6. hissim kuvvetlidir benim, özelliklede kötü bişeyler olacaksa bir işaret gelir sanki kabuslar,sıkıntılar daralmalar başlar içim kalkar nefes alamam..
bissürü abuk sabuk olay geldi başıma uygun zamanda hepsini anlatmayaçalışacağım hem komik hem trajik hikayeler..
busene 17 ocak çok sevdiğim bir arkadaşımın doğumgününü kutladık gece süperdi çok eğlenceliydi gecenin ilerleyen saatlerine kadar eğlendik ve o gece çok geç saatte uyuduk.
ertesi gün (yani 18 ocak günü)sıradan bir iş günüydü hiçbir olağnüstü durum yoktu sadecekapanan gözkapaklarım dışında.
akşam iş çışına yakın saatte erkek arkadaşımla telefonla konuştuk
işe arabayla gittiği için geç çıkacağını söyledi hergün o benden yarımsaat önce çıktığı için 17:30 civarı telefonla konuşuyorduk eve gelince saat 20:00 civari tekrar konuşuyorduk.
eve geldiğimde saat 19:00 du içimde büyük bir sıkıntı sanki boğazımı sıkıyorlar,üzerimde birsinirlilik, suratım asık ev tıkabasa insan dolu bütün teyzemler bizde ama ben yanlarında bile oturmak istemiyorum.
evdeki herkes huzursuzluğumun farkında tabi.
Erkek arkadaşımı aramaya başladım fakat açan yok telefonu,
telefon çalıyor cevap yok yanıtı çıldırmak üzereyim .
1-2 saat aralıksız aradım evini aradım zaten ailesi il dışında arkadaşlarını aradımevine baksınlar diye evi benim evime çok uzak gitmem imkansız yanlız başıma gecenin geç saatinde.
tabi aklımdan hertürlü şey geçiyor.
aramalarım tam sonuç vermiyor derken telefon açılıyor kendi kendine
acayip sesler geliyor arkadan
......azındaki kanları temizleyin acele dein beyin cerrahi şu tafata.....................
kabus yaşıyorum.
öldüğünü düşünüyorum ağlamaktan mahvoluyorum.
nerde hangi hastanedeolabilir derken..
kartal devlet hastanesini aramak geliyor aklıma bir sürü hastane varken onu seçiyorum 118 den numarasını alıp aramam sanki saat ler geliyor.
hastaneyi arayınca ulaştığım ilk kişi bana erkekarkadaşımın orda olduğunu ama yaşayıp yaşamadığını söyleyemeyeceğini söylüyor.
ne yapacağımı şaşırmış halde o duvardan o duvara atıyorum kendimi
erkek arkadaımı bilmeyen ahali içerde oturuyor ve onlara bu durumu anlatıp biran önce hastaneye gitmem gerekiyor..
benim suçum kalma demeliydimler başlıyor
Arkadaşlarımı arıyorum haber veriyorum hemen orda olsunlar diye.
onlar hemen yolaçıkıyor...
babam bizimle olmadığı için babam saydığım dayıma hıçkırıklar içinde olayı anlatıyorum. ve hastane ylundayız
kadıköyden kartala yol bitmiyor .Dua ediyorum ama ümidim yok.
hastanedeyim arkadaşlarımda orda amaben kaybolmuşum boş bakıyorum ağlıyorum.....
morga inin öldü o..
biçaklandı yok yok trafik kazası cümleleri arasında buluyoruz onu
baygın yüzü kan içinde ama yaşıyor...
yanımda mumi var onun abisi yengesi var ama ben yanlızım...
bir tırın altına girip metrelerce sürüklenen konserve kutusuna dönen arabadan sağ çıkmış yaşıyorrrrrrrrrrr..
hayat sürprizlele dolu oan yanımda olanherkese çok şey borçluyum.
allaha şükrediyorum..
bissürü abuk sabuk olay geldi başıma uygun zamanda hepsini anlatmayaçalışacağım hem komik hem trajik hikayeler..
busene 17 ocak çok sevdiğim bir arkadaşımın doğumgününü kutladık gece süperdi çok eğlenceliydi gecenin ilerleyen saatlerine kadar eğlendik ve o gece çok geç saatte uyuduk.
ertesi gün (yani 18 ocak günü)sıradan bir iş günüydü hiçbir olağnüstü durum yoktu sadecekapanan gözkapaklarım dışında.
akşam iş çışına yakın saatte erkek arkadaşımla telefonla konuştuk
işe arabayla gittiği için geç çıkacağını söyledi hergün o benden yarımsaat önce çıktığı için 17:30 civarı telefonla konuşuyorduk eve gelince saat 20:00 civari tekrar konuşuyorduk.
eve geldiğimde saat 19:00 du içimde büyük bir sıkıntı sanki boğazımı sıkıyorlar,üzerimde birsinirlilik, suratım asık ev tıkabasa insan dolu bütün teyzemler bizde ama ben yanlarında bile oturmak istemiyorum.
evdeki herkes huzursuzluğumun farkında tabi.
Erkek arkadaşımı aramaya başladım fakat açan yok telefonu,
telefon çalıyor cevap yok yanıtı çıldırmak üzereyim .
1-2 saat aralıksız aradım evini aradım zaten ailesi il dışında arkadaşlarını aradımevine baksınlar diye evi benim evime çok uzak gitmem imkansız yanlız başıma gecenin geç saatinde.
tabi aklımdan hertürlü şey geçiyor.
aramalarım tam sonuç vermiyor derken telefon açılıyor kendi kendine
acayip sesler geliyor arkadan
......azındaki kanları temizleyin acele dein beyin cerrahi şu tafata.....................
kabus yaşıyorum.
öldüğünü düşünüyorum ağlamaktan mahvoluyorum.
nerde hangi hastanedeolabilir derken..
kartal devlet hastanesini aramak geliyor aklıma bir sürü hastane varken onu seçiyorum 118 den numarasını alıp aramam sanki saat ler geliyor.
hastaneyi arayınca ulaştığım ilk kişi bana erkekarkadaşımın orda olduğunu ama yaşayıp yaşamadığını söyleyemeyeceğini söylüyor.
ne yapacağımı şaşırmış halde o duvardan o duvara atıyorum kendimi
erkek arkadaımı bilmeyen ahali içerde oturuyor ve onlara bu durumu anlatıp biran önce hastaneye gitmem gerekiyor..
benim suçum kalma demeliydimler başlıyor
Arkadaşlarımı arıyorum haber veriyorum hemen orda olsunlar diye.
onlar hemen yolaçıkıyor...
babam bizimle olmadığı için babam saydığım dayıma hıçkırıklar içinde olayı anlatıyorum. ve hastane ylundayız
kadıköyden kartala yol bitmiyor .Dua ediyorum ama ümidim yok.
hastanedeyim arkadaşlarımda orda amaben kaybolmuşum boş bakıyorum ağlıyorum.....
morga inin öldü o..
biçaklandı yok yok trafik kazası cümleleri arasında buluyoruz onu
baygın yüzü kan içinde ama yaşıyor...
yanımda mumi var onun abisi yengesi var ama ben yanlızım...
bir tırın altına girip metrelerce sürüklenen konserve kutusuna dönen arabadan sağ çıkmış yaşıyorrrrrrrrrrr..
hayat sürprizlele dolu oan yanımda olanherkese çok şey borçluyum.
allaha şükrediyorum..
