İnsanlar içine kapanıklar hakkında ne düşünüyor?

Yok farzediyorlar , görmezden geliyorlar veya umursamıyorlar.

Sohbet ortamında içe kapanıklık konusu açıldığında ay hiç tahammül edemem tarzında konuşmuştu bi arkadaş.

sıkıcı bulurlar, sadece işi düşünce arar ve mesaj atarlar gibi gibi genelde sevilmezler sadece sevdiklerini söylerler.

@Descartes,
BEN LİSE 1 yıllarında iken kaza ile sağ kulağımın iç kısmına darbe almıştım.

Bu kaza ile insanlarla konuşmayı kestim, sustum, iletişime kapandım, içe kapanmıştım, içime stres girmişti, insanlardan korkmaya başlamıştım, insanlardan kaçmaya başlamıştımdı.

İşte bunlar bir kazayla olmuştu?

Sinsi de derler soğukta derler nasılsa sessiz biri canları ne isterse derler .

@aydünyavaz, Doğrudur. Ağır travma yaşamışsın. Geçmiş olsun.

Durduk yere senden nefret ederler. Bizim insanımız çekingenleri sevmez. Yüzüne karşı "ne güzel, hanım hanımcık" derler ama arkandan "mal gibi, soğuk, nemrut" derler. Nerede bir saygısız, yalaka, patavatsız vs varsa onları sevip saygı duyarlar..

eskiden bence çok içine kapanıktım. Lisedeyken felan. en yakın arkadaşlarımdan biri (ki o zamanlar pek yakın arkadaşım da yoktu) lise andıcıma şuna benzer şeyler yazmış :

bazı arkadaşlar senin bilinmezlerle dolu olduğunu düşünüyor.

şimdilerde hiç içe kapanık değilim, konuşkanım. (Ama toplantılarda felan dikkatli olmaya ve sadece gerekli yerlerde konuşmaya çalışıyorum)

lisedeki halimle şimdiki halimi kendim şöyle özet formatında hafifçe mukayese edersem: lisede evet içe kapanıktım hem de derin di bence çünkü ailevi sorunlarımız vs sorunlar vardı. İçe kapanıklığın bir alameti sanıyorum kapalı (genellikle siyah) renk elbiseler giymek. Şuan da genellikle açık renk giyinmekteyim. Ama lisedeyken genellikle siyah idi ve çoğunlukla kapalı renkler tercih etmekteydim.

şimdilerde kim arkamdan ne düşünmüş hiç ama hiç umrumda bile değil. O zamanlar bence umrumdaydı. Ama çok abartmışım bence o zamanlar. Tam olarak ne sebep olmuştu onu bende bilmiyorum ama iyi hatırladığım bişey: insanlarla arkadaşlık etmeyi çok istediğim halde bir türlü olmuyordu.

şimdilerde ise arkadaş- arkadaşlık heryerde kol geziyor tabiri caizse

arkadaş değilde dostu iyi seçmek lazım. Ama ben arkadaşı da seçmeye çalışıyorum. Ya başka ülkede eczacı bir arkadaş var onun ülkesine gitmiş olmama rağmen kendisi çok kapanık galiba onla iletişim kurmadım.

ben bunu şöyle düşündüm: o rahatsız olmasın madem. yada benimle yada genel olarak iletişim kurmaya çok açık değil belki. (Çünkü lafı kerpetenle alıyorum ağzından ben 10 satır yazıyosam o zorlanarak 1 satır yazamıyor. ne yapaydım?

yoksa listemde doktor arkadaşlarım da mevcut. yani hepsi öyle değil.

demekki o istemedi yada genel hali öyle olabilir. Ben üniversitede iken yaşça benden büyük bir kimse bana şunu söylemişti, biliyor musun insnlar niye anlaşamazlar? hayır dedim , neden diye sordum? o da dedi ki : ortak özelliklere sahip olmadığından anlaşamazlar.

hımm. belki bu yabancı ülkedeki arkadaşla o sebepten anlaşamamışımdır. Yani kişisel karakterleri kastediyorum. Neyse bu konuyu geçeyim.
başka bir öğretömen arkadaş geçenlerde bana dedi ki : "hocam ben onu çok seviyordum ama o beni aramadı sormadı , nerdeyse hiç. ben 10 arıyorsam o 1 kez aradı. " felan...

bende ona "hocam galiba benim de sizin gibi arkadaşlarım var veya böyle bir potansiyelim var" , "çünkü çok yoğun oluyorum"
ona söyleyemediğim ek bir şeyi de buraya yazayım: yoğun oluyorum ve aynı veya benzer niteliklere sahip olanları da varsa arkadaşlarımı onlardan seçmeye çalışıyorum. Ayrıca bana göre sevgi çok şey ifade etmeyebilir. Akıldır üstün olan. Ama tabi Rabbim Allah ondan belki sevgi kötü bir özelliğe sahip birşey de olmasa gerek. Çünkü evet Allah'ımız dan korkuyoruz ama bir yandan da O'nu seviyoruz. ...

neyse. Değerli üyeler; eskiden içe kapanık olan ama şimdi konuşkan biri yani kendimin özet durumunu paylaştım. umarım faydalı olmuştur. Ben bu halimden elhamdulillah çok memnunum. Ve kendimi çok seviyorum. merak ettiğiniz birşeyler varsa sorabilirsiniz belki cevaplarım.