bu siteyi daha yeni keşfettim. iyiki de keşfetmişim. kendimi hiç yalnız hissetmiyorum. biraz kendi hikayemden bahsetmek istiyorum...
25 temmuz 1997 tarihi benim için tam bi dönüm noktası. ne hayallerle çıkmıştık ailece yola ama maalesef gideceğimiz yeri hiç göremedim. nasip olmadı. o gün ailece hep beraber enez e tatile diye yola çıkmıştık sabah saat tam 5 te. 2 aile birden gidiyorduk. çok eğlenceli geçeceğini düşünüyordum ama nedense bi tarafımda hiç gitmek istemiyordu. içimdeki bu sese hiç anlam veremiyordum. bu konuda yalnız da değildim. babam hariç oraya kimse gitmek istemiyordu.
neyse ama biz oraya gitmek için yola çıkmıştık.vee... saat 8:10 da tekerleğimizin patlaması sonucu şarampole yuvarlandık. kardeşim ben babam arabadan fırlamışız, ama o anda uyuyo olduğum için hiç bişey hatırlamıyorum. iyiki de hatırlamıyorum. bir tek annem arabadaydı ve tek tek hepimizi dolaşıyordu. allaha şükür herkes hayattaydı.
o anda anneme söylediğim şu sözü hatırlıyorum 'biz tatile gidiyorduk'. evet tatilim hiç başlamadan bitmişti. gerisi hastanede devam edecekti. annem ve beni devlet hastanesine kardeşim ve babamı üniversite hastanesine kaldırdılar. bizlere göre babamın durumu daha ağırdı. ilk gecemi devlet hastanesinde geçirdim. kalçam kırılmıştı ve ameliyat olmam gerekiyordu. ben de üniversite hastanesine sevk edildim. babm da ben de ameliyatlarımızı edirne tıp ta olduk. ve hastane trafiği başlamış oldu.
babmın ameliyatı iyi geçmişti ama omurilik zedelenmesine bağlı belden aşağısı felç oldu. 11 yıl oldu ve değişen bişey yok. 2 hafta süren hastane maratonundan sonra istanbula döndük. arada kontrol için edirneye gidiyorduk. 13 yaşında olup aradan 1 sene geçmesine rağmen kalçam kaynamadı. bu sefer de cerrahpaşa ya gidip gelmeye başladım. 1998 de neyse ki yapılan ameliyatım başarılı geçti ve kemik kaynadı. ama maalesef kontrollerden kurtulamadım. ben kemiğim kaynadı doktorlarla işim bitti derken en son kontrolümde femur başında avasküler nekroz geliştiği söylendi. ileride kesin protez takılacak ama yaşım daha genç olduğu için doktorum biraz daha zaman kazanmam gerektiğini söylüyo.
bakalım hayırlısı artık. sonuç ne olacak sintigrafi sonuçlrıma göre karar verecek.
farkındayım çok uzattım ama insan içinden geçenlerini tam aktaramıyo bile. sonuç olarak o kazadan hepimiz sağ kurtulduk ve biz 4 kişilik bir aileyiz.
25 temmuz 1997 tarihi benim için tam bi dönüm noktası. ne hayallerle çıkmıştık ailece yola ama maalesef gideceğimiz yeri hiç göremedim. nasip olmadı. o gün ailece hep beraber enez e tatile diye yola çıkmıştık sabah saat tam 5 te. 2 aile birden gidiyorduk. çok eğlenceli geçeceğini düşünüyordum ama nedense bi tarafımda hiç gitmek istemiyordu. içimdeki bu sese hiç anlam veremiyordum. bu konuda yalnız da değildim. babam hariç oraya kimse gitmek istemiyordu.
neyse ama biz oraya gitmek için yola çıkmıştık.vee... saat 8:10 da tekerleğimizin patlaması sonucu şarampole yuvarlandık. kardeşim ben babam arabadan fırlamışız, ama o anda uyuyo olduğum için hiç bişey hatırlamıyorum. iyiki de hatırlamıyorum. bir tek annem arabadaydı ve tek tek hepimizi dolaşıyordu. allaha şükür herkes hayattaydı.
o anda anneme söylediğim şu sözü hatırlıyorum 'biz tatile gidiyorduk'. evet tatilim hiç başlamadan bitmişti. gerisi hastanede devam edecekti. annem ve beni devlet hastanesine kardeşim ve babamı üniversite hastanesine kaldırdılar. bizlere göre babamın durumu daha ağırdı. ilk gecemi devlet hastanesinde geçirdim. kalçam kırılmıştı ve ameliyat olmam gerekiyordu. ben de üniversite hastanesine sevk edildim. babm da ben de ameliyatlarımızı edirne tıp ta olduk. ve hastane trafiği başlamış oldu.
babmın ameliyatı iyi geçmişti ama omurilik zedelenmesine bağlı belden aşağısı felç oldu. 11 yıl oldu ve değişen bişey yok. 2 hafta süren hastane maratonundan sonra istanbula döndük. arada kontrol için edirneye gidiyorduk. 13 yaşında olup aradan 1 sene geçmesine rağmen kalçam kaynamadı. bu sefer de cerrahpaşa ya gidip gelmeye başladım. 1998 de neyse ki yapılan ameliyatım başarılı geçti ve kemik kaynadı. ama maalesef kontrollerden kurtulamadım. ben kemiğim kaynadı doktorlarla işim bitti derken en son kontrolümde femur başında avasküler nekroz geliştiği söylendi. ileride kesin protez takılacak ama yaşım daha genç olduğu için doktorum biraz daha zaman kazanmam gerektiğini söylüyo.
bakalım hayırlısı artık. sonuç ne olacak sintigrafi sonuçlrıma göre karar verecek.
farkındayım çok uzattım ama insan içinden geçenlerini tam aktaramıyo bile. sonuç olarak o kazadan hepimiz sağ kurtulduk ve biz 4 kişilik bir aileyiz.
