Doktor 'yarım saate kalmaz ölür' demişti... [O an]

merhaba arkadaşlar, öncelikle hikayeleriniz o kadar etkileyici ki en ıyı edebı yazarlar bile bunu başaramaz. çünkü bunların hepsi yaşanmış hikayeler.
benim hikayemde farksız degil altı çocuklu bır ailenın en kuçuk ogluydum fazlasıyla duygusal yaşıma göre çok olgun ve çalışkan bır çocuklugum vardı.tum ailemı sevıyor sımsıkı baglıydım ama en çok ablamı severdım.ona sevgımı göstermek ıçın ayaklarına kadar öperdim.8 yaşında ilkokul üçe başlamıştım,birinci dönem bitip ikinci dönem başlamıştı.birgün okuldan gelirken çantamın bana agır geldigini hissetmiştim.taşıyamıyordum dizlerim çok uzun yoldan gelmişçesine yorgundu ve bükülüyordu.ogün çantamı arkadaşım mustafa taşımıştı.eve geldigimde anneme söyledim oralı olmadı.birşeyler olacagını hissetmiştim.akşam mendil taş oynuyorduk arkadaşlarla zıplayamadıgımı hıssettım.anneme söyledim oralı olmadı.ve akşam sol kulagım ciger gibi kızarmıştı anneme söyledim lafını ediyorlardır çocugum dedı ne alaka.yattım ogece okadar uzun geldiki bana sabah olmayı bilmedi ateşler içinde yanıyordum .annemse gece boyunca üzerimi örtmüş.sabah annemin çamaşır günüydü.hadi oglum kalk çarşafları degiştirecem diye uyandırdılar beni ablamla,kalktım kalkmasınada ayaga kalkmamla yere düşmem bir oldu.annem hayırdır inşallah dedi.birdaha kaldırdılar birdaha düştüm.kramp sandılar masaj vs....yok çaresizdi.annem beni sırtladı devlet hastanesine götürdü,hastahaneye gittigimizde hala duvardan tutunarak yuruyebılıyordum.başhekım geldi sözde annem tanıyordu,halbukı sadece bır merhabası var dı.ona güveniyordu,hoş doktor bir igne vurdu amelıyata gidiyorum çıkana kadar bekleyin dedi.bu arada duyan akrabalar aile dostları hastahaneye geliyordu.cahide teyzenin ayaklarımın altını kaşıdıgını gördüm hissedip hissetmedigimi kontrol ediyordu yalandan gülümsedim halbuki nerde............hiç birşey hissetmiyordum artık.saat ögleyi geçmişti artık doktor hala gelmemişti.bu arada ben yavaş yavaş gücümün çekildigini hissediyordum.anneme dedımsede beklıyelım doktoru dedı.açık olan küçücüğk ellerim yavaş yavaş kapandı açamıyordum artık sadece kafamı oynatabiliyordum.gelen misafirlere gülücükler veriyordum.hatır sorularına iyilik cevapları veriyordum.ve doktor geldi,görür görmez bunu sinir doktoruna götürün dedi.tavsiye ettigi doktora gittik hemen .o doktorunda cenazesi varmış ogün çok üzgün ve sinirliydi.iki parmagını uzattı bana elimi sık dedi.elimi açamıyordumki sıkayım.benim duyacagım şekilde anneme götür bunu yarım saate kalmaz ölür.dedi.bu arada diger doktor telefon etti .onun ricası üzerine her ihtimale karşı ilaç yazdı.eve geldik annemle evimiz iki odalı bir gece konduvari bir evdi.odanın girişinde ınsanlar toplanmış ortaya yatak serilmişti.yatagın yanında bir bıçak hazırda bekletiliyordu.beni yatırdılar yataga beyaz çarşafı yarıma kadar çektiler hiç bir şey yiyip içemiyordum.ailemin üzülmesine çok üzülüyordum.bir anda kalabalık kendi kendilerine konuşurken daldım uyumadım hayal ettim.ben ölmiyecegim.okuyacagım meslek sahibi olacagım evlenip yuva kuracagım çocuklarım olacak işim olacak evim olacak...........................................vsshayal kurdum.ve şükrettim tanrıya.ogün ölmedim güneşin doguşuna birkez daha şahit oldum.babam adanaya getirecekti çukurova üniversitesine,bindigimiz taksi şöförü yapmayın abi götürmeyin oraya dedi
.çok iyi bir sinir doktoru tanıyorum dedi.ismini yazacagım melit tibet allah rahmet eylesin.bir çok sıra olmasına ragmen benı hemen aldı içeriye muane etti.bir sürü karışımı enjekte etti bana yanaklarımı okşadı sevdi sohbet etti benimle .üç gün sonra gelin dedi.üç güne kadar ölürsem ölecegim kalırsam yaşayacagım anlamına geliyordu bu.otobüs garajına vardıgımızda iki gundur bışey yememiştim açlıgımı hıssettım bırden.baba ben acıktım dedım.babam sevinçle bir dürüm yaptırdı.hepsini yedim biirdim.belliki bu iyileşmemin başlangıcıydı.ogün köyde kaldık.ve ben iki büyük evliyayı rüyamda gördüm tüm yaşayacaklarımı gösterdiler bana.neyse çok uzun oldu.üç gün geçti.beşgün geçti.biray geçti ölmedim.hergün hayata biraz daha sarılıyordum.bir bebek misali tekrar emeklemeyi,tay durmayı ögrendim.ve ilk adımımı attıgım gun dunyalar benım olmuştu.ve sonra yavaş yavaş ikinci,üçüncü adımlar derken yürümeye başladım tekrar.bütün bunlar bir sene içinde oldu bundan sonrası yavaş yavaş iyileşme süreci bu süreçte çok sıkıntılar yaşadım elbette.zorluklar vsss....hayatımın her karesini hatırlıyorum ve yaşadıgım her anın farkındaydım .çok uzattım sanırım anlatmaya kalksam bitmez.şimdi o ölüm döşeginde kurdugum tüm hayalleri gerçekleştirdim.ögretmen oldum evlendim çocuklarım var.kariyerim var.ha bunlara kolaymı sahip oldum asla
çok mutlu süren bir yaşantım var.şuan ayak parmaklarım güçsüz dizden aşagı kaslarımdada erime kaldı onun dışında çok ıyıyım kendıbaşıma yurup her ışımı yapıyorum.bunu yaşamak kolay degıldı elbette.hiç kimse kolay yetişmiyor fakat bizim toplumumuzda insanlar çok kolay harcanıyorlar.tüm dünya insanlarını sevgiyle kucaklıyorum.umarım bir gün insanların beynindeki engeller halolur.

Ne güzel ideallerinden hayallerinden vazgeçmemişsin.
Her zaman söylediğim ve söylenen hep budur işte.
Amaçlarınızdan,hayallerinizden daha da önemlisi kendinizden hiç bir zaman vazgeçmeyin.Kendiniz için mücadele edeceksiniz.
Bana da küçükken (6,5 yaşındayken) iki kulağımda ağır işitme kaybı varken doktor bizimkilere bu çocuğu ilkokula yazdırmayın,psikolojik bunalıma girer, düzeltemeyiz dediler. Ama Allah'tan bizimkiler her ne kadar Malatya'nın bir köyünden İstanbul'a gelmiş yeni yetme bir çift ise de (o zaman babam 28 annem 26 yaşındaydı) beni okula yazdırdılar,bir deneyelim bir sorun görürsek okuldan alırız diyerekten. Ama ben aralıksız ne sınıfta kaldım ne de bütünlemeye aralıksız tam tamına 15 sene okuyup mühendis oldum.(Annem hala o doktoru anıp durur )
Diyeceğim şudur ki; insan ne halde olursa olsun herkes bir noktada kendi kaderini biraz da kendi çizer. Bizler engelli/özürlü olabilir ama yine de ne olmak istersek zorda olsa oluruz. Sanki engelli/özürlü olmayan arkadaşlarımız her istediğini olabiliyor mu ki?
Sayın beko0171 hocam öğrencilerinize hayat mücadelesinin her daim ve her şartta devam ettiğini ama ideallerinizi gerçekleştirmek için kendinize inanmanız ve çok çalışmak gerektiğini anlatmanız dileklerimle....

Peki neymiş bu hastalık söyledimi doktor.

Helal Olsun.

Merhaba arkadas... Seni tebrik ediyorum ve Helal Olsun diyorum baska ne denirki, Senin gibisine.... iyi geceler...

Wallahi helal sana..

Geçmiş olsun ..

azmin elinden birşey kurtulmazmış ,ibaresini birkez daha kanıtladınız bizlere,çok geçmişler olsun

çok geçmiş olsun bi çırpıda okudum helalsınz azminizi hiç kaybetmemşsiniz daha da iyi olursunuz işallah sıfırdan düze çıkmak gibi birşey ama evet bende merak ettm hastalığının ismini söledimi doktorlar....

Ah bu beyaz önlüklüler banada ölür demişler ama ölmemişim.. Yine onları yalancı çıkardık

arkadaslar ben 2007 13 eylul yani orucun ilk gunu sehirden eve yani işten eve donerken trafik kazası gecirdim hastaneye kaldırmıslar kazadan 2 3 saat sonra butun seven sevmeyen herkes toplanmıs hastaneye doktor babama ne dese begenirsiniz bu cocuk bir daha yuruyemez ve hic bir ihtiyacını gideremez demiş ama allaha binlerce sukurler olsunki şu an iki kanadyenle ayaktayım ve temel ihtiyaclarım karsılıyorum ve en azıından allaha şükür ediyorum yani doktorun dedigine kalsaydı boyundan asagısı felcliydim ama doktorun dedigi gibi olmadı şükürler olsun hepimize cok gecmiş olsun

bazı beyaz önlüklerin sözü doğru çıkıyor bana ölür demişler bende öldüm size bunu ahiretten yazıyorum

Engelli olmak yada olmamak önemli değil herşey kafada bitiyor ayakları yürüten kafa önemli olan beyin özürlü olmayalım bedendeki engelleri kafayla yeneriz.Sağlam bir çok insanın başaramadıklarını başarabilen arkadaşlarımı gördükçe gurur duyuyorum.Hocam hikayeni çok severek okudum kutluyorum umarım hep mutlu olursunuz.

valla bi solukta okudum çok etkileyici bundan sonraki yaşantınızın çok çok iyi olmasını dilerim ALLAH bu azmi ve şansı bütün herkese versin

Bence zaten ınsan ıstedıgı seyı hedef yapmalı hedıfıne yogunlaşmalı kı basarmalı ve arkadasımız en guzel ornek bence helal olsun...helal olsun.

valla hayat o kadar karmasıktı ne olcagı bellı olmuyor allah buyuk. dogdugumda sarılık oldum gobegımden 3 defa kan degıstırdıler fakat doktor ölcek deyıp 2 saatlık uzak hastaneye sevk etmek ıstemış annemde yolda ölcegıne bı kere sans verın sızın ustuneze tutmucam sorumlugu deyıp .denemışler 4uncuyde gözlerimi açmısım hayata karsı .2-3 yasında ailem doktora goturup bu çocukta sorun var demışler bakmaları ıstemış doktor yok bısı demış annem ınanmayıp unıvesteye gıdıp ileri derece işitme kaybı teshısı koyunmusum.ilk okulda zorlanır demışler uyum sağlayamaz demışler yollamışlar allahıma sukuler olsun suan kendımı gelişırdım geliştırmeye devam edıyorum...hayattan tek öğrenğim zor diye bişi yok hersey inanmaktan ibaret..

cok geçmiş olsun rabim ogünlere götürmesin birdaha inş.senin adına cok sevindim hayallerine kavuştun mutlulugun daim olsun inş

Helal olsun dogrusu...Tebrik ederim...

Ben sigara kullandigim zamanlar kansersin birak dediler...Dedim miyadim dolmus demek..Megerse birakmam icin palavraymis o zamanlar...