarda endişeleniyormuş gibime geliyor...
Engelleri ortadan kalkmış bireyin ne kendi ne de ailesi için hayat daha kolaydır...
 
Bence her iki taraf için de çok zor. Tabi ki bir de engelli olan kişinin kendisi ile ne kadar barışık oluğu önemli. Ailesinin yaklaşımı gibi konular var. Elbette ailelerde bu durumdan çok üzüntü ve sıkıntı yaşıyor.Ben kendi aileme bakacak olursam benim için gerçekten en iyisi için ellerinden geleni yapmışlar ve yapmaya çalışıyorlar.Ama diğer yandan bu engeli taşıyan benim. Bir yandan bu durumun zaman zaman bana sunduğu zorluklarla mücadele etmek ve altından kalkmak için mücadele ederken diğer yandan da ailem için üzülmesinler diye sıkıntılarımı onlara yansıtmamaya çalışmakta var.
 
Bence engelli olmayı zorlaştıran, engelli yakınları...
Yani, kendi yarattıkları kaosta, hem kendilerini, hem de engelliyi ENGELLİYORLAR...
Ayrıca OTURANBOĞA haklı. Şu "SAKAT" kelimesini benimseyelim artık... Zira, kendimize "ENGELLİ" diye-dedirte, engellenmekten kurtulamayacağız...
 
yakınlarımız, aileleirimiz bizim için ellerinden geleni yapsada, bizimle beraber engellerimizi paylaşsa ve yaşasada...
Engelli olmak daha zor gibi geliyor bana, Engelli olmak, engelli doğmak, engelli yaşamak içimizdeki binlerce sorunu bizden başka kim bilebilir ki??? kaçını birebir yansıtır insan yakınlarına??? bence engelli olmak daha zor, daha çetin, daha yorucu :D
 
her iki durumu da yaşamış birisi olarak söyleyebilirim ki; küçücük bi ihtiyaç için dahi bir başka insana ihtiyaç duymak ,yani engelli olmak çok daha zor..kardeşim spastik . hep üzülürdüm onun için, durumumuzun zor olduğunu, bizden sonra ona ne olacağını düşünürdüm..evet yürüyor, bi takım ihtiyaçlarını karşılayabiliyor ama konuşamıyor. bizler zaman zaman kendi yaşamımıza dalıp giderken o hala konuşamıyor...kimbilir söyleyecek ne çok sözü vardır...
 
imren
Ayni fikirdeyim. Bence de engelli olmak çok daha zor

yasemin
 
Selam,

Engelli yakınıyım.Zor demekten çok daha fazla sorumluluğumuzun olduğunu düşünüyorum..Gözümü açtım, babam engelliydi.Tabi alışkanlıktan mıdır nedir bana hiç bir zaman öyle gelmedi.Dışarda bakışlar üzerimize yöneldiği zaman hatırlardım hep..

Ablamda engelli.Hiç belli olmasa da öyleymiş..
Onlardan daha çok düşünürsünüz onları.Hele anne, baba yada kardeş ise..Engelini gizlemek değil o engelle onu yüceltmek istersiniz..Onlar ne yaşarsa ne düşünürse sizin düşünceleriniz iki katı fazladır.Onun seçtiği yoldan çok daha kolay ikinci bir yolu onlardan önce bulursunuz..vs vs

BU KADAR ŞEYE RAĞMEN NEDENDİR BİLİNMEZ AMA YİNEDE MANEVİ OLARAK ONLAR SİZDEN DAHA GÜÇLÜDÜRLER....


Belki de bu güçtür bizi bu kadar bağlayan..
 
kimseye soramadım

Ne çok isterdim ailemin tüm fertlerinin verecekleri yanıtları duymayı
Ama sanırım bu benim için gerçekleşmesi imkansız bir hayal
Tıpkı cenazesinde olmak isteyen adam gibi hissettim birden kendimi
Duyacaklarımdan korktum
Zor muydu anne-baba benim annem babam olmak
Sen neler düşünüyorsun sisiciğim
Ya sen küçük erkek kardeşim
Ablanız olmam size neler hissettirdi
Ben hiç soramadım bu soruları
Cenazemde misiniz
Göremiyorum sizi
 
Bilemiyorumki kime zor,yada degilmi?bilemiyorumki ve hicbir zamanda ogrenmek istemeyecegim herhalde.Benim bildigim oglumun hic konusmadigi,oturamadigi,yuruyup,kosamadigi ama tum bunlara ragmen onun hic buyumeden gozumde ilk dogdugu gunki gibi bebegim olmasi ve her zaman bana o ilk annelik heyecanini tattirmasi.Cok isterdim beyninden gecenleri okumayi.
 
Tamam engelli yakını olmakta pek kolay değildir ama bi kıyaslama yapmak gerekirse engelli olmak engelli yakını olmaktan daha zordur.En basit örneği bi engelli istesede yakını kadar rahat hareket edemez.
 
2 side zor

yazılanlarıokudum bence ıkısıde zor.

sakat olan ıcın yasadıkları zor yakını ıcınde onu o sekılde gormek zor.

bu sakatlıgın turune gorede bıraz degıskenlık gosterır dıy edusunuyorum
 
selamlar

ne yalan söyleyim ailede etkileniyo ister istemez sırf bu etkilenmesinden dolayı evladını dış dünyadan bile saklıyo sanki bulaşıcı hastalığı var gibi
 
Engelli olmak zor ama yakınlarımızda bir kabullenebilse sanki o engeli kendileri
çekiyor kendileri sıkıntıda çoğu akrabam ben engelliyim diye benimle konuşmuyor bu da onların ayıbı ben
kendi işimi kendim yaparım
ben kendimi seviyorum
onlar beni ilgilendirmiyor
ben buyum
 
özürlü kardeşim

:D valla 27 yaşında spastik kardeşim çocuk gibi.Duygusal, anneme baglı,gençligini yaşıyamıyor..ne kız arkadaş ne erkek arkadaş..sizler şanslısınız...ve ben bildim bileli yanlızdım, herşeyi kendi ögrendim ve yaptım..Topluma soktum onu,arkadaşlarımla tanıştırdım...ama ÖKÜZ GİBİ BAKANLAR beni çok yaraladı..................Bence türk insanı çok cahil,egitimsiz....ve bugünün anneleri---babaları çocuklarına ögretmeli,,anlatmalı..KORKMAYIN YAAAA YEMEZLER SİZİİİİİİ.
 
Merhaba

Gönüllü arkadaşa kısmen katılıyorum... Ama bu yaşananlar böyle gitmemeli artık düzelmeliyiz toplum olarak... Saygılı ve sevgili bireyler yetiştirmeliyiz...
 
Cogunuz analıgın ve babalıgın ne oldugunu bilmezsiniz tabii.Yavrunun gözünün önünde eridiğini görmek nasıl bir duygu bilmezsiniz.Onların bir damla gözyasları icin hayatınızı vermeye hazır olmanın da ne demek oldugunu bilmezsiniz.Engelli anne ve babası olmak cook zor.
 
Engellerin aşılmasında ailenin önemi çok ileri düzeydedir .Bizleler beraber engelleri aşarlar.......
 
Belli bir engele sahip olduğun zaman kendini inanılmaz güçlü hissetmeye başlıyorsun. Kendinden başka kimsenin aynı şeyler karşısında bu kadar dirençli olamayacağını sanıyorsun. Bu düşünceler içinde karşılaştığın zorluklar canını çok acıtmıyor. Yani acıyı sen çekiyorsan sabitleniyor bu duygu sende. Ama yüreğinin içindekilerden biri hayatın bir çok aşamasında engelleniyorsa, onunla birlikte her geçen gün biraz daha eriyorsun. Kendi canın acıdığı zaman için yanıyor. Ama o yüreğindeki en sevdiklerinin canı acıdığı zaman parçalanıyorsun.
 
Engelli olmak zor engellı evlat sahıbı olmakta zordur mutlaka. Aslında böyle bir kıyaslama elmayla armutun yarımlarını birlestırme gıbı bişey.ailen dısındakıler evden cıkınca 5 dk sonra unutur durumu aklına pek gelmez.ama zaten ailenide diger elamanın yarım olarak dusundugunde butunlesırsın.aslında annen sanslı bı bakımdan diger annelerın aldıgı sevabın 3 katı fazlasını alıyor.duvarı nem insanı gam yıkar
hayattan beklentılerın bitmemesi dilegıyle
 
engelli annesi olarak söylüyorum Bertuğ için hayat çok zor bazen yaşaması gereken güzelliklerin hiç birini yaşayamadığını düşünüyorum.yemek tercihini bilemiyorum.oğlum canın ne istiyor sorusuna yanıt alamıyorum.gerçekten yaşayamadığı çok şey var .bunları her an düşünürek yaşamak bizi üzüyor ama bence onun hayatı bizimkinden daha zor.konuşamıyor ki duygularını bileyim :cry:
 
Anlamak insana özgü olan , çocukların anladığını anlayabilmek yaşamı


Bilene özgü. Ya tanımak... Seni geç , kaç kişiye özgü ?

Sevmek , bazen bir felsefe korkunç yürekli , bazen de hesapsız hovarda

Bir duygu nedeni ,niçini belli olmayan. Ya dostluk... Geç dostum ,seni geç ,kaç kişinin becerebildiği ?

Hatırlamak ve unutulmamak; kimisi için belki de en büyük erek. Ya

Unutulmamak...Hele düşün:

Desen ki kendilerinden karga çığlıklarıyla kaçanlar

Seni unutmuş olsun

Sen ki gökte üşümüş o yalnız bulutsun

Kıskanmadığın cömert bir maviliğin ortasında o

Bildiğin yanlızlığın ellerinden tutmuşsun

Desen ki unutulmuşsun....
 
Yoo , olmaz ,olmayacak yaşanmayacak unutulmak. Daha bitmedi maceran.

... Daha demin çıktın ,boşluğunu

Doldurmadı henüz hava

Soluk alıyorsun henüz , burada bıraktığın

Soluğun yerine....
 
slm

arkadaşlar yazılanları okudum ama çok üzüldüm niyemi hiç kimse şükretmiyor kendi yemeğini yiyebiliyorsan kendi kendine vc ye gidebiliyorsan ve en önemliside aklın yerindeyse geri kalan özürü boşverin gitsin herzaman demiimdir güçlü olun güçlü olun başka alternatifi yok belki bizden daha kötü özürlü arkadaşlarımız olupda hiç yerinden kalkamayan bizim kadarda yürümek isteyen nice arkadaşlar gördüm şükredin.
 
Üst Alt