Bu da benden gerçek bir hikaye...

Bu da benden gerçek bir hikaye... [Yaşam]

Arkadaşlar ...
İsteyen bana kızabilir, yanlış yapmışsın diyebilir, içinizden geldiği gibi yazabilirsiniz...
Kendi hayatını anlatıyorda belki diyecekler olacaktır ama hiç farketmez.
Ben hayatın bu tarafını, yani engelli - hasta biri olarakta bişeylerin üstesinden gelinebilcegini, hiç bilmiyordum... o zamanlar.

Ben 22 yaşımda /FA/ Freidreich ataxia. Bende başladıgında: Bana, sen 4 - 5 sene sonra yürüyemeyeceksin dediğinde...
Sanki, benim için yaşam,hayat durmuştu.
Tek istediğim ya iyileşmek yada ölmekti
İki ay hastanede yattıktan sonra, bana /FA/ Freidreich ataxia tanısı kunularak, taburcu edildim.
Hastane çıkışı, hala yürüyebiliyorken /FA/ nın ne demek oldugunu bile bilmezken, kendimin /FA/ lı olduğuma inanmadım...!
Sadece bildiğim ben 4 - 5 sene sonra yürüyemeyekmişim, oydu...
İnanmadığım için ilk işim gidip. Boğaziçi tıp fakültesinde kanımı aldırıp uygun gördükleri bir yere tanı için göndertmek oldu...

3 ay bekledim, sonuç için... :?: :?:
Ben emindim, yanılmışlardı kendime çok güveniyordum sapasağlamdım neden 4-5 yıl sonra yürümeyecektim'ki.
Ve geldi, tanı'm.
Keşke hastane yanılsa idi, yanılan bendim
Ben /FA/ Freidreich ataxia lıymışım...
O zaman yıkılmıştım işte, kendi ayaklarımla, kendi isteğimle adım,adım,Hastane,hastane gidip kendi ölümümü,kendi ÖTENAZİ'mi istemiştim !!
Her gidip bunu istediğim Hastane beni dinleyip, dinleyip.Psikolog'a sevk etti.
Baktım Hastanelerle olmuyor.
Bir gün bir taxi ye binip İst.Bebek te saatlerce denize atlamak için bekledim, Deniz kenarında...
Sonra ne mi? oldu...
Birileri beni arabaya atıp, tekrar Hastaneye getirdi.
Ben uyandıgımda hastaneye getirildiğim günü birkaç gün geçmişti...


şimdi reklamlar zaman buldukça yazarım

bişeylerin farkına varman için bi suya girip çıkman gerekiyormuştu dimekki kendinde başta söylemişsin zaten bu yaşadıkların için kimse yargılayamaz tabikide.. her insanın böyle zamanları oluyo sağlam veya engelli fark etmiyo ..

Ewt Arkadaşım... Çok haklısın.
Belki ama ozamanlar hiç bunları düşünemiyormuşum.
Ama artık sizleri, ve bu durumda'ki insanları gördükce alışmaya çalışıyorum..
Alışmaktan daha önemlisi de başka çare olmadığını gördükçe katlanmak zorumluluğunu anlıyoum...

Hoşçakal

Saygıdeğer daylight,

Benzer duyguları bende yaşamdım.hatta bazen yine yaşıyorum.

Geçmi olsun diyorum

geçmiş olsun arkadaşım senin yaşadıklarını bazen bende yaşıyorum şimdi bu iş bitsin diyorum sonra napıyosun bu imtihanı kaybedeceksin güçlü olman lazım hem sadece senin başında değil herkesin başında forumda okuyorum benden de kötüleri var o zamn şükrediyorum ne kadarda zor olsa haline alışmaya çalışıyosun ama rabbimin mucizesi bitmez tv de izlemiştim 20 senelik felçli bir hasta çok fakir bakımsız egzersiz falan yapılmıyo ama çok sabırlı şükrediyo sonra bir gece peygamber efendimiz geliyo elleriyle sıvazlıyo hop ayakta biz onun gibi olamayız belki ama inş orada onunla olanlardn oluruz

Sevgili daylight

bir filmde profesör öğrencilerine şöyle sesleniyordu.; şimdiki acılarımız gelecekti mutluluğumuzun habercisidir.bu tıpkı bir heykeltraşın eserine vurduğu çekiç darbelerine benzer.her darbe güzelliği yakalamak ve mükmemelli yaratmak içindir.

Sen o acıları yaşadın ama iyiki amacunda başarılı olamamışsın.yoksa şimdi yaşadığın mutluluğa sahip olamıyacaktın.

Bundan sonra hep hayatında güzellikler olmasını dilerim.

haklısın jon jon sağlam engelli farketmiyor. kızım küçükken bende çok düşünmüştüm hele gece olunca herkes uyuduğumu sanırdı ses çıkarmadan ağlardım.bana bişey olursa kızıma kim bakıcak diye.ne planlar yapardım kızım acı çekmeden benimle birlikte öbür tarafa nasıl götürürüm yanımda diye.böle plan yapa yapa zaman geçti .şimdi düşünüyorumda ne planlardı be düşünmekten çok yorulmuşumdur herhalde.allah sabrını ve mükafatını verdi çok şükür.böyle bişeyi düşünmedim diyen yalan söyler.her işin başı sabır bunu çok ii anladım.allah görendir bilendir.herşeyi yoluna koymuştur.silin aklınızdan bunları.yarın bugündende güzel olacak buna inanın

Arkadaşlar yorumlarınız için çok teşekkür ederim, artık daha sık bakmaya cevap vermeye çalışıcağım.
şu anda daha rahatsam inanın bu sitede sizlerin paylaşımlarınızı okumam ve bu paylaşımlardan ders almamdır...
Tabi ki bugünde yarında bizler diğerlerine oranla daha cok sıkıntı ve sorunlar yaşıyoruz, yaşayacazda ama herşeyin bittiği bir yer olacağına inanıyorum.

Birde bazen kendime gülüyorum, bu site sayesinde okadar cesaretlendim ki devamlı başıma olmadık işler bile açıyorum.)
Bülent abicim, iyiki bu siteyi kurmuşsun.
sevgiler
YN HABER STES - Yerel Basnda Doru Adres | Yon Gazetesi

öncelikle allah inancı olan birisi ötenazi istemez ben doğuşatan işitme engelim var bekarım annem babam hayatta değil işitme sorunun ilerlemekte intiharmı etmeliyim çok günah yani nasıl olsa öleceğiz yani

ötanezi isteğini kabul edip seni öldürdüklerinde sonsuz bir uykuyamı dalacağını sanıyorsun kendini ebediyete dek cehenneme atacakmışsın neredeyse derdi veren Allah belki dermanını da verir vermese de bir bildiği muhakkak ki vardır bu hayat bir sınav

sadelik, geçmiş olsun anne baban içinde başın sağ olsun, benimde babam yok.
Nesbegül, O an ölmeyi istemek inançsız olmakla alakasız kalıyor, inanıyorum ki o zamanlar öyle düşündüğüm için yüce mevla affetmiştir o zaman ki hissettiklerin anlatılmıyor.
kötü bir durumdu...
tşkler

Teşekkürler daylight

sonradan engelli olanla doğuştan olan farklıdır engeli kabullenme açısından

levent retinis pigmentoza Çok güzel yazmış.. Arkadaşıma katılıyorum.. Geçmiş olsun ve hepimize Allah acil şifalar versin.. Derdine katlanamayacağımız dert vermesin dermanını eksik etmesin .. Aminn

hepinize teşekkürler ewt sonradan engelli olmak doguştan olmakla cok farklı alıştıgın hayatın bir anda değişmesini kabullenmek oldukça zor.
sizlerin manevi destekleriniz en büyük yardımcım oldu bütün arkadaşlara teşekkürler ediyorum...
bütün arkadaşlarımıza geçmiş olsun inşallah en kısa zamanda bunlarında çarelerini çıkartırlar...

inşallah güzel insanlarsınız ama kader allaha inancınızı kaybetmezseniz sabır verir

Bu gerçekten çok zor aysell.. sanırım seni en iyi anlıyanlardan biriyim..16 yaşındayken bende kas hastası olduğmu öğrendim.. koşup oynarken gençliğni yaşarken birileri çıkıp karşına yıllar sonra boynundan aşağısı olmucak diyo işte o andan sonra kaderini bilerek yaşıya bilirsen ve bu yükü kaldıra bilirsen inan ne etrafındakiler nede başka bişey canını yakamıyo.. Hatta ben şöyle yapıyorum hastalığmı kullanıyom, bana biri derdini sıkıntısınımı anlatıyo vah tüh mü diyo, bende ona kaderimi anlatıyodum! şu anda nasılım sonra ne olcam ve ben bunu bilerek yaşıyorumm diyordum.. o kişiler kendi derdini unutup hatta şükür etmeye başlıyo işte böyle...

geçmiş olsun ewt zor ben de 22 , 23 yaşımda dedilerki 5- 6 sene sonra yürüyemeyeceksin.
27 yaşımda yürümem zorlaştı gerçekten.
Bunu bu psikolojiyi tarif eden bir kelime bulamıyorum ben, Allah diyorum sadece bir gün inş. hepimizi görür..

''hastalığım ilerledi malulen emekli olabilirmiyim'' konusunda son sayfada bana yapılanları bir oku bende ordaya yazdım yaşadıklarımı çektiklerimiz yetmiyomuş gibi bide bunlarla uğraşıyoz..

"intihar yaşama iradesinin en büyük ispatıdır" demişti ünlü filozoflardan biri...

şöyle düşünüyorum bazı adamın yaşı 100 olmuş yani artık her saniye öle bilir yani 20 sene daha yaşamaz ama o bile kendine ölümü konduramaz her ne olursa olsun biz bunların üstesinden gelebilecek mükemmeliyet ve donanımla yaratıldık bazı sıkılacağız bazı üzüleceğiz bazı kızacağız sabredeceğiz bu saydıklarımın hepsini hayvanlarda yapar demekki biz daha başka birşeylerde yapa biliyor olmamız lazım bu her insanda farklı bir şey olabilir bulmamız lazım ararken keyif almamız eylenmemiz lazım biz bunu bula biliriz kendimiz le barışık olmamız lazım bu stede okudukların veya okuduklarımız hariçten gazel değil hepimizin başına kendimizce çok şeyler geldi bu fikirler bir yerlerden süzüldü damıtıldı hepsini okumalı iyisi kötüsü okumalı okumalı okumalı merak etme herkes benim kadar uzun yazmazsa pek vaktini almaz yazarlarsa vay haline oku babam oku

geçmiş olsun arkadaşım..
ama ötenaziymiş intiharmış bunlar boş şeyler bende yaşadım bunları.
o andaki düşüncelerini,sıkıntılarını ne yaşadğını tarif edemessin evet çünkü anlatılamoyor.bende tarif edemiyodum kendime,
ama hayat güzel bee arkadaşım herşeye rağmen nefes almak çok güzel bence.

insanoğlu ne kadar da aciz bir varlık dimi? bir iğne batsa canı yanıyor.

sabır sabır sabır diyorum.

ismini hatırlayamadım ama eyüp peygarimiz di sanırım. tam 18 yıl boyunca hastalıkla savaşmış. artık vücudu çürüyormuş ve böcekler vücudundan beslenmeye başlamış. bir tanesi yere düşmüş ama hz. eyüp peygamberimiz senin rızkın benim üzerimde demiş ve almış tekrar üzerine komuş böceği.
yıllar yıllar devam etmiş artık karısıda bırakmış efendimizi. sonra bir gün rabbim asanı demiş yere vur ordan çıkan suyla yıkan demiş. eyüp aleyhisselam o suyla yıkanmış. yakışıklı sapa sağlam bir delikanlı olmuş. parıl parıl parlıyomuş.
onu bırakan karısı demiş ki benim eyüp üm vardı bu ağacın altında nereye gitti demiş? eyüp aleyhisselam o benim ben demiş.

18 yıl çok çekmiş ama, en nihayetinde sabretmiş dayanmış ve 20 yaşında tertemiz bir delikanlı olmuş. ALLAH'IM NE BÜYÜK.

KENDİNİ BIRAKMA BU BİR SINAV DÜNYASI,BİR GÜN HERKES ÖLECEK ÖNEMLİ OLAN İMANLA ÖLMEKTİR(RABBİM İMANLA,ŞEHADETLE SON NEFESİMİZİ VERMEYİ NASİP ETSİN BİZLERE).

hem kim bu dünyada bir uzvunu organı nı kaybederse ve buna sabrederse,katlanırsa ahirette en güzel bacak,el,gözler vs. onun olacak diyor kitabımız..

sağlıcakla kalasın,rabbim şifa versin arkadaşım..