Bu da benim hayatım... [O an]

1981 yılında babam ve rahmetli annemle beraber geçirmiş olduğum trafik kazasında kifos kolyoz rahatsızlığımla tanışmama neden oldu.
Bu tanışma belki bir ömür boyu yaşayacaklarımın ilk perdesiydi. Kazadan Yaklaşık 2 yıl kadar sonra annemi kaybettim. Sanki bir parçam kopmuştu annemin ölümüyle işte o zaman hayat en büyük çalımı attı bana Ben ve kardeşim öksüz kaldık . Babam ikinci evliğini üç yıl sonra yaptığında bir çalım daha. Allah günahlarımızı affetsin ama Allaha isyan eder oldum çünkü analığım hayatı bana ve kardeşime zehir etmeye başladı. durumu babama anlattığım zaman suçlu ben ve kardeşim oldu. Sanki biz babamdan bir parça değilmişiz gibi babam bizleri görmezden gelip analığımın yanında yer alınca hayat hiç çekilmez oldu. Evde ders bile çalışamaz sakaktaki elektrik direğinin altında ders çalışırdık. televizyonu izleyemeyelim diye analığım televizyonu her gece kendi odasına götürür ve sabahta bizi 5 te uyandırırdı. Sabah erken saatte olduğu için bir yere gidemeyince bizde küçük erkek kardeşimle beraber odunlukta yatardık. Kardeşim bu böyle olamayacak dediğinde bana idare et kardeşim babamızın yuvası dağılmasın der dururdum ama ben artık dayanamamıyordum liseyi bitirdim üniversiteye başladım. Babam işe giderken trafik kazası geçirdi ve iki yıl yatmak zorunda kaldı Yüksekokulu parasızlıktan ikinci yılında bırakarak babamın haberi yok konyada bir muhasebeci yanında işe başladım. Babam bu haberi aldığında konyaya benim yanıma geldi ve söz verdi bundan sonra sizinle daha yakından ilgileneceğim diye ve konyadan tekrar babamın yaşadığı anamura geldik ama yine değişen birşey yok ve ben bir fabrikaya başladım analığımla kavgamız hiç bitmiyordu sonunda benim engelimle ilgili hakaretlere varınca iş ben evi terk ettim. Artık Bekar kalıyor kendi hayatımı kazanmaya çalışıyordum ve birgün babam serada iken küçük erkek kardeşimide analığım polise şikayet ederek babam yokken kardeşimi evden attırdı. Esasında ben mutlu olmuştum kardeşimle beraber kalmaya başladık. Çok şükür şimdi herşeyimiz var Kardeşimi evlendirmenin ve yeğenlerimi kucağıma almanın mutluluğunu yaşıyorum. Onlar yurt dışından izne geldikleri zaman yanlızlığımı unutuyorum yaşadığımın farkına varıyorum. Şimdi Babamın evinden ayrılalı ondört yıl oldu ve analığım ve babam benimle gurur duyduklarını söylüyorlar, hayatta herşeyi başardın diyorlar ama benim yaşadıklarım yani onların bana yaşattıkları onları hiç unutmayacağım. Şimdi hiç kimseye kızmıyorum analığıma bile kızmıyorum belki öyle yapmasa şuan hayatta birşeyler yapmaya bu kadar azimli olmayacaktım onun için kimseye kızmıyorum ama hiç bir yaşadığımıda unutmuyorum çünkü hayat devam ediyor.

Çok etkileyici bir hikayen var.Ve başına gelen olumsuz olayları olumluya çevirebilmişsin.Ne mutlu sana.

rivacaprio hayat da zorluk görmezsen iyiyi buldunmu sükredemezsin diyorum ben.

dedigin gibi, analigin öyle yapmamis olsaydi, sen simdi istedigin yerde olamiyacaktin belki

bu azminin hic eksilmemesini diliyorum sana

BU OLAY "HERŞEYDE BİR HAYIR VARDIR" SÖZÜNÜ HAKLI ÇIKARTIYOR...

Baba'nın sizi sahiplenmemesi çok kötü bir şey,insanlar kendi
zevkleri için terk edilmesı zor olan bazı değerlerı nasılda yok ederler.
evlilik yaptıktan sonra kimler için yaşayacaklarını unutmamaları gerekir.
Ama yinede yapılanlar karşılıksız kalmaz.
Her şeyde bir hayir vardır derler demekki senin içinde hayırlı olan
böyleymiş ve kendi yaşantını kurmuş muhtaç olmadan yaşıyorsun
en güzelide bu olsa gerek.

Hayat hikayeniz gerçekten çok etkileyici. Yaşadıklarınız unutulacak bir şey degil gerçekten ama size azim vermiş.. Demekki yasadığımız her zorlukta bir hayır var..
Hayatta basarılarınızın devamını diliyorum..

Eğer bu kadar acı yaşamasaydın hayattan ders alamayacaktın. Aldığın ders her ne kadar acı da olsa, sana kazandırdıkları buna değdi diyorum ben. Tek başına, hayata verdiğin mücadele takdir edilecek türden Ali. Üniversite eğitimini tamamlaman, iyi bir işinin olması, kardeşini evlendirmiş olman, yiğenini kucağına alman ve harika bir yüreğe sahip olmanda bu acıların en büyük meyvesi bence.
Her zaman mutlu ve umut dolu ol. Sen herşeyin en iyisini hakediyorsun...

etkilendimm gerçekten böyle baba varmııı

Sorunlar karşısında yılmadan çabalayarak büyük mesafe katetmişsin. Çok etkileyici, keşke hepimiz senin gibi bakabilsek hayata.

Ali abi o yeğenler herşeyi unutturuyor bende de var iki tane.valla onları annesinden babasından çok özlüyorum.
Ali abi bazı şeyler yaşanması gerekiyor sanırım.Bizim elimizden engellemek adına hiçbirşey gelmiyor.Sonucu ise bazen hayra bazen şerre çıkıyor.Sen bu yaşananların sonucunu güzel devam ettirmişsin helal olsun.

Arkadaşım hayatını okurken çok etkilendi.herşeyde hayır var demek sadece yaşananlara karşı teselli sözcükleri yaşatılanı nede yaşananları siliyor.senin yaşadıklarının aynısını yaşayanların bazısı senin kadar şanslı değil bu da onların sucu değil. analık el ona sözüm yok da ben babana çok kızdım. tam ergenlik, aklının celinebileceği döneminde yaşamışsın talihsizliği.zaten dışardaki cetelere karışmış kişiler hep bu tarz ebeveyinlerin eseri.ama seni gönülden tebrik ediyorum başarıyla çıkmışsınız mücadeleden. güzel bir yaşam diliyorum

Riva arkdaşım çok duygulandım .. babanın ve üvey annenin yaptıkları hiç çekilcek gibi değil..ama sen bu zorlukları aşıp iyi yerlere gelmen beni mutlu etti ..Hani hikayenin başında üzüldüm ama sonunda yüzümde bir gülümseme yarattın..Yukarda hasan hocamında dediği gibi, yeğenleri babasından çok bizler özlüyoruz,onlar bir çok şeyi unuturuyarlar bizlere..

öncelikle Rabbim sabır vermiş vede vermeye devam ediyor size.sana şunu söyleyeyim siz onlara muhtaç iken onlar sizi yalnız bırakmış ve zorluklara kimsesizliğe itmiş Rabbimde onları itecektir.Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste diye boşuna dememişler.sen ne kadar kızmıyorum desende bi ah dedirttiyse size emin olun gün gelir onlardan çıkar o ah.ve bilinen bişi bakmadığın ezdiğin kişiye muhtaç eder Rabbim.onlarda sizin elinize mutaç kalacaklar.Rabbim size bunlardan büyük acılar yaşatmasın