Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Dostum dedikleriniz, dost kalabildi mi?

Cigdemy

Üye
Üyelik
2 Nis 2003
Konular
30
Mesajlar
591
Reaksiyonlar
1
Arkadaşlar
Size bir sorum olacak, sonradan kaza ya da hastalık geçiren arkadaşlara
Kazadan önce dostum dediğiniz kişiler kazadan sonra sizden uzaklaştılar mı?
Öyle ise nasıl uzaklaştılar?
( sadece dost değil, eş, sevgili, akraba vs. hepsi için geçerli bir soru olsun)
Sizler için çok özel değilse yazabilir misiniz?
 
Anlamaya çalisiyorum

Evet çok kisa ve net bir cevap. Ben maalesef tekerlekli sandelyeye oturmayi önceleri evin için de bile kabul edemedim nerde kaldi disari çikayim. Ve tam gençlik çaglarina yeni adim atmaya baslamistim. Arkadaslarimin beni unutmaya baslamasini da buna bagliyorum isde malum hayat kavgasi is-güç ve evlilik diye bahaneler bulup anlamaya çalisiyorum. Yani onlara kizmiyorum, zaten bunada hakkim oldugunu düsünmüyorum.
 
Çok az dost edindim ve bunlarıda hiç kaybetmedim. Öğrenim ,iş ve özel hayatımdaki edindiğim dostluklarım hala devam etmektedir.

Hep dostlarımın yanındaydım ve dostlarımda benim yanımdaydı.

Yaşamımdaki en güzel şeylerden biride dostlarımdır. İyiki varlar sağolsunlar.

Burdada çok iyi dostluklar kuracağıma inanıyorum.
 
Ben böyle bişey yaşamadım. Hatta beni eskisine nazaran daha muntazaman aramaya başalayanlar, ziyaret edenler oldu. Halen de devam ediyor. Hepsine teşekkür ediyorum. Sadece bir kişi (vakti zamanında oldukça özel olan bir kişi) bunun aksi yönde bir davranış sergilemiştir. Bunun için de ona karşı hiçbir kırgınlık hissetmedim, hissetmiyorum da.
 
dostum dediğiniz

Ben lise de okuyorken sakatlandım.Sakatlandıktan sonra hastaneden çıktıktan sonra yeni evimize taşındığımız için tüm çevremle ilişkim kesilmişti.Ama sınıf arkadaşalarım beni devamlı aradılar, geldiler sağolsunlar.Ama en samimi olduğum arkadaşım aramadı bu beni çok üzmüştü.Ben de kendimi okulumu bitirmeye verdim.Dışardan bitirmelere girmeye başladığımda yeni arkadaşlarım oldu bir tanesiyle hala görüşürüz.Hatta o arkadaşımın evlat edinmesine sebep oldum :D Şimdi arkadaşım eşi ve çocuğuyla çok mutlu,ben de onlar bu kadar mutlu oldukları için mutluyum :D
 
Genelde hep yanımdaydı dostlarım ama bazıları hala cesaret edip gelemiyorlar bunu biliyorum ama kabullenmek istemiyorlar onların içinde zor bence...Ben onları anlıyorum.
Çünkü bundan seneler önce eski iş arkadaşım kanser olmuştu.O zamanlar doğru düzgün duymamıştım bile yada etrafımda yoktu yada çok gençtim öylegüzel bir insanın kanser olabileceği aklıma bile gelmemişti.Hastalığı ona yakıştıramamıştım ve kendisini ne kadar sevdiğimi zaten biliyordu.Ağırlaşmaya başladığı zamanlar arayamadım korkuyordum gidemedim evin kapısından döndüm....
Bunları yaşadığım için hiçkimseye birşey diyemiyorum.Çünkü beni sevdiklerini biliyorum.
 
Kaybettiklerim oldu

Dost zannettiğim insanlar sudan bahanelerle bir bir kayboldu.Ama gerçek dostlarım benimle kaldı.Kaybettiğim dostların yerine,hastalandıktan sonra başka dostlar(sizin gibi)kazandım.
 
hastalıgımdan once dostbildiklerim.. sonrasında.. uzaklaştılar benden.. belki ulaşamadılar bazıları.. çok iyimserde olabilirim bu knuda
 
4 YAŞINDAN BERİ ÖZÜRLÜYÜM AMA KİMSE BANA SIRT ÇEVİRMEDİ HEPSİYLE GÖRÜŞÜYORUM LAKİN ÜNİVERSİTEDEKİ BAZI ARKADAŞLARLA KANKA OLMAMA RAĞMEN CEP NO SU OLDUĞU HALDE UZUN ZAMANDIR ARAYIP SORMUYORLAR BUNA ÜZÜLÜYORUM
 
Merhaba arkadaşlar.
Ben Frederich Ataksisi hastasıyım.Bu rahatsızlık doğduğumdan beri benimle beraber.Rahatsızlığımdan dolayı aynı sarhoş veya uyusturucu kullanan kisilerin yürümesi gibi yürüyorum.Yani dengemin %75 'ini sağlayamıyorum.
Durumumdan ötürü,20 arkadaşım varsa 15 tanesi benimle ilişkilerini kesmiş durumda.Bu beni ilk zamanlarda gerçekten üzdü.ama sonradan alıştım.
Böyleside güzel.Çünkü kimlerin gerçek dost olduğunu anlayabildim.
Ben özürlü insanlardan kaçan kişilerin,Hayata dair hiçbirşey öğrenmeyen ve boş insanlar olduğunu düşünüyorum...
Saygılarımla...
 
Hayat arkadaşım bile!!!!!!!!!!!1

Dostum diyebildiklerinizi bırakın da hayat arkadaşım dediğim insan bile terk etti!!!!!!!herşey yolunda giderken o kazadan sonra,üstelik de kazaya kendi sebep olduğu halde,canımın yarısı yavrumu da alarak boşandı benden!!!!!!!biz ayrılalı bir sene oldu,aylardır oğlumu görmedim,göstermediler,vermediler,bu nasıl bir zulüm!!!!!!!nasıl bir vicdan!!!!!!!!allaha havale ettim!!!!!!!her insan bu kadar iyi gün dostu değildir sanmıyorum arkadaşlar!allah rızasını da gözeterek büyük bir sadakatla imtihanına sabreden eşler de vardır elbette!!!!!!!!
 
bilseniz ne kadar acı veriyor bana bu hikayeler. :(

nasıl insanlar varki böyle, onlara insan denilmesi bile insanlığa hakaret. hitler ruhum depreşiyor böylelerinin varlığını duyunca.
ah ipek... çok elim bir şey yaşamışsın. yaşatmayacaksın o ve onun gibileri ama elinde değil insanın işte.

Allah yaşattıklarının aynısını yaşatsın ona inşallah ne diyim...

inşallah içinde bulunduğun bu durumdan biran önce çıkar, güzel günler görürsün......


görüşmek üzere
 
ya unutanlarda olur unutmayanlarda tabıkı ama ben benı unutanları coktan unutum en ıyıyı kendımle arkadas olarak buldum
 
Gerçek dost kara günde belli olur.bu olayın tek bir güzel yanı gerçek dostlarınızın kim olduğunu çok daha net görmeniz.
 
Allah kimseyi düşürmesin düşde gör demişler kim dost kim değil nasıl çıkıyor ortaya.Kardeşlerin arasında bile seni hangisinin daha çok sevdiğini zor gününde kimin daha çok yanında olduğunu o zaman anlıyorsun.Allah öylesi günleri kimseye yaşatmasın allah iki ayağımızın üstünde durmaktan hiç birimizi geri almasın.
 
cevremde hic isitme engelli yoktu cocukken okulda bir kalca cikigi topal fatmacigim vardi canim cigerim arkadasimi 14 yasindayken bir ameliyat sonucu kaybettik bu bana cok zor geldi
baska dost degil eh iste isi olan
ben gibi sagira laf anlatmaktansa cevresindekilerle duyup konusup anlasmak varken....
 
eskiden çok arkadaşım vardı hastalığım (kas erimesi) ilerledikçe arkadaşımlarm azaldı ve şuan hiç arkadaşım kalmadı bende çok çekingen bir insanım zaten çok zor arkadaş edinen biriyim şuan dışarı çıkma şansımda kalmadı yani sağlıklı olmassan hiç kimse senin yanında olmuyor hep yanlız kalıyosun bu moral olarakda insanı çok çökertiyor insanın arkadaşının olmaması çok kötü birşey herkes arkadaşlarının değerini bilmeli.
 
dost kalanı da var ya, kalmayanı zaten dost degil kaşarlanıp tost olmuş. gel gor ki anana babana dayına dert yansan suclu sensindir, sucun da suratının asık olması.. sırıta sırıta da yaklasırız ok de o zmn akıl saglıgımızdan da suphe edicekler. zaten engelli olmak da bizim sucumuzdu..
 
hastalanmadan önce arkadaşlarla çok iyiydik şimdi hepsi kendi aleminde hiç demiyorlarki zamanında bi arkadaşımız vardı bi görek halini hatırını sorak
ne arkadaşı düşmez kalkmaz bir ALLAH
 
kimseye kolay kolay dostum demem dostlarımdan da kaçan görmedim benden hep yanıma yaklaşmaya çalıştılar :)
 
hımm bu soru çok zor ama gerçek dostum varmışş hastalanınca öğrendimm ama sırtımdan vuranlarıda gördümm hastalığıma inanmayanıda insan ne çekiyosa kenidi çekiyor ve bide ailesi çok şükür rabbimmm ALLAH onalrı başımdan eksik etmesinnn ...dost herzman dosttur:)
 
trafik kazasıyla sonradan engelli oldum;dostum, arkadaşım dediğim kimseyi kaybetmedim hepsi yanımdalar:)) eşim, ailem de...Ama bu size (kendinize) bağlı diye düşünüyorum.
 
dostluğun çok kolları vardır para güzelllik mal mülk dünya aşkı. bunlara nefis bağlıysa o dost sandığımız insan bizi onlara değişmez bunlardan uzaklaşırsak o dost sandığımız bizi sevmez.
birde ahiret dostluğu allah sevgisi ibadet yolu dostluğu var eğer dost olduğumuz insan bunlarla kalbi bağlıysa o zaman ondan hiç kopamayız. o hiç bizi bırakmaz çünkü vidanı kabul etmez. şahsen her iki koldanda arkadaşlarım var ama en kötü dosttanda iyi tarafından bişiler koparmaya çalışırım elimden gelirse iyi yolu anlatırım. kabul etmezse eyvallah çekerim. yoluma devam ederim. iyi dostu da kaybetmemek için dua etmek gerek ne gelirse kotü aile eğitim ve ortamdan gelir insanın başına. ki çoğu kimsesiz serseri tinerci dediğimiz sokak çocukları istemeden yada zorla o yollara düşmüştür.

Benim bildiğim dost can olandır. Can bilendir. Sevincimi paylaştığımda onu çoğaltan,sıkıntılarımı anlattığımda onların ağırlığını benimle birlikte yüklenendir dost. Ağlamak istediğimde yaslandığım omuz, eliyle gözyaşımı silendir.

son olarak : başıma geldi tabi yıllarca beraber çalıştığım insanlar ben hastaneye düşünce ameliyattan sonra ziyaretime gelmediler. iş güç deyip boşverdiler yada gelemediler. hiç beklemediğim insanlar geldi.
 
Dostum dediklerimin çoğu fasa fiso çıktı zaten her kese dost denmez 1 tane olsun kafi
 
Benim bir sorunum yok ama ben çok iflas ettim.Dostum arkadaşım dediğim insanlar ise hiç gitmediler değişmediler Ben arkadaşımı çok zor seçerim . zaten beş taneyi geçmez
 
birine dostum diyebilmek için yıllarca bir çok şeyi paylaşmış olmalısınız.. eğer halen dostum diyebildiğiniz kişiler kaldıysa diğerleri çoktan elenip gitmiştir zaten... bu bir deneme yanılma süreci bence... bu yüzden kelimenin anlamının dejenere olmaması için, bu deneme yanılma sürecini yaşamadan herkese dost denilemeyeceğini savunanlardanım...
 
Ailem dışında kimsem yokmuş onu ögrendim kazadan sora
 
arkadaşlar sadece hastalandığında ve bir organını kaybettiğinde değil işini kaybettiğinde ,düştüğünde de kimse yanında değil. ben bu olayı en iyi bilenlerdenim. ailen dışında kimse gerçek dost değil. hani ne demişler "ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar" işte aynen bu.
 
ee 23 yaşında deli dolu yaşarken birden bir iş kazası ile sakat kalmam;çevremdekiler bıraktı artık amaan bana bulaşmasın,yük olmasın bi iş buyurmasın gibisinden
dostum olmamış. benim için şu saatten sonra bir ben bir ailem var gerisi mi, hikaye sadece..
 
Üst Alt