Ben neden böyleyim? Acaba ben mi kendimi sevmiyorum?

merhaba arkadaşlar..
benim soruma cevap bulabilirsek sevinirim..
ben az oranda spastik özürlüyüm.. konuşmakta biraz sorun yaşıyorum.. özellikle heycanlanınca sesim kısık ve tuhaf çıkıyor.. bilmem anlatabiliyor muyum..
bu bende yeni bir ortama girince daha çok sıkıntılar yaratıyor. utanıyorum, sıkılıyorum, özrüm daha çok ortaya çıkıyor..
arkadaşlarımın hepsi beni çok severler..
acaba ben mi kendimi sevmiyorum?..

ben neden böyleyim? bu sorunun yanıtını hepimiz yaşantımızın farklı zamanlarında ve farklı şekillerde sormuşuzdur kendimize. Eğer hala bu sorunun yanıtını bulamamışsan bundan sonraki yaşantında mutlaka bulacaksındır. soru sorabilmen değişmek istediğini gösterir.bu sorunun yanıtı kendinde saklı...ve kendini biraz daha geliştirmenle,olaylara , yaşama biraz daha farklı bakmanla alakalı...

kendini de sevdiğini biliyorum. bu soruyu sormandan ve imzandaki yazıdan anlaşılıyor kendini sevdiğin.

kendini sevip sevmemekle ilgisi olduğunu sanmıyorum arkadaşım.
eğer ki ben neden böyleyim diyorsan hala, engelini sorguluyorsan bu, hala engelini kabul edemediğin anlamına gelir.
fakat anladığım kadarıyla senin sorun, toplum içinde heyecanlanıp engelinin hareketlerini kısıtlaması.
uzman vs değilim ama sana yaşadıklarımdan yola çıkarak şunu söyleyebilirim.
engelini sev...onunla dost,barışık ol.onun hayatına girmesine izin ver.engelinin,hangi ortamlarda neleri yapıp neleri yapamayacağını kendine iyice anlat...bunu iyice anlasın...

bütün bunların sonucunda sorunların çözüme kavuşacağına inanıyorum.
vee kendini seviyorsun.bundan eminim...

sevgiyle...

frankserkan' Alıntı:

[size=4]kendimi daha özgüvenli hisetmem için ne yapmalıyım..
evet sesim biraz bozuk çıkıyor ve ilk görüşmelerde insanlarda hep tuhaf tepki uyandırıyor... buda bende çok kötü etki bırakıyor.. neden arkadaşlar.. [/size]

Genişletmek için tıkla ...

asaygur' Alıntı:

[size=4]Sesin heyecandanmı yoksa geneldemi öyle çıkıyor.
neden değersiz olabilirsin ki?
Değersiz varlık olurmu?
Kendinize güvenin. :!: :!: :!: Kimseyede boyun eğmeyin. :!: :!: :!:
Olumlu düşünüp kazanın derim.
Başarılar size. :!:[/size]

Genişletmek için tıkla ...

frankserkan' Alıntı:

[size=4]SESİM BOZUK ÇIKIYOR.. BİRAZ SPASTİK ÖZÜRLÜYÜM.. YANİ KONUŞURKEN TUHAF MİMİK HAREKETLERİM OLDUĞU İÇİN KARŞIMDAKİ KİŞİYE KARŞI KENDİMİ ÇOK KORKAK HİSSEDİYORUM İŞTE... BİLMİYORUM VALLAHİ...? [/size]

Genişletmek için tıkla ...

akasya' Alıntı:

[size=4]Sen kendine güvenir ve karşındaki insana da bu güveni yansıtırsan hiçbir sorun kalmaz. Kendimizi nasıl görüyorsak insanlar da bizi öyle görürler. Tedirgin ve ürkek davranmak yerine cesur ol...[/size]

Genişletmek için tıkla ...

kendini nasıl iyi hissediyorsan oyle davran ve hisset

yani önemli olan kişinin kendisi mutlu edebimesidir........gerisi teferuat doğallık en güzelidir i

dilemma' Alıntı:

kendini sevip sevmemekle ilgisi olduğunu sanmıyorum arkadaşım.
eğer ki ben neden böyleyim diyorsan hala, engelini sorguluyorsan bu, hala engelini kabul edemediğin anlamına gelir.
fakat anladığım kadarıyla senin sorun, toplum içinde heyecanlanıp engelinin hareketlerini kısıtlaması.
uzman vs değilim ama sana yaşadıklarımdan yola çıkarak şunu söyleyebilirim.
engelini sev...onunla dost,barışık ol.onun hayatına girmesine izin ver.engelinin,hangi ortamlarda neleri yapıp neleri yapamayacağını kendine iyice anlat...bunu iyice anlasın...

bütün bunların sonucunda sorunların çözüme kavuşacağına inanıyorum.
vee kendini seviyorsun.bundan eminim...

Genişletmek için tıkla ...

Hayat boyu başarı dilemekten başka söylenecek bir şey kalmamış sevgiyle...

Ben neden böyleyim?

Acaba ben kendimi mi sevmiyorum?

Özrüm ortaya çıkıyor?

Bu sorular sanırım insanın kendini kendini kabullenmemesi ile ortaya çıkan sorular…

Bana göre bir kere özrünü kabullenmiyorsun…

Kabul etmediğinden dolayı, toplumun engellilere yüklediği bakış açısı ile kendine bakıyorsun.

Toplum ne diyor?

Kendinden farklı olanı farklı algılıyor. Sen üretemezsin. Sen iş yapamazsın. Sen evlenemezsin. Sen sevemezsin.

Bu söylediklerim çoğaltılabilir.

İşte toplum gözüyle kendine baktığın için kendi kendine çatışmalar yaşıyorsun.

Toplum içine girdin. Konuşuyorsun. Sesin neden tuhaf çıksın ki? .

Ben topalım. Merdivenleri teker teker çıkıyorum. Çok hızlı gidemiyorum.

Öyle miyim?

Öyleyim.

Sonra da eve gelip aynaya bakıyorum. Ya neden ben aksak aksak yürüyorum diye düşünüyorum.

Seninki de aynı bu durum gibi.

Spastik olabilirsin. Konuşmakta zorluk çekebilirsin. Sen böylesin. Olduğun gibi.

Sen farklısın. Ama toplumun yüklediği anlamları kendine yükleme.

İnsanlarla konuşurken insanların gözünden bakma kendine.

Acaba benim için ne düşünüyorlar deme.

Acaba beni önemseyecekler mi deme.

Acaba çok mu komik oluyorum deme.

Rahat olmaya çalış. Kendini izleme.

Kendini olduğun gibi kabul ettiğinde kendini de sevmeye başlayacaksın Serkan.

frankserkan normalde insanlar heyecanlandıkları zaman seslerinde
ve mimiklerinde bir takım değişiklikler olur. Bu da her insanda farklı derecelerde bulunur. Kimi heyecanını kontrol edebilir, kimisi ise edemez.

Sen bunu direk özürüne bağlamışsın. Sendeki yanlış bu kanımca.
Rahat ol bu tür düşüncelerden kendini arındırıp rahat rahat hiç çekinmeden ve bol bol insanlarla konuş.

Ayrıca bulunduğun ortam müsait ise diksiyon kurslarına katıl.

Özel diksiyon kursları bir hayli pahalı ancak Belediyelerin açtıkları diksiyon
kurslarının ücretleri çok az.
Özellikle istanbuldaki belediyelerin bu tür kursları çok yoğun ilgi görmektedir.

selam önceden bende senin gibi düşünüyor ve hayata senin gibi bakıyordum. ama bir gün kendime dedim ki madem ki bende bu toplumun içindeyim o zaman sonuna kadar gidecem kendini seversen ve herşeye fiziksel anlamda bakmazssan beni çok iyi anlarsın aslında bu sorununun cevabını kendinde çok iyi biliyorsun
saygılarımla

arkadaşlar hepinize teşekkür ederim...
bundan sonra daha özgüvenli olmaya çalışıcam....
benim sorunum benimle galiba ama ben beni bulamıyorum sanırım ..
inşallah başarırım... zor ama....

Serkan zor diye birşey yok hepimiz zorlukları aştık bugünlere geldik. Sen de azminle bunu pekala başarabilirsin. Sen öncelikle kendine güvenki etrafındaki insanlarda sana güvensin ve sana yardım edebilsin. Hayat hepimizin önüne zorluklar koydu aşmak ise bizlere kaldı... Birçoğumuz bunu başarık sende başaracaksın inanıyoruz....

ben de senin gibi az oranda spastik engelliyim ve yaşadıklarını aynen yaşıyorum. Ama her geçen yıl kendime güvenim artıyor çünkü her yıl daha ileri gidiyorum. Artık eskisi kadar çekingen değilim, bu senin hatan değil ki bu sensin, bırak da gerçek seni tanısınlar.

Ben de, ben de! Nihahaaa!

Daha çok toplum içinde olmalıyız!
Daha çok koşmalıyız korkularımızın üzerine.
Gülmeliyiz...

Gülmeliyiz...!

En kolay rahatlama şekli bu!

Her şey alışana dek.

Sonrası kolay.

Frankserkan, bence bu kendini sevmemek değil sadece kendine güvenmemek ve kabullenememek.

Engelli olmak bizim seçimimiz olmadığı halde, yaşamak zorunda olduğumuz bir hayatımız var bunuda mutlu yaşaya bilmek için tek çağremiz kendimizi kabullenmek.

Bizler eğer önce kendimizi ve engelimizi kabüllenirsek, yapamayacağımız, aşamayacağımız, toplumda kendimizi kabullendirip rahat olamayacağımız hiçbir yer yoktur.

Herşeye rağmen hayattan, yaşamdan ve özelliklede toplumdan kaçmamalı, varlığımızı üzerine bastıra bastıra göstermeliyiz.