Beden alışsa da ruh alışmıyor...

çok mutsuzum..
kazadan sonra ve önce diye ayırdığım hayatımda,önceki hayatımı zaten unutmuş durumdayım..
bir yabancının hayatını seyreder gibi bakıyorum kendime,
bu ben değilim,ben olamam...
ama kötü şeyler hep başkalarının başına gelmiyor,
ve hayatta anladımki mucizeler hiç olmuyormuş
çok yalnızmışsınız
ve insan iki bacakla iki ayakla
kendi işini kendi yaptığı sürece insanmış,
özgürlük,alıp başını gitmektir derler ya; işte öyle
ben gidemiyorum artık
ve ölmekistiyorum böyle yaşamamında bir anlamı yok çünkü,
kısaca ;ben kazadan sonra öldüm,
bu beden benim değil,ben sadece ruhu taşıyıcıyım
yarım kalan ölüm gelene kadar.
şu an bi maskeyle dolaşıyorum ,unuttum alıştım sanıyorlar
ama ben ölüyorum...
:!: ikinci bahar nickini baharın werdiği mutluluğu anlatmak için almadım,kaza geçirdiğimde bu şarkı çalıyordu.
sadece nickle bağlantım kalmasın diye yazıyorum..

Bu sitede senin bu karamsar bakışını düzeltemezse benim okuduğum herşey yalanmış derim ,ama göreceksiniz ve gerçekten ben değişmek istiyorumda derseniz bir yıl sonra bana haklıymışsınız diyeceksiniz yaşam burada akıyo bakmak için değil yaşamak için karış bu siteye ,o ruha sahip olmayan ne bacaklar gördük biz ,hiç bişi taşımıyodu üzerinde ne ruh ne yürek .....

Sayın ikinci bahar, yok öyle pes etmek, naim abinin kuçuk sitesine gir
Resimlerim bolumune gır ,bir köyde tek başına belden aşası tam felç
olarak ,tüm engellere karşı yıllardır nasıl direndiğini gör ,
http://naimsavileparapleji.sitemynet.com/ Saygılarımla

yazdıklarına satır satır katılıyorum ikinci bahar ,o kadar yorgunumki bu maskeyle dolaşmaktan. kaza dan sonra ruhen ölen sade sen değilsin. Ben sen ve daha pek çok ları var bizler gibi olan . Sana biraz olsun destek olacak şeyler yazmak için girdim ama üzgünüm senden farklı değilim. sadece söyleyeceğim şu yalnız değilsin sade sende değil bu dert. eskiden kalabalıkları severken şimdi perdelerimi bile açmak gelmiyor içimden. sanırım yaşamaya çalışmaktan başka şansımız yok.

en azından,hayat her şeye rağmen güzeldir demediniz,
teşekkür ederim...
her zaman yaşamak mükafat ölüm bir ceza olmuyor değilmii!!
.

Allah yardımcınız olsun

Bu sözü sana özellikle söylemedim. Senin o satırları yazarken yaşadığın ruh halini yaşadığım zamanlar en çok sinirlendiğim söz bu . Umarım bugün biraz daha iyisindir bak bir gün daha gitti, yarın daha güzel olacak diyemem ben artık yarın hayali kurmuyorum daha kolay katlanılıyor.

Merhaba,
İkinci bahar anladımki sende yağmur abla ve benim gibi omirilik felçlisisin, aynı kaderi paylaşıyoruz. Neler hissettiğini bizlerden başkası anlayamaz...
Herkesin yaşamak için bir sebebi var, o sebepler olmasaydı bugün çoğumuz hayatta olmazdık, çekilecek nesi var ki bu dünyanın? Belki bir çocuk, belki aile belkide inancımız için yaşıyoruz, sevdiğimiz şeyler için yaşamayı göze aldık ve bu hiç kolay olmadı.
Sonra anladım ki bu bacaklar değilmiş beni hayatta tutan, sevebildiğim sürece, güzellikleri görebildiğim sürece hayattaymışım, kaza anında ölen tek şey bacaklarımmış ve insan bacaklarıyla sevmiyormuş.
Kazadan sonra piskologlar bana sandalye üzerinde hayatını sürdüren insanlardan bahsediyordu, nefretle dinliyordum onları, hele yıllardır sandalyeyle yaşayan Bülentin dediği gibi usta sakatları görmek ve konuşmak dahi istemiyordum, ben böyle kalamam diyordum. Yapamam dediğim okadar çok şey vardiki, sonda kullanamam (ki 6 yıl kullanmadım) çalışamam (5 yıl eve kapandım), araba kullanamam..... uzadıkça uzuyordu bu liste, şimdi saydıklarımın hepsini yapıyorum, hatta okadar ileri gittimki başımı belalara bile soktum....

Şimdilik sonbaharı yaşıyorusun sen inşallah adın gibi ikinci baharıda yaşıycaksın birgün.
Senle paylaşacak okadar çok şeyimiz var ki.....

Sevgili ikinci bahar
bakarmısın nicinde bahar ismi var ne kadar güzel
Eminim sende bahar kadar güzelsindir...
Hayat o kadar garip ki birden seni umutlu ediyor bir o kadarda umsuz
Bazen bağıra bağıra yaşamak istiyoruz bazense susup ölmek
Sende bir umut var yani sende bir bahar
Sana güveniyorum arkadaşım
Ben öğle edebiyat falan parçalıyamam kusuruma bakma ama sana her konuda destek olmak isterim ) belkide sen bana destek olursun ne dersin?

gamzeelibol@hotmail.com

Sana ne söyleyebilirim inan bilemiyorum bende uzun yıllardır omurilik felçlisiyim senin yaşadığın sıkıntıları ve ruh halini gayet iyi anlıyorum bu halde yaşamak hiç kolay değil sana hayata sarıl ,yaşama sevincini kaybetme yada herşeye rağmen yaşamak güzel gibi klişe sözler söylemiycem çünkü bu laflar banada saçma geliyor benim yaptığım şeye gelince yaşamak için kendimce birkaç sebep uydurdum ve bana zamanı unutturan bazı uğraşlarım var ve sadece yaşıyorum çokta umursamamaya çalışarak, peki mutlumuyum?hayır artık yürekten gülemiyorum,heryere ve herşeye yabancı hissediyorum kendimi ama sana tavsiyem madem ki bu forumun üyesisin ve yazabiliyorsun peşini bırakma sürekli yaz aklına ne geliyorsa ne sıkıntın varsa yazdıkların çok karamsar olsa bile yaz yazmanın iyi geldiğini ve bununda senin için bir özgürlük alanı olduğunu ve seni rahatlattığını göreceksin........

Sevgili ikinci bahar,
Kaç senelik felçli olduğunu bilmesem de, en zor dönemi yaşadığını sanıyorum; hesaplaşması en sıkıntılı dönemi...
Tek bir şey söyleyebilirim sana bu dönemle ilgili: bu dönemin bir tane ilacı vardır; o da ZAMAN.
Göreceksin ki bu ilaç seni de iyileştirecek; buradaki herkesi olduğu gibi...
Burada olmaya ve yazmaya devam et lütfen.
Yaşadıklarının bir şeylerin sonu olduğuna, ama bu sonların, yeni başlangıçları da kendi karnında taşıdığına ve günü gelince bu yeni yaşamın -kaçınılmaz olarak- doğacağına şahit olacaksın.
Bu doğumu gören yüzlerce kişi var bu sitede.
Sabret, umud et, kendine güven ve herşeyi -ama en çok KENDİNİ- sev.
Doğum sancıları çok yakında senin yaşamını da titretecek. Ve bizler bir doğuma daha şahit olacağız...
Göreceksin.

Bir yazımı şöyle bir alıntıyla bitirmiştim: "... kim bir ismi anarsa çağırır ve birisi gelir; randevusuz, açıklamasız, adının sesle ya da düşünceyle, onun çağırdığı yere. İnsanın, bu olduğu zaman, kendisini çağıran kelime ölmedikçe, her şeyin dışında kalmadığına inanma hakkı vardır (Eduardo Galeano)”.

Not: Sözlerimi yabana atma. Ben -7 senelik- usta bir sakatım (Umarım -20-30 yıllık- pirlerimize edepsizlik etmemişimdir )

şimdi ben bu satırları yazarken çok mutsuz olduğum bir anda yazıyorum.
Sevgili kardeşim açık yüreklilik ile içinde buluduğu durumu belirtmiş ve şu an hayatını kaderini sorguluyor.
gayet doğal bir durum şimdi kim ne derse desin kafasında değişen bir şey olmayacak ve kardeşim aynı şekilde düşünmeye devam edecek.
ama sevgiliğ bülent tecrübesi ile gayet güzel bir şey yazmış...Zaman evet zaman her derdin ilacı değildir ama her ortama alışmak için bire birdir çünkü ilk kuyuya düştüğünüz zaman sadece karanlığı görürsünüz sonra zamanla kuyudan çıkmanın yıollarını arasınız ve düz duvarda çıkıntılar gözünüze çarpar,tırmanmak için gayret gösterirsiniz yani mücadele etmeye başlarsınız.
Sonuç o çıkıntılar zamanla büyük oyuklara dönüşür ve tırmanmaya başlarsınız sonraaaaaaaaaaa kuyudan çıkamsanızda orada yaşamayı öğrenirsiniz hareket alanınız genişler(hani sürekli yatan arkadaşlar bilir 10 metrelik mesafe uzaya çıkmaya eşittr)gibi.
Bende sayın oturan boğaya katılıyorum zamanla bazı şeyler değişecek siz burada olun yeterki,yazmaya devam edin.
Birde Sevgili yağmur ablam ifadesinde perdeleri kapalı tutmak istediğini yazmış,cık cık kendisi ile tanışma ve sohbet etme imkanına nail olduğum için onur duyduğum ablacığım inan dışarda açan güneşi bütün insanları eşit ısıtıyor yeterki güneşin ısısını kullanalım bütün çiçekler hep aynı şeyleri anlatıyor.bütün şarkılar yaşamayı inadına yaşamayı söylüyor.
Özellikle biz inadına yaşamalıyız diye düşünüyorum ablacım.
Ve Semra çetine de katılıyorum semara kardeş teşekkür ederim ve inanıyorum sen haklı olacaksın

merhaba ikincibahar senin yaşadıkların gercekten dramatik ama bu gün üsküdar da damalis cafe de arkadaşlarla buluştuk senin durumunu tam olarak bilmemesemde orada bizzat tanıştıgım arkadaşların moralleri yerinde hatta espirilerimizi dışardan birileri olsa anlamayacak kadar güzeldi çok iyi eglendik herkes durumunu kabullenmiş ve hayatına kaldıgı yerden devam ediyor.Bence sende neden ben demeden neden ben olmayayım ki demelisin. bu benim görüşlerim allah sabır versin....

merabaa..

Bülent kardeşimin şu kelimeleri ne yapmamız gerektigini tüm açıklıgı ile gözler önüne seriyor '' Sabret, umud et, kendine güven ve herşeyi -ama en çok KENDİNİ- sev '' çünkü kendimizi ne kadar harap edersek edelim leden gelen bir şey olmayacak sabretmek lazım bence zaman herşeyin ilacı 19 yıl oldu parablejiyim ilk zamanlar hiç inanamadım kendime yakıştıramadım (belki sonradan böyle oldugumuz için )ama sonunda inansan kanıksıyor ne oldugunu ve zamanla alışıyor fakat bazan karabasanlarda olmuyor degil insanız sonucta demirden yapılmadıkki...
lütfen umutsuzluga kapılmayın yanlız değilsiniz...
selam gönderiyor olabildigince neşeli ve huzurlu günler diliyorum...

Sevgili ikinci bahar yok öyle pes edipte ölme istiyorum falan demeler........

Hayat devam ediyor hepimiz gibi sende hayata bağlanacak mutlaka bir şeyler bulacaksın öyle acele acele nereye dur bakalım bak daha yeni tanıştık.....

ikinci bahar' Alıntı:

[size=4]ve insan iki bacakla iki ayakla
kendi işini kendi yaptığı sürece insanmış, [/size]

Genişletmek için tıkla ...

Seni daha da uzecek birsey soylemek istemiyorum ama dusuncemi de yazmak istiyorum, umarim yanlis anlasilmam.
Iki ayak iki bacak mutluluk sebebi fakat yasamak, nefes almak, sabah uyanip gozlerini acmak, yataktan kalkabilmek, tekerlekli sandalyede de olsa hareket edebilmek, ruzgarin esintisini hissetmek, kuslarin sesini duymak, gunesin dogusunu/batisini izlemek, sevdigin sarkilari dinlemek, annene sarilmak, arkadaslarinla sohbet etmek, sevdigin kitaplari okumak, cay, kahve icmek, bunlarin her biri ayri bir zevk ve yasama sebebi degil mi?
Kaybettiklerimizi degil sahip olduklarimizi dusunmek bizi yasamla baristirir. Umarim cok zaman gecmeden, eski guzel gunlerine donersin. Cunku zaman yaralari iyilestiren buyuk bir ilac oldugu halde hayatimizi da tuketen bir yan etkisi var. Gunlerinin aciyla degil mutlulukla gecmesini dilerim.

Kendini sevmek !
Özgüven ve azim sanırım hayattan söke söke birşeyler almamızı sağlayorlar. İkinci bahar şu an seni çok iyi anlıyorum. Söylenen bir çok kelime belki senin için bir uğultu ve anlamsız. Hayatta değiştirebileceğimiz ve değiştiremeyeceğimiz olgular var. Değişimi sağlayacak olan bizleriz. Özgüven ve azimle bir çok sınırı zorluyabiliriz. Sınıra gelincede olduğu gibi kabullenmek şart. Artık anlaşma yapmak gerekiyor. Bizler hayatla anlaşma imzaladık. Kimimiz doğarken, kimimiz sonradan birşeyleri feda ettik ve sınırları çizdik. Şimdi sınırlar içinde mutlu olmayı öğrenmek gerekiyor. Buda önce kendini sevmek, sonrada hayatı sevmekten geçiyor.Zor oluyor ama zamanla herşey oluyor.
Allah yardımcımız olsun...

İkinci Bahar dün 2 Arkadaşımıda alarak bir eve gitik Evdeğil virane sanki Kapısı Penceresi laylondan Örülmüş Duvar dibinde Yüzü ve Ayakları yaraiçinde Çamurdan kendilerine Bebek yapmaya çalışan iki çocuk,Evde Eşya olarak 2 3 tane yer yatağı Birkaç parça tabak ve Küçük Mutfak Tüpü Evin Reisi önceleri Gündelik işlere giderek zorda olsa çocuklarının geçimini sağlıyormuş . Ancak 2 Ay önce geçirdiği Tırafik Kazası sonucunda her iki ayağını kaybederek yatağa mahküm olmuş. Çaresiz bir vaziyette düşünüyor, Ama düşündüğü Ayaklarınınyokluüu değil, Aylardır biriken Kira borcu , SuveElektirik Faturaları Geceleri Ekmek isteyerek AÇ yatan çocukları ve Karısının Hastalığı Evet Adam bunları düşünmekten kendi Ayaklarını unutmuş gibiydi .yaaa ikinci Bahar hiçolmassa senin böyle bir derdin yok. Biliyorum Seni anlıyorum biranda Engelli kalman Yürüyememen çok zor Ama inan alışırsın Yeterkş Sabırlı ol,Dua et Allahın bize Reva gördüğü herşeyin Başımız Gözümüz üzerindeyeri vardır.

iyiki varsın

ikinci bahar iyi ki sen bu site de ve bu yaşam da bizlerle varsın.

var olmak senin için bir külfet olsa da bizler için en azından benim için var olman güzel. çünkü bu sitede ki herkes, ben de dahil, engelliliğe ve engellerle yaşamaya aynı açıdan bakıyor. sen bize diğer yönüyle de, farklı bir açıdan, bakma konusun da yardımcı oluyorsun. belki de sen haklısın bizler polyanacılık oynuyoruz. sen bizi o polyanacılık uykumuzdan uyandırma da yardımcı olacaksın belki... belki farklı bir açıdan bakmayı "zaman" içinde beraber öğreneceğiz. ne sen haklısın ne de biz.

birilerinin "at sinekliği" yapıp bizleri bu polyanacılıktan uyandırması gerekiyordu belki... (at sinekliğini ünlü düşünür sokrates yaparmış öğrencileri için -sokrates kendini öyle tanımlar- çokta iyi yapıyordu bu işi öğrencileri o sayede sıradan düşünceden uzaklaşıp farklı da düşünmeyi öğreniyorlardı)

neyse "zaman" içinde umarım daha güzel ve uzun sohbetler ederiz... ben de ilk rahatsızlandığımda büyük sıkıntılar yaşadım halen de üzüntüler yaşarım. ama böyle yaşamakta insana çok farklı bir "şey" öğretiyor. bunu burada kısaca anlatabilmek zor. zamanla belki anlatabilirim.

şimdi diyorum iyiki bu engellilik başıma gelmiş (bunu çok içten söylüyorum) yoksa bu ben, asla şu anki duygu ve düşünce zenginliğinde olamazdım. keşke ikisi bir arada olsaydı. hem sağlam. hem de sakatlıkla gelen bilinç. ama sakatlığı yaşamadan da onu yakalamak mümkün olmuyor. kısır bir döngü işte...

daha uzun yazışmalar dileğiyle kendine bol bol kızabilirsin... çünkü; insan her şeyi yapmaya özgürdür... (hatta insan özgürlüğe mahkumdur -SARTRE)

ikinci bahar orada mısın bir ses versen fena olmaz sen gibi bir öğretmenden çok şeyler öğrenecek daha çok insan var...

YAŞAMAK DİRENMEKTİR...ASLINDA HAYAT GÜZEL BAKAN BİR İNSANA BENZİYORSUN..KENDİNİ YIPRATMANA GEREK YOKTUR BENCE...

Bakışlar vardır insani ömür boyu ağlatan.

Yollar vardır aşılması güç olan.

Kalpler vardır acılarla parçalanan.