Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Engelli insanları kendime çok yakın hissediyorum.

Eshat

Eshat

Aktif Üye
Üyelik
22 Haz 2008
Konular
141
Mesajlar
2,578
Reaksiyonlar
0
Engelli insanları kendime çok yakın hissediyorum. Bilmiyorum? Engelli olduğum için mi? Yoksa insanlara yardım etmeyi sevdiğim için mi? Yolda giderken hiç tanımasam da engelli bir kişiyi gördüğüm zaman sanki o insanı tanıyormuşum gibi geliyor.

Belki de beni diğer insanlardan daha iyi anladıkları için veya Aynı kaderi paylaştığımız için engelli insanlara karşı adeta içimde bir yaklaşım oluyor. Aslında kişilik olarak insanlara fazla yaklaşım gösterebilen bir insan değilim. Hata ilk adımı her zaman karşıdan beklerim. Fakat engelli bir kişi olunca ilk adımı atmaktan hiç korkmuyorum. Onlara yardım edebilmek için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Aynı kaderi paylaştığımız engelli arkadaşların yanında olmak onlar için bir şeyler yapabilmek gerçekten çok güzel. Aslında engelli ya da engelsiz zor durumda olan bütün herkese yadım etmek çok güzeldir.
 
damdan düşenin halinden damdan düşer anlar malum ama anlasmak farklı bişi bedenle olmuyo kafa yapısıyla olur..
 
Benim şahsen gözle görülür bir engelim yok ama bu sitede zaman harcamayı bildiklerimle katkıda bulunmayı seviyorum yardımcı olabiliyorsam ne mutlu..
 
eshat' Alıntı:
Yolda giderken hiç tanımasam da engelli bir kişiyi gördüğüm zaman sanki o insanı tanıyormuşum gibi geliyor.
Genişletmek için tıkla ...

Belkide kendini görüyorsundur o insanlarda..biliyorsundur ruh halini seni en iyi anlayabilecek insan seninle aynı sorunları yaşamış olan insandır..

kendini yakın hissetmen çok doğal arkadaşım:) engelli insanlar tüm insanları olduğu gibi kabullenebilen özel insanlardır içlerinde kibir hor görme yoktur.sana hiç bir zaman engelinden dolayı hoşuna gitmeyecek sorular sormazlar çünki bilirler kendilerinede sorulmasından hoşlanmayacaklarını..

rahatsız edici alaycı bakışları olmaz hatta engelini bile unutursun bu özel insanların arasında:) Diğerleri gibi yada bazıları gibi diyelim anlayışsız ve hoş görüsüz değillerdir...her zaman söylüyorum yine tekrar edeceğim "bence engelli insanlar çok özel insanlar"
 
YAGMUR ANK,

Zaten biz engellilerde bu yakışır. Özellikle engellilere karşı önyargılı olanlara bizler iyi davranıpta örnek bir davranış sergileyerek topluımumuzda ki önyargıyı kısmende olsa azaltabiliriz.
 
Engelli olan insanları kendime yakın hisstememdeki anlamın ne olduğunu bilemiyorum. Belkide aynı kaderi paylaşmamaızın etkisi belkide pisikolojik olarak bir etkidir. Fakat bütün bunların yanında engelli olanlarla iç içe yaşadığım için genelde hep engelli olanlara yardım etmek ve ya sorunlarına ortak olabilmek için bir çok girişimlerde ve mücadelelerde bulunmanın etkisi de tartışılabilir.

Engellilerin ülkemizde bir çok sorunları yaşadığını ve bir çok zorluklardan dolayı mağduriyetlerini düşündüğümüz zaman gerçekten işin asıl boyutu ortaya çıkmaktadır. Özellikle de bunu bir engelli olarak düşünmek bu gerçeklerle bir engelli olarak yüzleşmek olayların bütün açıklığını ortaya koymaktadır.

Bunun için engellilere karşı bir yakınlaşmanın bir içtenliğin oluşması çok doğal olabilir. Zaten engelliler olarak bizi bizden daha iyi kimsenin anlayamayacağını düşünüyorum. Anlamak için yaşamak yaşamak içinde mücadele olazsa olmazlardandır. diye düşünüyorum.
 
engel

Engellileride bir insan gözüyle görebilenler çoğaldıkca ;engelliye para verilen değil, önem verilen sıfatına çıkmış olur.
 
insan kendine benzeyene karşı bir yakınlık hissediyor; ortak birşeyler arıyor. büyük kentlerdeki hemşeri sıcaklığı, iş yerlerinde aynı okul mezunu aranması gibi :)

size benzeyen anlar sizi, farklı olan nerden bilecek ne hissettiğinizi, neyi neden yaptığınızı :confused: engellileri yakın hissetmemiz gayet normal hepimizde de vardır mutlaka farklı oranlarda olsa da...

dışarı çıktığımızda insanların bize bakışlarını, yada yorumları karşısında hisettiklerimizi anlayabilir mi engelli olmayan anlasa ne kadar anlar... bizim hissettiklerimizi hissedemez ki henüz böyle bir mucize yok :eek: kimse yaşamadan diğerinin acısını anlayamaz :eek:

kendimizi engelli olmayanlardan soyutlamayalım, sevgiyi engelli engelsiz diye yargılamayalım ama şu bir gerçek ki engelli olanlar daha iyi anlıyoruz birbirimizi...
 
Elbetteki engelliler para verilen kişiler olmamalıdır. Biz engellilerinde alın terimizle çalışarak yaptığı bir çok işler vardır. Bunun için engellilere acınan bir insan gözüyle bakılmasına kesinlikle karşı bir insanım. Ama engelli insanları bütün toplumumuz anlasınlar.
 
bende kendimi onlrla brlikteyken çok rahthssediyorum sıkılmıyorum hiç yabancı bakışlar sorularla dolu düşünceler acımak önyargı yok aynıyız çünkü ne hissedeceğimi biliyoruz bu sorular karşısında onlari sewiyorum herkesi sewıyorum ben :)
 
Hepimizin karşılaştığı sorunlar aynı aşağı yukarı..
Nova' nında dediği gibi " damdan düşenin halini damdan düşen anlarmış. " ee daha ne denirki bu söz üstüne..
 
Engelli olanın halinden de mutlaka engelli olan anlar.
Ama ben engellinin halinden sadece engelliler değil, bütün herkesin anlamasını istiyorum. Bu hayatta hiç birşey belli olmaz. Bir gün bakarsın, engellinin halinden anlamayanlarda, engelli olmuşlar. Tabi bu kesinlikle bir temenni değildir. Çünkü engelliyi anlamasalarda, hiç kimsenin engelli olmasını kesinlikle istemem.
 
Damdan düşmedim ama damdan düşenin halini anlarım..Yine bana sen nereden bileceksin yaşamıyorsun ki bu durumu diyenler olacaktır..Hayata her zaman bakış açım şu..Yarınımız bu günümüzden belli değilse her türlü olaya kendimizi hazır hissetmeliyiz...Bu görüşten yola çıkarak engelli insanların varlığı gerçek..Ben kendi adıma onların bu ülkede hak ettikleri hiç bir şeyi yeterli ölçüde elde ettiklerini düşünmüyorum..Bence İNSAN olmaya çalışmalı anlamak için..İNSANİ duygular körelmemiş olmalı..Yani damdan düşmeye gerek yok sanırım İNSAN olarak bakmak için....Bir engelli adayı olarak yanınızdayım...Her zaman her durumda....Ne güzel bir lafmış YAŞASIN BİZ...
 
kardeşim anlamazlar başına gel meyene masal geliyor.herkes kendi engelini bilir hele engelsizse.benim enyakın larım eşim çocuklarım anlamıyor hala eskisi gibi olmamı istiyorular.başkaları hiç anlarmı malesef selamlar
 
Eshat arkadaş ortamını merak ettim...sanki sağlam olan engelsiz bireyleri dünyana kabul etmeme gibi bir durumun var çekingenlik gibi geldi bana ilk adımı engelsiz bireylerden beklemen bana bu düşünceyi düşündürttü açıkçası....tamam yardım etme isteğin harika bir şey bu senin yaşadığın problemleri onlarında yaşadığını düşünerek yapmış olduğun davranış iç güdüsel bir şey olarakta düşünüyrum bunu
yakınlık olayına gelince 5 parmağın beşi bir olmadığı gibi insanlarda bir değildi engelli diye karakter yapısı sana hitap edecek diye bir şey yok...
engelsiz bir bireyde senin karakterine çok çok yakın olabilir böle sınıflandırma ;)
 
Hayır Şirine benim yaşamış olduğum dünyamda genel olarak arkadaşlarımından neredeyse tamamı engelsiz olan insanlardan oluşmaktadır. Kesinlikle engelsiz olan insanları dünyama kabul etmeme gibi bir durum yoktur.

Evet biraz çekingen bir insanım genelde ilk adımı karşıdan beklerim. Fakat o kadarda içine kapanık bir insan değilim. Genelde mücadele etmeyide çok seven bir insanımdır. Bundan dolayıda hiç çekinmem. Bir mücadele varsa gidilecek makamın ve mevkinin sonuna kadarda giderim.
 
Engelli olan kişilere yakın olmak benim engelli olduğum için yaklaşımım olabilir. Lakin insanlara yardımcı olmayı onların sorunlarını çözmek benim için hayatta en önemli mutluluklardandır.

Zor durumdaki insanlara yardımcı olabilmek onların o an yaşadıklarını bir nebze de olsa azaltabilmek güzel bir duygudur. İnsan engelli de olunca engelli insanlara karşı mutlaka bir yaklaşımıda söz konusudur. İşte bundan dolayı engelli insanlara karşı bir yaklaşım olabiliyor.
 
Bir engellinin hangi duygular içersinde olduğunu , hangi hislere kapıldığını, herhangi bir konu içersinde nasıl bir fikre sahip olduğunu, çektiği acıyı sitresi her dakika kendisinde olmayan özelliklerin araması ; daima bir engelli olduğunu anlaması yani demem odur ki gözleri görmeyen birinin halinden felçli bir engelli anlıyamaz.Kendimizde engelli olduğumuz için belki az da olsa onları kendimize yakın hissederiz ama tam anlamıyla anlıyabilceğimiz ben düşünmüyorum.
 
Salt engelinden dolayı kimseyi kendime yakın hissedemem."Damdan düşmüşüm,benim halimden damdan düşen anlar" deyip ince bir anlayış çıkarıyla, biriyle muhabbet kuramam...Tam tersine bu durum beni diğer kişiden kaçırır...Beni insanların ortak eksikliklerinden çok, farklı düşünceleri etkiliyor.Ben zaten beni bilip yeterince kendimi hırpalıyorum.Bir de dışarıdan birinin beni tekrar etmesine gerek yok...Ama Duygudaşlık başka şeydir...Birini kendime yakın hissetmem için onun engelli olup olmaması önemli değil.Başka şeyler söylemesi gerek...
 
mezopotamyalı haklı bence, kendimizi engelimize hapsetmemeliyiz. engelli birisi ile engelsiz birisine yakın hissetme manasında bir fark duymuyorum. kişilerin kendisi önemli. tam tersine engelli kişi engelini aşamamışsa, hala durumunu kabullenememiş ise bu durum itici bile olabiliyor.
 
Değerli arkadaşım; zaten kimse kimseyi zorla sevmek mecburiyetin de değildir. Kimsenin kimseyle muhabbet etme zorunluluğu da olamaz. Burada yazmış olduğum bütün yorumlarda da herkes engellileri kendisine yakın hissetsin gibi bir telâffuz içerisinde de bulunmadım.

Burada anlatılmak istenilen görüngü engelli olan insanlara karşı duyulan sempatiden ibarettir. Engelli insanlar karşı duyulan samimiyettir. Burada sizin diğer kişiden kaçmanıza gerek yoktur. Zaten birilerinin ortak eksiklikleri, birilerinin farklı düşüncelere meyletmesine gerekçe olarak gösterilemez. Böyle bir izan zaten kabul edilemez.

Sizin duygusallıktan kastınız nedir? Tam manasıyla anlayamadım ama anladığım kadarıyla yanıtlamaya çalışayım. Elbette duygusal olarak içinizden bir şeyler hissetmenizin bir kişinin engelli olup olmamasıyla temayül edilemez. İnsanın içinden gelmelidir hissederek yaşamalıdır diye düşünüyorum.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt