Bir atipik otistik olarak diğer insanlardan iyice sıkılmaya başladım. Rahatsızlığım yüzünden zaten fazla insan ilişkileri hoşuma gitmezdi. Sadece ihtiyacım olduğu kadar insan ilişkilerine girer ve buna yönelik kendimi insan ilişkilerinde geliştirmeye çalışırdım. Ama artık bu beni epeyce yordu. İnsanların hepsinin çıkarcılığı, çıkarı uğruna anasını babasına satabilecek hale geldiğini görmek beni iyice bunalttı. Gruptaki birçok kişinin de benim gibi düşündüğünden eminim. Siz böyle bunalım durumlarında ne yapıyorsunuz?
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Artık insanlardan ve insan ilişkilerinden sıkıldım. Bunun için ne yapıyorsunuz?
- Konbuyu başlatan berke26
- Başlangıç tarihi
Açıkçası ben de şöyle düşünüyorum bu yaşıma kadar kazandığım dostlarla yola devam etmeye karar verdim. O kadar sosyal medyanın eseri olmuşuz ki sanki insanlar sosyal medyadan ibaret gibi hemen engelleyip silip en ufak olayda o insanı yok sayabiliyorlar. İstisnasız çevremdeki herkes aslında bu durumdan muzdarip ve hayatlarına yeni bir arkadaş dost almayı düşünmüyor çoğu yani. Nedenini bilmiyorum ama insanlar çok fazla duygusuz ve acımasız olmuş bencil olmuş menfaatçi olmuş maalesef.
yaş 45 insan görünce içimden kusmak geliyor.
Şu yazıma ters olumsuz gereksiz sekilde cevap vermesin. Konuşan ya hayır konuşsun ya da sussun lütfen... Ben denedim ve psikiyatri ilaçlarından kurtuldum...
Uzun yıllardır psikiyatri tedavisi gördüm az iyi ama çok bunalımda ve kızgınlık ile öfke patlamaları ile geçti günlerim. Hayatıma bir eş gelirse düzelir herşey dedim. İşe yaramadı. Çocugum olursa hem ben hem ailemiz düzelir dedim olmadı. Bataklığın içindeyim çırdındıkça başka yollar aramaya calıştıkça daha çok boğulmaya daha çok nefret edilir bir insan oldum. Cedrina 200, xanax, abizol, rixper, risperdal, welbutrin, citol...vb ilaçlar kullanıp durdum. Ölmek istiyordum. Çünkü biliyordum ki insansız yaşama imkanı olmadığını biliyordum. Yolda iş yerinde karşılaştığım insanlar için ya şerefsiz çıkarsa, ya beyinsizlik yaparsa ya kavga çıkartırsa diye kafamda onu nasıl dövsem yada nasıl öldürsem diye düşünüyordum. Dile kolay yıllarca böyle ola ola bende insanım tüm insanlar nasılsa bende öyleyim diye bir düşünce oluştu ve kendimden de nefret ettim... ALLAH c.c a canımı al diye yalvarmaya basladım artık. Günde belki 50-100 kez her sinirlendiğim de yada içime bir huzursuzluk çöktüğünde ettim bu duayı. Sonrasında ALLAH c.c ın tüm dert ve tasalardan büyük olduğunu, kendime bela isterken bile ALLAH c.c derken içime bir ferahlık doğduğunu hissettim. Sonra anladım ki ruhumda ki ve aklımda ki hastalığın kaynağı ALLAH c.c sevgisinin eksikliğiymiş. Dualarımı zikirlerimi artırdım. Şimdi ELHAMDÜLİLLAH herhangi bir psikiyatrik rahatsızlığım kalmadı. İnsanların hal ve hareketlerine baktıkça sadece ve kendime ders çıkarıyorum. Sizde insanlara karşı kendi bakış açınızdan rahatsız iseniz önce onları affedin. Onları affetmek aklınızın gönlünüzün rahatlaması demek. Yani kendinize iyilik etmek demek
Uzun yıllardır psikiyatri tedavisi gördüm az iyi ama çok bunalımda ve kızgınlık ile öfke patlamaları ile geçti günlerim. Hayatıma bir eş gelirse düzelir herşey dedim. İşe yaramadı. Çocugum olursa hem ben hem ailemiz düzelir dedim olmadı. Bataklığın içindeyim çırdındıkça başka yollar aramaya calıştıkça daha çok boğulmaya daha çok nefret edilir bir insan oldum. Cedrina 200, xanax, abizol, rixper, risperdal, welbutrin, citol...vb ilaçlar kullanıp durdum. Ölmek istiyordum. Çünkü biliyordum ki insansız yaşama imkanı olmadığını biliyordum. Yolda iş yerinde karşılaştığım insanlar için ya şerefsiz çıkarsa, ya beyinsizlik yaparsa ya kavga çıkartırsa diye kafamda onu nasıl dövsem yada nasıl öldürsem diye düşünüyordum. Dile kolay yıllarca böyle ola ola bende insanım tüm insanlar nasılsa bende öyleyim diye bir düşünce oluştu ve kendimden de nefret ettim... ALLAH c.c a canımı al diye yalvarmaya basladım artık. Günde belki 50-100 kez her sinirlendiğim de yada içime bir huzursuzluk çöktüğünde ettim bu duayı. Sonrasında ALLAH c.c ın tüm dert ve tasalardan büyük olduğunu, kendime bela isterken bile ALLAH c.c derken içime bir ferahlık doğduğunu hissettim. Sonra anladım ki ruhumda ki ve aklımda ki hastalığın kaynağı ALLAH c.c sevgisinin eksikliğiymiş. Dualarımı zikirlerimi artırdım. Şimdi ELHAMDÜLİLLAH herhangi bir psikiyatrik rahatsızlığım kalmadı. İnsanların hal ve hareketlerine baktıkça sadece ve kendime ders çıkarıyorum. Sizde insanlara karşı kendi bakış açınızdan rahatsız iseniz önce onları affedin. Onları affetmek aklınızın gönlünüzün rahatlaması demek. Yani kendinize iyilik etmek demek
@m.okanoyun,
İnsanların yaptığı her çıkarcı, bencilci ve kaba davranışı affetmek onlara karşı gardımızı indirmemize yol açmaz mı? Biri senin bir yanağına tokat attığında affedersen bu sefer de diğer yanağına tokat atabilir.
İnsanların yaptığı her çıkarcı, bencilci ve kaba davranışı affetmek onlara karşı gardımızı indirmemize yol açmaz mı? Biri senin bir yanağına tokat attığında affedersen bu sefer de diğer yanağına tokat atabilir.
@berke26,
Yok kardeşim. Kesinlikle öyle olmuyor. Hayatından silip atamayacagın iki insan Anne ve Baba. Her ne yaparlarsa yapsınlar. Onun harici herkesi çıkarırsın. Çıkarırsan da insanları yalnızlık hastalığına yakalanırsın ve ALLAH'IN sevgisini bulamazsın ve psikolojik hastalıklara yakalanırsın...
Ama insanları affettiğin vakit insanlar ve yaptıkları kötülükler gözünde basitleşiyor, küçülüyor ve seni korkutmuyor. Muhakkak bir şekilde canımızı yakacaklar yakmaya gayret gösterecekler. Haksızlık karsısında savacagız. Haksızlıga ugrayan kim olursa olsun hakkını savunacağız. Onların davranışları ile kendini üzme, onların davranışına karşı kendini geliştirmek hem aklı hem kalbi kuvvetlendirir. Unutma ki o kötü şahsiyetler ALLAH tan uzak, En güzeli ALLAH c.c ile birlikte onlarla mücadele etmek
Yok kardeşim. Kesinlikle öyle olmuyor. Hayatından silip atamayacagın iki insan Anne ve Baba. Her ne yaparlarsa yapsınlar. Onun harici herkesi çıkarırsın. Çıkarırsan da insanları yalnızlık hastalığına yakalanırsın ve ALLAH'IN sevgisini bulamazsın ve psikolojik hastalıklara yakalanırsın...
Ama insanları affettiğin vakit insanlar ve yaptıkları kötülükler gözünde basitleşiyor, küçülüyor ve seni korkutmuyor. Muhakkak bir şekilde canımızı yakacaklar yakmaya gayret gösterecekler. Haksızlık karsısında savacagız. Haksızlıga ugrayan kim olursa olsun hakkını savunacağız. Onların davranışları ile kendini üzme, onların davranışına karşı kendini geliştirmek hem aklı hem kalbi kuvvetlendirir. Unutma ki o kötü şahsiyetler ALLAH tan uzak, En güzeli ALLAH c.c ile birlikte onlarla mücadele etmek
Kabullenin, kendi kendinize yetinin. Bunları başardıktan sonra oyunun kurallarını iyi anlayın ve oyunu siz de oynayın.
Adil bir dünya beklemeyin, sizinle ölüme gelecek birini beklemeyin, böyle bir dünya geçmişte kaldı. Anne, bana eş, aile vs dahil herkes için geçerli bu. Paranız ve aklınız kadar varsınız. Para kazanın ve herkese sadece hakkettiği kadar değer verip kimseyi kaybetmekten korkmayın.
Sonu ne olur bilmiyorum ama beni stresten uzak tutuyor.
Ama şöyle ama böyle ama... Olabilir, oyunun kurallarını biz koymuyoruz, önceden var ve biz de uyum sağlamalıyız.
Adil bir dünya beklemeyin, sizinle ölüme gelecek birini beklemeyin, böyle bir dünya geçmişte kaldı. Anne, bana eş, aile vs dahil herkes için geçerli bu. Paranız ve aklınız kadar varsınız. Para kazanın ve herkese sadece hakkettiği kadar değer verip kimseyi kaybetmekten korkmayın.
Sonu ne olur bilmiyorum ama beni stresten uzak tutuyor.
Ama şöyle ama böyle ama... Olabilir, oyunun kurallarını biz koymuyoruz, önceden var ve biz de uyum sağlamalıyız.
Kesinlikle haklısınız hiç değmez...
Temelde bu bir bunalım yani bir hastalık değil. Gerçeği görüyorsun sadece.
Çocuğa seni leylekler getirdi diye yalan söyle inanır ama büyüdüğünde bu yalan artık işe yaramaz.
Hastalık bu yalana tepkini nasıl verdiğinle ölçülür.
Çoğunluk beyaz yalan der geçer. Kendileri de sonraki kuşak için kullanır, çünkü mevcut toplum böyle idare ediliyor.
Tepki verenler az ama onlar da kendi aralarında 2 kola ayrılıyor.
Biri duyguyla hareket edip neden yalan söylediklerini sorguluyor. Sorgularken şiddet vs. kullanıyor ve sonunda bahsedilen toplumun hasta olarak gördüğü alana düşüyor.
Diğeri ise sorgulamanın bile bir şeyi değiştiremeyeceğine karar verip tüm bu panayırdan uzaklaşıyor. Topluma yakın olsalar bunlar da hasta olarak görülür.
Ayrıca buraya yazman da insan ilişkisine giriyor. Bu bağlamda mevcut toplum değilde idealindeki toplumu arzuluyorsundur belkide.
