Çocuklarımın sevinç ve coşkusunu görmeliydiniz...

Evet arkadaşlar dört yıl önce geçirmiş olduğum kaza sonucu tekerlekli sandalyeyle tanıştım.
Bu bana çok ağır geldi, pisikolojik tedavi almama rağmen bende bir değişiklik yoktu. ısrarla yatak odasından çıkmıyordum. Iki çocuk, bir koca onlar benden beter durumda ne yapmak nereye gitmek istesem hazırlar. Sadece bencilce duygularımdan dolayı hem onların hem kendi dünyamı daraltıyordum.
Bir sabah çumartesi sabahıydı erken uyandım. Kendi kendime şöyle bir aynaya bakarak, "sen ne yapıyorsun nisa! Kendini bırakmakla hem etrafındaki insanlara hem evindeki çocuklarına eşine çok büyük haksızlık ediyorsun. Ya silkinecek, ben yaşıyorum diyeceksin, ya da intihar edeceksin. Sen de etrafındakileride bu akıl almaz eziyetten kurtaracaksın."
kalkıp kahvaltı hazırladım bizimkilere, inanılmaz bir yüz ifadesiyle çocuklarım boynuma sarılarak beni nasıl öpüyorlar tahmin edemezsiniz.
O günden sonra yaşamla yeniden barıştım. Yani bir yıl evvel. Evde kadın olmasına rağmen yapabildiğim işleri ben yapıyorum. çocuklarımla gezmeye, sinemaya, tiyatroya gidiyorum. Onlarda mutlu artık ben de...

Bu mutluluğunuz dilerim ömür boyu sürsün. İyi ki kendinize "Sen napıyorsun" diye sormuşsunuz...

Sevindim Nisa böyle devam et.
Birgün o yavruların karşına geçecekler ve senin diğer annelerden hiçbir farkın olmadığını üstelik senin herkesin annesinden daha anlayışlı olduğunu söyleyecekler.
İşte o zaman böylede olsa yaşadığına ve onlarla olduğuna şükredeceksin.

ne güzel....mutluluğun ebediyen devam etsin...

yani herşeye rağmen hayat yaşamay değerdir...diyorsun :wink:

mutluğunu daim olmasını dilerim

çok iyi bir karar ve mutlu bir aile tablosu ve örnek bir anne kutlarım, mutluluğunuzun ömürboyu sürmesini dilerim nisa hanım.

Yaşam herşeye rağmen çok güzel... Mutluluğunuz daim olsun..

evet kolay diğil bir engeli kabullenmek. benim bu durumu kabullennmem iki yıla maloldu.ama zarardan dönmek tabiki iyi bir durumdur.herşeyin eskisinden daha iyi olması dileğiyle

Sonradan bu duruma gelmeniz kabullenmenizi tabiki zorlaştırmış ama gül damlası gibi çocuklarınız varya işte onlar için herşeye değer Nisa... Sakın ola hayatı bırakma kendin için değilse bile o güzel çocukların için yaşamla savaşmayı bırakmamalısın... Hayat o kadar da kötü değil... Mutluluklar..

zor oluyor

Ben fiziksel engelli degilim. Dogustan olan genetik bir hastalıgım var.Bende bu hastalıgı cok zor kabullendim diyebilirim.....ayda bir kan almam gerekiyor gerci cok bir külfet getirmiyor gibi görünüyor. aama 5-6 yıl öncesine kadar oldukca zor geliyordu bunu kabullenmek.Etrafımda kimse bilmezdi hasta oldugumu.Cok buhranlı dönemler gecirdim diyebilirim ama hayatın bize verilmiş bir hediye oldugunu düşünüyorum simdi.Hiç birsey olmasa su hayatta sevdiklerimizin gülen gözleri için bile yasamaya deger.Sevgilerimle...

Nisa hanım bu geriye doğru gidişi fark edip kendime gelmeliyim diyerek toparlanmanız ne kadarda güzel olmuş siz ve aileniz için
bende bir kas hastasıyım ve bu hastalık çok nankör bir bakıyorsunuz çok iyi gibi hissederek gayet keyifle yavaş yavaş ama mutlu bir şekilde yolda yürürken birden kendinizi yerde bulabiliyorsunuz ve tutunacakda bir yer yoksa bazen tek başına kalkmanız çok zor hatta mümkün olmayabiliyor ama bir şekilde kalktıktan sonra kendi kendime sen harikasın mükemmelsin gibi motive edici sözler söylüyorum bunun tam tersini söylesem kahretsin niye düştüm şimdi yine sebepsizce olmuyorrr yaaaa ben yerden kalkmayı bile tek başıma başaramıyorum desemm ne olacakkk gittikçe moralen çökeceğimmmm elimden geldiğince kendi kendimi motive etmeye moral vermeye çalışıyorum ve tüm arkadaşlarımada bunu öneriyorummmm
kendinizden kendiniz şımartmaktan vazgeçmeyinnnn

Merhaba nisa hn. Benim eşim de tekerlekli sandalyeli. Seneler önce bir kaza geçirmiş. Ben onu çok sonra tanıdım. Kazadan sonraki rehabilite süresi kişiye göre değiştiğini öğrendim eşimden. Bu sürecin, çevredeki olumlu gelişmelerle kısa sürüp, olumsuz koşullarla uzayabildiğini öğrendim. Anladığım kadarıyla siz şanslı bir çevreye sahipsiniz...

Umarım diğer t.sandalyedeki arkadaşlarımız da sizin gibi güçlü bir iradeyle hareket edebilirler.

Bu sürecin uzun sürmemesi dileğiyle.....

Sağlıkla

Nisa hanım sizi tebrik ediyor yeni yaşamınızda size ve ailenize mutluluklar diliyorum.Siz şahsen benim yapamadığım aynanın karşısına geçip ''ne yapıyorsun sen böyle'' deme cesaratinin en güzel örneklerinden birini gerçekleştirmişsiniz.Bravo.

Kaza

Nisa kardeşim,
herşeyden önce hayat devam ediyor. Biz bu hayatın hangi noktasındayız. Onu düşüneceksin. Bir de ben diğer arkadaşlar gibi sana "hayata sıkı sıkı sarıl" demeyeceğim.
Insanın başına gelen "iyilik" ve "şerrin" allah'tan geldiğini bilmek, beterin beteri var deyip allah'a devamlı şükretmek çok önemli. çocuklarını da sinemaya gezmeye oynamaya götür ama onları maneviyatı boş yetiştirme. Tuğçe kazaz gibi bomboş bir insan olmasınlar. Maneviyatı yüksek allahını, dinini, kitabını, peygamberini bilen insan olsunlar. Kusura bakma, ama ben bunları söylemek zorundayım. öyle 5 vakit namaz, oruç, zekatla olmuyor işler. Islam adına bildiklerimizi önce biz uygulayacağız. Başkalarına da mutlaka anlatacağız.
Son olarak;
yüce yaratıcımız allah'a şükret, sana hayata sarılma bilinci vermiş. çocuklarına sahip çıkma bilinci vermiş. Ne mutlu.......
Saygılarımla,
ali yıldırım

herşeyden önce beynindeki engeli kaldırmana sevindim.önemli olan da bu.... :arrow: :arrow: