Alıştım sanıyor(muş) insan....
Alıştım sanıyor insan….
Bu cümleyi öyle çok duyuyorum ki,
Ne çok kişi alıştım sanıyormuş meğer,
Tek başıma olmadığını bilmek neden insanı rahatlatır,
Sen gibi dertli oysa çoğunluk
Eskiden böyle miydim ki,
Yok yok değildim
Hüzünlü olduğumda insanların kahkakalarından rahatsız olmazdım
Nankör mü oldum yoksa,
Hani değişmem demiştim de, dostum sen uyarmıştın beni
Değişmeyen tek şey değişim…..
Eh hadi o zaman az bişey değişebileyim…
Değişeceğim demeyle de olmuyor ki bu işler
Kulaklarımı tıkadım dostlara,
Söz dinlemez arsız oldum
Eeee ama ne yapayım ki
Hepsi başka söylüyor
Ben bile bana hep başkayım,
Eskiden de böyle dengesiz miydim ki….
Alıştım sanıyor insan….
Gerçek suratına tokat gibi inene dek…
Ufacık sevimli bir kız çocuğu beni yaramaz sanıyor
Oysa ben annemi üzmüyorum ki artık
Eskiden olsa belki,
Ama tüm çocuklar annelerini üzer,
Korktu benden
Annesi, bak dedi "annesinin sözünü dinlememiş"
Korktu ve söz dinledi
Merak ediyorum annem küçükken bana söz dinletmek için ne derdi
Şimdi sorsam bunu ona,
Sen beni hiç üzmedin ki der…
Oysa ben hep olamadık işler yapmaz mıyım
O da bilir bunu aslında
Alıştım sanıyor insan…
Birini sevmişim, tek yürek
Üstüne bir de aptalca kıskanıyorum
Eee madem seviyorsun kendi kendine, kıskanma bari..
Eskiden de böyle miydim ki..
Hep kendimi kandırdım bilirim
Korkulardan sıyrıldım
Huzursuz eden tüm yanlardan köşe bucak kaçtım
Normalleştim (ne demekse bu)
Küçük kız çocuğunun anneside geçmiş zamanda küçük bir kız çocuğu değil miydi…
Eee peki ben kime kızayım
Her zaman yaptığım gibi….
Kendime
Susayım
Ve
Hiç konuşmayayım….
Alıştım sanıyor insan….
Bu cümleyi öyle çok duyuyorum ki,
Ne çok kişi alıştım sanıyormuş meğer,
Tek başıma olmadığını bilmek neden insanı rahatlatır,
Sen gibi dertli oysa çoğunluk
Eskiden böyle miydim ki,
Yok yok değildim
Hüzünlü olduğumda insanların kahkakalarından rahatsız olmazdım
Nankör mü oldum yoksa,
Hani değişmem demiştim de, dostum sen uyarmıştın beni
Değişmeyen tek şey değişim…..
Eh hadi o zaman az bişey değişebileyim…
Değişeceğim demeyle de olmuyor ki bu işler
Kulaklarımı tıkadım dostlara,
Söz dinlemez arsız oldum
Eeee ama ne yapayım ki
Hepsi başka söylüyor
Ben bile bana hep başkayım,
Eskiden de böyle dengesiz miydim ki….
Alıştım sanıyor insan….
Gerçek suratına tokat gibi inene dek…
Ufacık sevimli bir kız çocuğu beni yaramaz sanıyor
Oysa ben annemi üzmüyorum ki artık
Eskiden olsa belki,
Ama tüm çocuklar annelerini üzer,
Korktu benden
Annesi, bak dedi "annesinin sözünü dinlememiş"
Korktu ve söz dinledi
Merak ediyorum annem küçükken bana söz dinletmek için ne derdi
Şimdi sorsam bunu ona,
Sen beni hiç üzmedin ki der…
Oysa ben hep olamadık işler yapmaz mıyım
O da bilir bunu aslında
Alıştım sanıyor insan…
Birini sevmişim, tek yürek
Üstüne bir de aptalca kıskanıyorum
Eee madem seviyorsun kendi kendine, kıskanma bari..
Eskiden de böyle miydim ki..
Hep kendimi kandırdım bilirim
Korkulardan sıyrıldım
Huzursuz eden tüm yanlardan köşe bucak kaçtım
Normalleştim (ne demekse bu)
Küçük kız çocuğunun anneside geçmiş zamanda küçük bir kız çocuğu değil miydi…
Eee peki ben kime kızayım
Her zaman yaptığım gibi….
Kendime
Susayım
Ve
Hiç konuşmayayım….