hadi yine iyisiniz fırına atacağınız bir acemi geldi..ben
yakın beni küllerimden doğayım
toplum olarak bir takıntımız var(çok varda ben ürkmeyelim diye bir dedim)hep başka benleri eleştirmek....başka benler üzerinden kendimizi yüceltmek...birey olabilmenin beni bulabilmenin bir yolu da kendindeki zayıf yönleri de olduğu gibi görebilmektir...fakat kişi başkasının eksikliğine bakıp ben gayet iyiyim der...yine unutur kendini...yani aslında kendimizi aşmak dururken hep başkalarının zayıflıklarından eksikliklerinden kendimize değer biçer yüceltiriz...kişi kendini keşfetmeli kendini aşmalı...bunu yaparsa egolarından arınır...başkalarının zayıflıklarından beslenmez...önceden öğretilen ezber benleri kendi beni yapabilir...elimizdeki malzeme neyse oyuz yani odunsak çınar rolü yapamayız ki sırıtır eğreti durur... biz çınar olduğumuzu düşünürüz...ama gerçek anlamda kendi elimizi tutarsak tabiki yapraklarımızda yeşerir...
başka benlerle rekabet etme aslında yine aileye dayanıyor...uslu kız ol...bak komşunun kızı -oğlu şu notu almış sen neden almadın vb vb....çocuk ya da ergen dönüp bende başka bir anne istiyorum dense ne olur acaba...mükemmel bir kişilik domino taşları gibi yıkılır mı...hep bir kopyamızı çıkarma telaşıdır sürüp gidiyor...
Sayın Kuyucak yazılarınızı okumak bendeki beni de bende sorguya çekiyor...merakla bekliyorum...
Baben üstadım bir arkadaşımla konuşurken ben kavramı zaten direk biz kavramını yaşar dedi ...bende hangi biz dedim..kişi birey olmadan beni bulmadan biz kavramını yaşayabilir mi vb vb...(ama hani olaya tersten bakması da hoşuma gitti)sizin formüller daha kolay anlatmış konuştuklarımızı...ilk ben ve biz kavramların ele alna yazınızı okurken çok heyecanlanmıştım...
ama beni üzen bir şey var...neden kimse fikrini söylemiyor....yani neden çoğunluğu bu tartışmalar içine çekemiyoruz..tartışma demeyelimde fikir alışverişine katılmayan arkadaşlarımızın da kendi benlerini alıp gelmelerini istiyor bendeki bendavetiye çıkarsam mı diye de düşünüyorum hani
yakın beni küllerimden doğayımtoplum olarak bir takıntımız var(çok varda ben ürkmeyelim diye bir dedim)hep başka benleri eleştirmek....başka benler üzerinden kendimizi yüceltmek...birey olabilmenin beni bulabilmenin bir yolu da kendindeki zayıf yönleri de olduğu gibi görebilmektir...fakat kişi başkasının eksikliğine bakıp ben gayet iyiyim der...yine unutur kendini...yani aslında kendimizi aşmak dururken hep başkalarının zayıflıklarından eksikliklerinden kendimize değer biçer yüceltiriz...kişi kendini keşfetmeli kendini aşmalı...bunu yaparsa egolarından arınır...başkalarının zayıflıklarından beslenmez...önceden öğretilen ezber benleri kendi beni yapabilir...elimizdeki malzeme neyse oyuz yani odunsak çınar rolü yapamayız ki sırıtır eğreti durur... biz çınar olduğumuzu düşünürüz...ama gerçek anlamda kendi elimizi tutarsak tabiki yapraklarımızda yeşerir...
başka benlerle rekabet etme aslında yine aileye dayanıyor...uslu kız ol...bak komşunun kızı -oğlu şu notu almış sen neden almadın vb vb....çocuk ya da ergen dönüp bende başka bir anne istiyorum dense ne olur acaba...mükemmel bir kişilik domino taşları gibi yıkılır mı...hep bir kopyamızı çıkarma telaşıdır sürüp gidiyor...
Sayın Kuyucak yazılarınızı okumak bendeki beni de bende sorguya çekiyor...merakla bekliyorum...
Baben üstadım bir arkadaşımla konuşurken ben kavramı zaten direk biz kavramını yaşar dedi ...bende hangi biz dedim..kişi birey olmadan beni bulmadan biz kavramını yaşayabilir mi vb vb...(ama hani olaya tersten bakması da hoşuma gitti)sizin formüller daha kolay anlatmış konuştuklarımızı...ilk ben ve biz kavramların ele alna yazınızı okurken çok heyecanlanmıştım...
ama beni üzen bir şey var...neden kimse fikrini söylemiyor....yani neden çoğunluğu bu tartışmalar içine çekemiyoruz..tartışma demeyelimde fikir alışverişine katılmayan arkadaşlarımızın da kendi benlerini alıp gelmelerini istiyor bendeki ben
davetiye çıkarsam mı diye de düşünüyorum hani