Öncelikle benim sana nacizane tavsiyem engelinden uzak dur olacaktır.
Şimdi bu belki nasıl olur diyeceksin, öyle ya ben engelliyim, bundan nasıl uzak olabilirim?
o zaman cümleyi şöyle düzeltelim, hem engelini bir sağlık sorunu olarak kabul et, çünkü gerçekten de öyle, ne fazla, ne eksik, hem de ondan uzak dur, senin işin 7/24 engelini düşünmek, buna kafa yormak değil.
Kimse sana acıyarak bakamaz, kimsenin de haddine değil zaten, ama öncelikle bu haddi senin çizmen lazım.
mümkün mertebe tavır olarak engelsiz insanlara yaklaşacaksın, sana engelini sakla demiyorum, ama engelinin ya da sahip olduğun sağlık sorununun kölesi olmak zorunda da değilsin.
Bana sen de bulaşık yıkayacaksın vs diyorlar demişsin, doğru yapmışlar, benim engelim var diyip işten kaçamazsın, yapacaksın, yapmanın yolunu bulacaksın.
tamam gerçekten çok ağır bir rahatsızlığın olur, yapmanın mümkün olmadığı şeyler olabilir, ama anladığım doğruysa o kadar ağır bir engelin yok, kolun bir teki olmasa bile bence bunlar yapılmayacak işler değil.
intihar mintihar boş işler, pozitif ol, senin bireysel tavırların, toplumsal statün engelinden daha önde gelir, ağlak bir insanla ağlanır, ama pozitif olan bir insan çevresine de pozitif enerji vericektir, dolayısıyla kimse sana acıyarak bakamaz/bakmaz, 3-5 cahil insan denk gelirse de sallama geç-git, işine bak.
sana sorulan sorulara sinirlenme gayet sakin bir şekilde cevap ver, bu aynı zamanda karşındaki insanla aranda dialog kapısı açılmasına sebep olacaktır.
ne var yani tek elinle mi klavye kullanıyorsun demişlerse sana?
soru sormuşlar, cevapla, hatta bazen geyiğe sar, üstelik anladığım kadarıyla sonradan da engelli olmuş değilsin, bunları çoktan aşmış olman lazım...
...
