Yürümek ve Koşmak üzerine...

Koşmak ve yürümek coğu insana kolay gelir Normal bir yaşamdır onlarca. Koşmanın ve yürümenin rüzgar kuvvetini bile bilmem.Yürümek;yaklaşmak,görmek ,duymak belkide yeme içme gibi birsey benim için.Nasıl ki koşan insan susarsa bizde koşmaya susuyoruz ama hayat buna ragmen devam ediyor.Bizde işallah birgün koşacagızzz...

koşmak çocukluğumdan beri yapmayı istediğim en büyük şey evet bizim için ne büyük şey. doyasıya koşmak çocuklar gibi oynamak isterdim yaşkaç olursa olsun insan özlem duyuyor. ama olmayacak bişey tabi.. yürüyorum çok şükür ve attığımher adım benim için o kadar kıymetliki sağlıklı insanlar bunun değerini bilemiyorlar ama bunu öğrenmiş olmak ta bişeydir diye düşünüyorum.(kendimi avutmak adın tabi.) neyse arkadaşım öyle ada böyle bu hayat bize verilmiş bir nimet yaşamaya bakmalı artık.

Koşmak üzerüne yazdıklarınızı okuyunca ben de bişeyler yazmak istedim.....
Hiçbirşeye yanmam yanmam da bir tek ateşli kavgalardan sonra hışımla saçlarımı savurarak kapıyı çarpamamak varya kahrediyor beni...
Düşünebiliyormusunuz merdivenlerden inişimi buğulu gözlerim göremiyorum,görmüyorum önümü bir teyzeye çarpıyorum yok yok bilmiyorum belkide genç birisi Afedersiniz diyormuyum hatırlamıyorum.Çantama kızıyorum durup durup düşüyor omzumdan.Unutuyorum onu kaldırmayı zor geliyor bu bana..
Sonra caddeye çıkıyorum insan sesleri araba sesleri hepsi birbirine karışmış başım döner gibi oluyor.
Uzatıyorum elimi bir taksi duruyor.Biniyorum.Peki ben nereye gitmek istiyorum.Ya param yoksa telaşla elimi çantaya uzatıyorum.Neyse ki var...

11/06/1999


İşte böyle düşünmüşüm o zamanlar günlüğümün sarı sayfalarından dökülenler...

benide bu koşma hevesi öldürecek biliyorum. bi kez olsun bunu yapabilmek,şöyle deliler gibi ,nefesim kesilene kadar neyse....

Koş çocuk koş
Hayat yuvarlanmış tencere gibi geliyor
Kapaklanmasın düşlerine
Sirenler çalıyor bak
Sığınağa in bırak çantanı
Kitapların düşsün toplama sakın
Tanklar geliyor
Kurtar kendini içimden
Bağır yüreğinle acıya sağır kulaklara
Mermilere yetişsin sesin
Sıyır kollarını minik ellerini
Bir balon takılır gözlerine
Aldırma koş
Koş çocuk koş
Vurmasınlar seni gözlerimin önünde
Karanlık sokağa sığın
Tanır ayaklarını belki
Tutma sakın büyük yüreğini koş
Durmak için koş
Yaşamak için koş
Benim için koş çocuk
Vurmasınlar seni gözlerimin önünde
Bana bir şey sorma
Nerde duracağını bilmiyorum
Söz sana çocuk koşarım arkandan
Sana düşürdüğün çantanla
Gözüne takılan balonla yetişirim
Büyük yüreğine dokunurum
Hele sabah olsun
Hele güneş doğsun
Bak nasıl sarılacağım sana
Akan gözyaşını silerim
Söz sana çocuk söz bende koşarım ...


Ne güzel ifade etmiş SADIK TORAMAN arkadaşım..

bende merdıven cıkmak ısterdım bır yere tutunmadan. bazen gıttıgım yerlerde kenarlarında korkuluk olmuyor ınanı o merdıven benım kabusum oluyor. ah bır gun
bır gun dileklerimiz isteklerimize
kavuşurmuyuz bilmem ama belki uzaktaki şeyi hayal etmek gibi tatlı ve acı bir hayalllll......

bak yine yapmış

Hiçbirşeye yanmam yanmam da bir tek ateşli kavgalardan sonra hışımla saçlarımı savurarak kapıyı çarpamamak varya kahrediyor beni... bu ne valla ben maliyeci olduğuna inanmıom artık

Nasıl isterdim hemde nasıl bir atlet olmayı.
Koşmayı rüzgarın ılık nefesini yüzümde hissederek uçarcasına hızla yada tempolu koşmayı.
Çocuklarımın arkasından onlara koşmayın dememe gerek kalmadan bende koşarak yanlarında olmayı nasıl isterdim. Koşmayın çocuklar diye bağırmak yerine onlarla aynı kulvarda koşmayı nasıl isterdim nasıl.

Servise yetişmek için sabahın erken saatinde servisten 10 dakika önce çıkmak yerine ucu ucuna koşarak yetişmeyi nasıl isterdim herkes gibi.

Bende çok isterdim koşmayı içimde hep uktedir koşamamak yüreğimde sızı.
Ama ben rüyalarımda koşuyorum zaten. Bu bana yetmesede koştuğum o rüyalarımdan bazen uyanmak istemiyorum ama rüyamda koşuyorum işte rüyadada olsa koşuyorum.

voleybol Oynamayi cok isterdim .Zaten sadece istemekle kaliyorum.
12 yil gecti Kosmak yürümek Iki ayaginin yere basmasi nasil bir duygu unuttum bile.hayalini Bile kuramiyorum.KOsmak istiyorumm Nefesim Kesilircesine,Ama hic birzaman Olmayacak Biliyorum.

Bedenimizle koşamıyorsak,düşüncelerimizle koşarız,düşüncenin sınırları yok ki...Ütopik gibi görünüyor,varsın olsun hepimiz birer Matrix oluruz,koşarız çılgınca,isteyen yürür,isteyen voleybol oynar,ben beyaz atımla rüzgara karşı yarışırım...Önemli olan düşünceye sakatlığın bulaşmaması...

Burada Deryaaslantürk arkadaşımızın yorumu çok güzel
Yürümenin ve koşmanın özlemini ve bunları yapamamanın burukluğunu doğrusu çok güzel anlatarak iyi bir vurgu yapmış

Yürümek, koşmak, ayakta durmak bunlar benim hiç tatmadığım çocukken neden bende onlar gibi yapamıyorum diye zaman zaman sorguladığım ama daha sonra çokta umursamadığım garip duygular..
Nasıl olurdu acaba rüzgara karşı hızla koşup nefes nefese kalmak? Deniz kıyısında yalın ayak uzun yürüyüşlere çıkıp sonra ayağına batan çakıl taşlarının ve deniz kabuklarının acısını hissetmek..
Elbet güzel olurdu ama olmasada bir şey kaybetmiş sayılmam yinede Yüreğim koşuyorya..

Koşmak, canın çıkana kadar koşmak ve asla durmamak. Deniz kıyısındayım, bir sahilde ve sonbaharda ağacın dalından düşen bir yaprak gibi nereye düşeceğimi bilmeden koşuyorum, saatlerce bir sağa bir sola deli gibi koşuyorum, yüzüme vuran rüzgarı hissediyorum. Arada bir nefes nefese kalıyorum ayaktayım ama ellerim dizlerimde biraz soluklanıyorum ve yine koşuyorum, durmuyorum, durduramıyorum ve koşuyorum koşuyorum bazen ayağım sahilde ki kum tepelerine takılıyor yerlerde yuvarlanıyorum ama ayağa kalkıyorum ve yine koşuyorum, olmuyor durduramıyorum bacaklarımı hırsla inatla koşuyorum bir sevgiliye koşar gibi koşuyorum ve en sonunda telefon çalıyor ve hayal dünyamdan çıkıp tekerlekli sandalyeme geri oturuyorum. Ama yüzümde aptalca bir gülümseme var kendimi mutlu hissediyorum ve birazda yorgun, nefes nefese........

Koşmak canın çıkana kadar koşmak ve asla durmamak, yılmamak inadına nefes nefese kalmak. Koşmak, kimseye aldırmadan koşmak, kendine bile... Koşmak, imkanlarını hiçe sayarak koşmak, durmadan, durdurulmadan koşmak ve nefes nefese kalmak. Koşmak, bacaklarında ki kramplara aldırmadan, inadına güçlü adımlarla koşmak....

Kim bilir belki bir gün....

koşmak ?????????
evet bende koşamıyorum , ama yürüyebiliyorum,
yatalak olan,oturmak ister; sandalyede oturabilen, koltuk değneği ile yürümek ister; koltuk değneği ile yürüyebilen, ah şunlar olmadan yürüsem der; desteksiz yürüyen ise koşabilsem der ; haksızmıyım arkadaşlar , engel durumlarımıza göre isteklerimiz ulaşmak istediklerimiz farklıdır . sağlıklı günler diliyorum , sevgiyle kalın .

alabidiğnce koşmak isterdim durmak bilemden toprağa çıplak ayakla basmak,sıcaklığını ve soğukluğunu hissetmek,toprak ananın tüm berketini yaşamak isterdim.yağmurda koşmak isterdim iliklerime kadar ıslanmak isterdim,gökkuşağının altında geçmek gibi koşmak.ama olmadı ne toprağa çıplak ayakla bastım nede yağmurda ıslandım,hep birşeyler yarım kaldı varsın buda yarım kalsın.koşmadanda mutluluğu yakalaya biliriz inşallah