Engelim yaşamama engel!

engel yaşamama engel kısaca..
istediğim gibi yaşamadıktan sonra pekde bi anlamı yok zaten bu sürecin.
tekerlekli sandalyedeyim ;çalışıyorum okula gidiyorum çalışabiliyorum hala ama bi çok kişinin yardımıyla ..(okulda ve ailemden)..
yaşamdan hiç bi tat almıyorum ,olmuyo denesemde olmuyo..
canım sıkılıyor,içim daralıyor,geziyorum nereye gitsem dert benimle geziyor derler ya ;kendimi çok fazla dinlemiyorum yine de başaramıyorum mutlu olmayı..

Bu gidişle daha kötüye gitmektende ve hastanelerde sürünmektende korkuyorum,kapattım dünyayla alakam olan defteri..

sewmiyorum ki ben böyle yaşamayı,yaşamasamda olur.geçen deprem oldu ankarada herkes de bir telaş ben döndüm arkamı uyudum.dünyadan banane,psikolojik yardım alıyorum ;ilaç alıyorum ölü ruh gibiyim..
çok sinirliyim,kalp kırıyorum.Her şeyin acısını kendimden çıkarıyorum..
bana kimse mutlu ol yaşam güzel filan demesin,değil işte değil...
Bu sitede beni anlayanlar olur diye bu kadar açık yazdım bi çok şeyi,hiç bi faydasıda yok ya yazmamın Kimseye!

Size umut nasihat v.s şeyler vermeyeceğim.

Bunları siz kendiniz bulacaksınız.
Sizin en büyük sorununuz engelli olmanız değil, engelinizi kabul edememeniz.

Şayet engelli olmayı kabulenmiş olsanız hayat sizin için hem kolay hemde daha konforlu olacaktır göreceksiniz.

Saygılar

Canim benim seni okadar iyi anliyorumki ,butun bu dusunceler beyninde dolasirken aslinda birazda isyan ettiginin farkindasin umarim.Dine sarildim diyorsun ne guzel oyleyse dinimizin bu tur dusuncelerede yer vermedigini biliyorsundur.Durumunun ne kadar zor oldugunu elbette anliyoruz,ama ne yapabilirizki?yapabilecegimiz birseyler olabilseydi keske.Hayata bize verilen omur sinirlari icerisinde sIkI sIkI sarilmaktan baska caremiz varmiki.Allahtan sabir dile ve yasamina devam etki ailende mutsuz olmasin.

O kadar güzel anlatmışsınki, yaşadıklarını, hissettiklerini , kendini.
Aslında bişi deyimmi hepimizi anlatmışsın.
Hepimiz aynı savaşı veriyoruz. Hepimiz senin düşündüğün gibi düşünüyoruz ve hepimiz yaşamaya çalışıyoruz.
Yüzyüze olduğumuz sorunlar, sıkıntılar aynı.

Ha kimimiz içimizi saklamayı , bişileri içimize gömmeyi, örtbas etmeyi başarıyoruz. Kimimizde hayatı zehrediyoruz kendimize.

Bak ben aslında çevremde son derece güler yüzlü, neşeli, konuşkan , pozitif, şahane bi insanım. Mutluyum, yaşamayı seviyorum, hayatı seviyorum, engelimi seviyorum. Bazı can damarına değen konular haricinde çok takıntı sıkıntı etmiyorum engelimi. Olabilir diyorum.

Velakin öyle zamanlar oluyoki kedimden şüphe ediyorum Acaba ROL mü yapıyorum diyorum. Mutlu değilim aslında diyorum. Niye varım diyorum.
Ama bunu sadece bazı küçük zamanlarda söylüyorum. Sanırım yaratılışla ilgili. karakterle ilgili. Yapabilmelisin aslında. aramızda yapabilenler HERŞEYE RAĞMEN yaşayabilenler varsa sende yapabilirsin ve yapabilmelisin. İnan aksi taktirde kendine, kendini bir tarafa bırak zaten içleri sürekli kanayan ailene hayatı zehir edersin.

Biliyorum çok çok zor olduğunu. Ama SAVAŞMAK GEREK.

İnşallah burda güzel arkadaşlıklar kurarsın, buranın takipçisi olursun ve benim gibi sende yaşama dair , onu güzelleştirmeye dair çok şey öğrenirsin. (buralar yani engellilerle ilgili bi kaç site sayesinde %80 değiştim çünkü)

SEVGİLERİMLE...

ıster bedensel engelı olsun ister sapasağlam......
önemli olan kişinin kendini engellememesidir......
hayat bizim planladığımız çizginin çok uzağında hep kendi rotasında gider.
biz ise her daim YAŞARIZ.

sana yolun ortasına geçmeni tavsiye ederim. yolun kenarındasın ve kenarı uçurum. inancını kaybeden herşeyini kaybeder. unutma. dertleriyle sıkıntılarıyla bir insan olmak mı daha iyi yoksa. bir taş parçası mı yada bir ağaç, belkide bir ağaçta yaprak. ki bu yaprak mevsiminin sonu geldi mi kuruyup gidecek. Allah ne demiş: biz emaneti dağlara taşlara verdikte kabul etmedi, oysa insana verdik oda hemen yükleniverdi. işte insan böyle. unutkan, aceleci nakör, büyüklenen... eğer dünyada herşey mükemmel olsaydı. yaşam da daha mı güzel olurdu. sanmıyorum. belki kendin için büyük bi sıkıntı ve acısın. ama yaşam amacın sadece kendin için değil seni görebilecek herkes içinde yaşama nedenin vardır. yani yaşam nedenlerimiz sadece kendimiz değiliz. ya bitkisel hayatta olsan, makinelere bağlı yaşamak zorunda olsan, ağır bir kansere yakalansan acılar içinde ölmeyi istesen daha mı iyi. isyan insanın büyük zaaflarından. yada geçmiş nesillerde olduğu gibi:güçlü, kibirli, herşeye meydan okuyan bi insan olsan hiç bi şeye ihtiyacın olmasa ne olurdu o zaman da unutmaki Allahın gazabıyla helak olurdun. tıpkı geçmiş kavimlerde olduğu gibi. önce insanlardan fazal bişey beklememekle işe başlayabilirsin. yani beklentin olmasın beklenti üzüntüyle arkadaştır. niye böyle yada niye şöyle olmuyor diye kendini tüketirsin. sana bişey söyleyimmi. yüzüne bakıpta gülücükler atan öyle rol yapan insanlar varki. içlerini bilsen hiçte öyle değiller. eskiler fazla soru sormaktan ve kendilerini meraka vermekten yasak konuları kurcalamaktan yok olmayı haketmişlerdir. tıpkı bakara suresindeki israil oğullarının ineği kesme emrine karşı gösterdikleri inat gibi. herşeye üzülme. istediğin şeyler hep başkalarından olsun der gibisin. inan zaten başkalrının sana vereceği iyi sandığın şeyler sadakadır ve bunlara bağımlı yaşamakla da mutlu olamazsın. hıncını ne kendinden nede başkalarından çıkar. unutma ki herkes biraz palavracı herkes zayıf, herkes basit, herkes ancak başkalarıyla yaşayabilmekte.. özrün sana vücut acısı vermiyorki sana ruh acısı veriyor. ve de ruhunu teskin etmek senin elinde . olmuyor deme sakın. suyu delen damlalar değil damlaların sürekliliği sen de kendin için basit ve güçsüzde olsa hayatında bazı dinamiklere sıkı sıkı tutunacaksın. senin vereceğin sınav asi olmamak, inkara düşmemek belkide senin dünyadaki rolün bu. neden sorun olsunki. ama öbür tarafta borcun ve sorumluluğun az olacaktır. felsefeyle ilgilenebilirsin. eski bilgelerin yaşam anlayışlarından öğreneceklerin vardır. mesela antik felsefe (sosyal yayınları) adlı kitabı alabilirsin. ünlü filozofların yaşamı adlı kitabı alabilirsin. (yapı kredi yayınları) sana daha birçok güzel eser tavsiyesinde bulunacaklar vardır. insanın kendi başına kalması ona vesvese verir. kalabalılar içinde meşguliyetler peşinde olman zihnini oyalayacaktır. unutkanlık iyi bişeydir. unutmaki acısız zahmetsiz bir yaşam yok. yani bi şekilde cennet ten kovulacaktık. çünkü dünya bizden önce vardı. acısız bir yaşam narkoz dolu olmaz mıydı. insan zekasının bileği taşı karşılaştığı güçlüklerdir. yoksa bir et yığını gibi yaşardık. kimsenin elinde sihirli bir değnek yok. lotodanda para çıkmadığına göre ne yapmamız lazım. kendi değerlerimizi oluşturmamız ve onları kabul ederek yaşamamız lazım. hayatın güzelliği onun içinde yatan işçiliğinden gelir. üretilmiş gerçeklik önemlidir. kendi gerçeğini redetmemek lazım. insan bazen üstündeki pirelerle yaşayabilir. ölüm kapını çalana kadar hayat senin için bir pınar, bunu iyi tamamla hayatını kendine zehir etme. unutma ki herşeyin formülü yoktur. herşeyin cevabı olması gerekmiyor. sebep sonuçları kovalamak zorunda değilsin. basit bir kurtçuğun bizden daha mutlu olmasına izin vermeyelim. çünkü biz insanız ve dünya bizim emrimizde... selametle kal lütfen sıkıntılarının peşini bırak. onlar senin peşini bırakmasada sen kendini tanımaya devam et ve unutma ki yalnız değilsin.

Sana destek olan insanlara ve en önemlisi kendine haksızlık etmememlisin.Kendine bir zaman tanı ve sana moral veren insanlar ve şeylerle mesgul ol derim. Böylece yaşamın daha anlamlı olacak MUTLAKA.
Ne olursa olsun yaşamaya mecbursun :wink:
Adın gibi ikinci bahar olacak yaşamında.

AFERİTS,SEVGİ,MAVİŞİM,SENCER,YARENN66,SESSİZCE. Abilerimiz ablalarımız öyle güzelanlatmışlarki, söyleyecekfazla bişi bulamıyorum. Çok etkilendim, bu insanlarda engelli, bende öyleyim, fakat engelli olmamız yaşamımızı engellememeli, belki zorlaştırır ama engel olamaz. Engelli olmamız mücadele etmemizi beraberinde getirir, biz sağlıklı insanlardan farklıyız. Bunu kabullenmek ve bununla yaşamayı öğrenmek zorundayız. Kız kardeşimin adıda bahar sende benimkardeşimsin bahara bazen kızarım hatalı olduğu vakit, sende hatalısın ve sanada kızıyorum. Nolur aileni vede yakınındaki insanları üzme.

Yazdıklarınla kendini bu kadar güzel ifade edebilmişsen bu sorunları da atlatacaksındır.Kendinin farkındasın ve sorunlarını (sorun yaptıklarını) biliyorsun. Bunların farkında olmayan o kadar çok insan var ki.. Bence sen iyi olmak için ilk aşamayı yapmışsın. Gerisi de kendiliğinden gelir...

HEYYY NELER OLUYOR BAKİM SANA HIII 2.BAHAR?
SEN SENDEKİLERİN FARKINDASIN YA DAHA NE ? BEYNİN ENGELLİ DEĞİL YA VARMI ÖTESİ...!
BAK GÜZEL OLAN ŞEYİ KEŞFETMİŞSİN İNANÇ VE BİZİM İNANCIMIZDA İSYANA YER YOKTUR BİLMİYORMUSUN?

SORULAR SORDUM SANA NEYSE BOŞVER ALDIRMA HAYATI NEFES ALDIĞIN KADAR YAŞA....

tşkkr

msj yazan arkadaşlara teşekkürler.
Çok büyük mücadeleler vererek gerek devletle,gerekse çalıştığım iş arkadaşlarımla şu anda çalışabilen bi özürlü konumundayım.Hiç bir şeyi emek vermeden elde etmedim,anlatmak istediğim çok yoruldum çok bunaldım,her şeyden,yaşam bana böyle çok zor geliyor,emekliye ayrılsam ömür bitmez daha çok karamsar olucam.
Şu anda yapılacak hiç bir şey yok ama;tükendim kısaca yinede mecburum
böyle devam etmeye beni üzen yaşam şekliyle.
sewgiler...

Bizler varız ya ikinci bahar. Birbirimize destek olacağız.

Bizlerin en çok ihtiyacı olan manevi destek.

İşin olmadan boş boş evde de oturuyor olabilirdin. Ne mutlu ki bir
işin var. Sen bizleri takip etmeye devam et.

İnan hiçbirimiz için kolay olmuyor.

Tabii vazgeçmekte olmuyor.

Saygılar

Sevgili İkinci bahar arkadaşım.
İnan benim engelim seninki kadar zor olmasa da yine de engel. Benim duygu ve düşüncelerim de seninkiyle aynı olabiliyor bazen. Ama bunun benim kendi yapımdan kaynaklandığını biliyorum ama yine de kendimi düzeltemiyorum. Burada sorun engelin ağırlığı hafifliğinden çok insanın hayata bakışı. Bunun değişmesi değiştirilmesi o kadar zor ki. Bunun reçetesini yazmak ta zor, uygulamak ta.
Ben sizin gibi zor durumda olmasam da bütün hayatım evde geçiyor. 3-4 gün evden dışarı adımımı atmadığımı söylesem bilmem ne dersiniz. Sanırım bende sosyal fobi var. Sosyal hayat diye birşey yok. Evde ailemleyim. Ama onlarla haşır neşir oluyor değilim. En yakın dostum hatta tek dostum bilgisayarım ve tabii ki internet. Bunlar olmasa ne yaparım bilmiyorum. Bunları kaybetmekten korkuyorum sevdiklerim gibi...

Size tek dileyebileceğim şey sabır. (Zaten kelin merhemi olsa kendi başına sürerdi) Allah size sabır versin ve hayata olumlu bakabilme gücü...

Açıkçası eskiden ben de tıpkı sizin düşündüğünüz gibi düşünüyordum. Yaşamaktan hiç zevk almıyordum. Belki de inancım olmasaydı ve biraz da cesaretim olsaydı ölmeyi seçebilirdim.

Benim rahatsızlığım da sizinkinden kolay değil. Belki ayakta durabiliyorum, fakat çoğu şeyi yaparken başkalarının yardımına ihtiyaç duyuyorum.

Fakat şu an kendimi herşeye rağmen mutlu ve şanslı hissediyorum. Tabi bu düşünceye dönüş çok kolay olmadı. Kendi kendimle çok büyük savaş verdim. Olayları kendi kafamda büyütüp problem haline getirdiğimi farkettim. Allahtan bunu farketmekte çok geç kalmamışım :lol:

İnanın bu kadar büyüttüğünüze değmez. Bunu birgün siz de anlayacaksınız. Kendinize iyi bakın...

vientorosa' Alıntı:

engeli kabul etmek bu nasıl oluyor?
ya da neden kabul edemiyorum?
kabülmü etmek istemiyorum?
sık olmasada sorguluyorum neden?

Genişletmek için tıkla ...

Belki de bu soruların cevabı tek,
belki de sakatlığımıza bağladığımız için çoğu duyguları, yaşanılanları.
Bir çok başlıkta bunu dile getirmişimdir
Sağlam olupta hayata pembe gözlüklerle bakan ve
bazen bu gözlükleri çıkaran,
hatta kırıp atan insanlar yok mudur?
Ya da tam tersi...
Bence çoğu insanın hatta belki herkesin
dönem dönem kendini çok karamsar hissettiği olur.
Şu mutluymuş gibi görünmek bana çok şey kazandırdı diyebilirim.
Eskiden çok ağlayan çok sulu göz biriydim.
Sanki bütün dertler beni buluyordu, sanki herkes benimle uğraşıyordu.
Sanki tüm insanlar mutsuz olmalıydı.
Ve ben zamanla mutluymuş gibi'cilik oynamaya başladım.
Bazen şaşıyorum kendime, üzülmem gereken bazı şeyler yaşıyorum.
Ama o durumda bile gülümseyebildiğimi görüyorum.
Mutluymuş gibi olmak alışkanlık haline geliyor ve sanırım huy ediniyorsun farkına varmadan.
Bu oyundan sıkılırsam oynamam başka bi oyuna geçerim ya da küser pılımı pırtımı alıp evime giderim
Ne bilim hepsi benim elimde istersem mutlu olurum istersem mutsuz...

Cigdem Yuksel' Alıntı:

... hepsi benim elimde istersem mutlu olurum istersem mutsuz...

Genişletmek için tıkla ...

Aynen katılıyorum...
Bugün bir kitap tanıtımı gördüm , Kapakta şöyle yazıyor :
Sen yürürsen, hayat yürür, sen durursan hayat durur. "Her Şey Seninle Başlar"
Öğrenilmiş çaresizlik üzerine yazılmış bir kitap.
Bence okumalı ...
http://www.muminsekman.com/

kişi ne yapıyorsa...

kişi ne yapıyorsa en çok yapmak istedği şeyi yapıyordur,başka bir şey yapmak isteseydi onu yapardı.aynen dediğn gibi sema

hatta neyzenin dediği gibi

muhabbet herkesin aklını çelmez
gönül viranesi kolay düzelmez
alemden çekinem bir zarar gelmez
sen kendi kendine hıyanet etme.

Kabullenmeliyiz çünkü bu durumda yaşamak zorunda olduğumuzu bilmeliyiz

merhaba

merhaba ikinci bahar, anlıyorum seni aynı şeyleri bende yaşadım az veya çok... ama isyan bi çözüm değil... kim ne ederse kendine eder derler ve doğru bi söz iyi bakmayı biraz denesen denedim diyorsun ama denememişsin bizim milletin huyu hevesle azimi karıştırır olmuşuz bi hevesle başlarız sonunu hiç getiremeyiz... azimle savaşacan sana bakan gözlere inat içindeki düşüncelere inat azmedecen yoksa ahmet mehmet ne dese boş önemli olan yüreğini koyup bi an önce yaşama sarılman

kendine çok iyi bak görüşmek üzre

Ahhh ahhh ne desen ne yapsam bos zaman zaman gırıyoruz bu tur bunalımlara hepımız yasıyoruz ...dısarıda var olan ınsanlar ne kadar dırenclısın nasıl basarıyorsun senı taktır edıyoruz dıyorlar bırde bana bıze sorsalar ) kazın ayagı oyle degıl derler ya aynen oyle ıste...kız arkadasım olsun cok ıstıyorum basarıyorumda bunu ya sonrası onu alıp guzel bır yerlerde eglenmeye goturemıyorum bırılerının yardımı olmadan bunu yapabılmeyı cok ıstıyorum hızlı yurumeyı kosmayı ınatla tırmanmayı ...belkı saglıklı ınsanlarda dag bayır tırmanmıyor ama yapamayınca ınsanın canı cekıyor herseye ragmen hayat guzel senı sevıyorum dıyorum burdan kızarkadasıma ıyıkı varsın...

Re: [Yaşam] Engelim yaşamama engel!

benim de yaşadığım duygular. o yüzden herkes gibi sana şöyle yapmalısın flnda diyemem. çünkü kelin ilacı olsa misali...
senden daha kötüyüm çünkü benim bi işim bile yok bütün gün evde kafayı yiyorum artık.. ne olcak böyle bilmiyorum. ne yapmalıyız bilmiyorum..kabullenemiyorum,
seni o kadar ii anlıyorum ki arkadaşım

bence arkadaş sen hayattan deyil hayat senden korksun siz öz güveninizi kaybetmişsiniz bende tekerlekliyim çocuk felci geçirdim gençliğimin başlangıcında 14 yş bunu kabullendim başka çare yok. ama şimdi evliyim 2 çocuğum var hayat güzel yaşamasını bilene ALLAH YADIM ETSİN BU DÜŞÜNCENİ DEYİŞ...

Sevgili Sessizce yorumunuza yorum getiremiyorum, çok yerinde ve güzel mi yoksa müthiş bir cesaret ve özgüven mi desem bilemedim.. "...kedimden şüphe ediyorum Acaba ROL mü yapıyorum diyorum..." Belki de gülümseyen herkes rol yapıyordur, bunun ayrımına nasıl varılabilir ki?.. kişi kendinden bile emin olamazken..

Fotoğraflarında içten gülümsediğim güzel bir günün ardından, elde avuçta kayda değer bir sebebim olmaksızın ağlayabiliyorsam neden ağladığımı bile bilmeden, bu rol hususunu düşünmek lazım. Belki de öyle alışmışızdır öyle kalıplaşmıştır ki hareketler hatta duygular bile otomatikleşmiştir de bu nedenle farkedemiyoruzdur.. ta ki sızacak küçük bir çatlak bulana kadar hım?

vallahi bundan 1 yıl önce bende senin gibiydim.
hatta daha beter
ama karşıma biri çıktı aşık oldum
ve şimdi çok iyiyim durumumda değişiklik yok sadece bakışım değişti hayata

umarım seninde karşına biri çıkar
ve mutlu olursun

herzaman söylüyorum dostlarıma arkadaşalarıma ben biz ebahşedilen bu nefesi bu ömrü (ki ne zaman bitecek bilinmiyor) ağlayarak,sızlayarak,kendime acıyarak, ahhh ben ne olacam diyerek bitirmek istemiyorum. evet gerekirse gülmek için kendini zorlıycaksın... hayat böyle bunu gözyaşları değiştiremez. ünv son sınıfta bayağı kafaya takmıştım engelli olma durumumu. kanrin 3. kattaydı çıkamıyordum sınıfta tek oturuyordum hep ders aralarında.ikinci bahar arkadaşım gibi bunalmıştım,çaresizlik nedir aslında ilk o günlerde öğrenmiştim. isyan etmesem bile mırıldanmaya başlamıştım içtin içe .. ne yani hep böylemi gidecek hayat diye.. bunu sanalda dostlarımıza açıp anlatabiliyoruz ama çevredeki insanlara anlatmak zor. herkes sözbirliği etmişcesine aynı şeyi söylüyo çünkü sabret düzelecek herşey !!! hı hı kesin düzelir ... işte o günlerden birinde benim bu durumumu farkeden bir hocam beni odasına çağırdı ... gittim otur şöyle dedi... adam tv izliyo :roll: içimden kalkıp gitmek ve bişeyler söylemek geldiği bi anda dediki hocam.. bu program çok güzel üstün dökmen diye birisi her hafta trt de çıkıyor.biraz dinledim adamı gerçekten harika anlatıyordu tam en heyecanlı yerine geldi hocam tv yi kapattı :shock: dediki cihan ben senin neler hissettiğini neler düşündüğünü biliyorum. ama bide şöyle düşün her tv her kanalı çekmeyebilir .. belki senin hayatında sadece trt vardır.ama ondada çok güzel şeyler inanki mevcut.yeterki sen izlemek iste ,görmek iste.... işte hayatı 2 kelime ile anlatmıştı bana. tamam eksiklik,noksanlık,engel adı ne olursa olsun hayatımızda var ama bunlar tv yi kapatmamız için bir neden değil.. başka kanaldan devam hayata o en sevdiğimiz siyah filmi bulana kadar ... kolay gelsin herkese ....

AĞZINA SAĞLIK CİHAN NEDE GÜZEL ANLATMIŞSIN :wink:

Selam

Arkadaşım yazmış olduğun yazı gerçekten beni etkiledi. Yaşamış olduğun hayat gerçekten çok zor, yazmış olduğunuz metinde kendinizi çok iyi ifade etmişsiniz.

Eğer bir nefes bile alıp veriyorsak; bize o nefesi alıp verme gücünü verene şükretmek gerekmez mi? Her ne olursa olsun bizi yaratana ne kadar şükretsek azdır.

Unutmayın ki! Bu dünya fanidir bir gün mutlaka bitecektir. Ebedi olan ise Ahiret hayatımızdır inşallah bu dünyadaki yaşadığımız zorlukların karşılığını fazlası ile Allah’ım ahrette verir.

Sen kalbinle inan yeter ki!
Allah’ım sabırlar versin……

İkinci bahar'a hak vermemek için duygudan histen arınmak gerekir.Ama malesef güzel hocam,etten kemikten olduğumuz kadar duygudan da oluşuyoruz.Sabretmemiz salık veriliyor.Şu aşamaya kadar gelebilmek bile sabrettiğimizin göstergesi değil mi?Cüssemden büyük bir taş basıyorum bağrıma.Onunla yaşamak hiç de kolay değil.Onu taşımak için ben mi seçildim?Sen mi seçildin?Kısa çöpü kaç kişi çekmiş böyle?

"Katlanmaksa katlanıyoruz,kimselere belli etmeden" ya da etmemeye çalışarak.Taşıdığımız taş arada ağırlık yapıyor ve soluklanmak için bırakacak olduğumuzda akıp giden hayatla yüz yüze geliyoruz.Herşey akıyor biz yükümüzün ağırlığınca yol alıyoruz bu akışta. Umudunu ötelerde arayanlara sözüm olamaz.Bu da bir tesellidir.Lakin ben gerçekleri kabullenme zehrini hepimizin şerefine yudum yudum içiyorum her gün her gece...

Yaşamak...Kime göre?Kimin kriterlerine göre sevgili hocam? Ben hayatın merkezine kendimi koyuyorum.Diğerleri çelik çomak oynuyor...

merhaba

arkadaşlar benim için ne kadar sorun olmasada başkaları için sorun,dile getirmeselerde yaptıkları söyledikleriyle bunu yansıtıyor,en basit şekliyle hastalığım yürüme bozukluğuna sebep oluo ama neredeyse hiç belli olmuo ve bugune kadar ne kadar insanla tanıştıysam rahatsızlığımı anlatana kadar sıkı arkadaş ondn sonra kayboluolar,ya dünya üzerindeki insanlar çok kusursuz yada ben çok kusurluyum...sizce???

ikinci bahar arkadasım hepimizde aynı sorunlar var.

Ama sen biraz abarttın gözü kör olan arkadaslarımızı düşün ve haline şükret bence. En azından Gözlerinle anneni, babanı, kardeşlerini vs. görebiliyosun Dünyanın güzelliklerini görebiliyosun. Ne demek istedigimi anlamıssındır umarım Saygılar