Cuma namazı için camiye girdim, sağ polio sekelim var yani sağ ayağım kısa ve şekil olarak sol ayaktan küçük ve şekli bozuk. Yan safa gelen arkadaş, çocuğunu da getirmiş camiye. Neyse namaza durduk, ikinci rekattı sanırım. Çocuk ayağımın şekline bakarak, hem başını da ayağımın yanına eğerek ne değişik ayağı var amcanın dedi yüksek sesle, epey bir inceledi, babasını dürttü, baba adamın ayağına bak hadi filan demeye başladı. Adam namaz biter bitmez çocuğu alıp aceleyle ayrıldı camiden ama ben çok ama çok rencide oldum, yüreğim paramparça oldu, ağlayacak hale geldim. Paylaşmak istedim sizlerle de canlar kusura bakmayın biz kimseye de anlatamıyoruz bu hali. Allah yardımcımız olsun, çok zor çok...
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Yaşım kırk beş ve bugün doğum günüm ama hayatımda hiç bu kadar üzülmemiştim
- Konbuyu başlatan bluesail
- Başlangıç tarihi
Yani yaşınız 45 nice senelere ama çocuklar bilmez ki....onlara anlatıp güzelce açıklama yapsaydınız ya...bu şekilde engelli bir arkadaş gördüğünde nasıl davranması gerektiğini de anlatsaydınız da cocuk bilgilenseydı.... Üzülmek yerine böyle davranmak sanki daha iyi olurdu gibi
benimde sol kol doğumsal brakial pleksus var ilkokulda arkadaşlarım.dalga geçerler idi kolumla 30 yaşlara kadar tishort gitmezdim ama alışıyorsun üzülme buna şükür diyelim sende sıkma canını rabbimizin takdiri böyle
Sizde de bir çocuksuluk, bir narinlik, ince duygular falan var sanırım. Yanlış anlamayın, ben 45 yaşına gelsem artık bazı konuları umursamayan, takmayan biri olurdum.
Herkesin yapısı farklı işte. Nice yıllara.
Son bir ekleme yapayım: Bugün haberlerde fil adam hastalığına yakalanan bir abiyi gördüm. Dedim beterin beteri var. Başka da bir şey düşünemedim. Rabbim herkese kolaylık versin.
Herkesin yapısı farklı işte. Nice yıllara.
Son bir ekleme yapayım: Bugün haberlerde fil adam hastalığına yakalanan bir abiyi gördüm. Dedim beterin beteri var. Başka da bir şey düşünemedim. Rabbim herkese kolaylık versin.
Yani çocuklar farklı bir şey görünce insan olsun bitki olsun hayvan olsun bu fark etmiyor ilginç geliyor onlara aslında. Yani muhtemelen çevresinde rahatsızlığı olan engeli olan kimse yoktur o yüzden böyle davranmıştır bilmediğinden. Orada aslında babasının bir açıklama yapması gerekiyordu bence. Ya da siz de konuşmaya çalışabilirdiniz. Ben bu tarz şeyler duyduğumda genelde çocukları açıklama yapıyorum öğrensinler diye.
çocuk o cokta takılmamak gereklı zamanla onun da basına buyudukce farklı seyler gelebılır ertesi dakıkanın garantısı yok
Bence kafanıža hiç takmayın ben bundan 3 sene önce normal bir insan gibi gülüp eğlenirken bir sabah felç geçirdim ve engelli oldum uzun süre yuruyemedim yürümeye başladığımda otobüslerde ve dolmuşlarda çok sıkıntı yaşıyordum tam iki sene insanların bana bakması yüzünden psikoloji bozuldu yürürken hep insanların yüzlerine bakıyordum bana bakıyorlardı diye hele garip bir surat ifadesi olurya sana bakarlar acınacak bir surat ifadesi ile bu psikoloji ile savaştım sonra baktım ki Rabb'im herkese farklı bir dert veriyor boşver kafama takma dedim o gün bu gün hiç görmüyorum o bana bakmış mı o bana başka bişey mi demiş sende boşver dostum Rabbim yardımcımız olsun hepimizin inşallah 
Merhabalar ; Arkadaşlar da zaten belirtmiş ama bende yazmak istedim. Bu duruma çoktan alışmış ve aşmış olmanız lazım. Bende 44 yaşındayım bu yaşa kadar bu anlattığınız durumun çok daha kötlerini yaşadım ve gördüm.
O yüzden sizin anlattığınız durum bence aman aman bir durumda değil kanımca, çocuklar bunu bu kadar ince düşünemezler, tabi ki bu konuda ailelere çok iş düşüyor ama bazen her aile de buna idrak edemeyebilir.
Düşüncenizi, hassasiyetinizi çok iyi anlıyor ve derinden paylaşıyorum ama bunlara artık takılma yaşını çoktan geçtik diye düşünüyorum..
Herşeye ve herkese rağmen siz yinede gülümsemeyi unutmayın)
Saygılar...
O yüzden sizin anlattığınız durum bence aman aman bir durumda değil kanımca, çocuklar bunu bu kadar ince düşünemezler, tabi ki bu konuda ailelere çok iş düşüyor ama bazen her aile de buna idrak edemeyebilir.
Düşüncenizi, hassasiyetinizi çok iyi anlıyor ve derinden paylaşıyorum ama bunlara artık takılma yaşını çoktan geçtik diye düşünüyorum..
Herşeye ve herkese rağmen siz yinede gülümsemeyi unutmayın
)Saygılar...
@456,
Ona buna takılma yaşı diye bir şey yok. Şanslılar ve şanssızlar var. Şanssız Ve Akıl üzerinde çalışmamış isen akıl her yaşta takılır. Şanslı isen işte efenim ben eskiden olgun değildim. 40tan sonra olgunlaştım gibi saçma sapan şeyler yazarsın. Ya sen elma mısın? Nasıl zamanla olgunlaşıyorsun? İnsan dönüşüm ile olgunlaşır. Yaş ile değil. Şanslı olanlara bu dönüşüm denen şey bedavadan geliyor nedense. Onu ben de anlamadım...
Ona buna takılma yaşı diye bir şey yok. Şanslılar ve şanssızlar var. Şanssız Ve Akıl üzerinde çalışmamış isen akıl her yaşta takılır. Şanslı isen işte efenim ben eskiden olgun değildim. 40tan sonra olgunlaştım gibi saçma sapan şeyler yazarsın. Ya sen elma mısın? Nasıl zamanla olgunlaşıyorsun? İnsan dönüşüm ile olgunlaşır. Yaş ile değil. Şanslı olanlara bu dönüşüm denen şey bedavadan geliyor nedense. Onu ben de anlamadım...
@gannicus,
Yaw allah aşkına şansla yaşın ne alakası var, benim yaştan kastim sonuçta insan bazı şeyleri yaşayarak tecrübe eder, buda zamanla olur zamanda yaşı getirir. Sen bilmiyorum kaç yaşındasın da 15 yaşında ki düşüncenle şuanda ki düşüncen hayata bakışın aynı mı? Neyse bu yoruma böyle cvp yazdığına göre sana daha fazla cvp vermeye gerek yok diye düşünüyorum..
Yaw allah aşkına şansla yaşın ne alakası var, benim yaştan kastim sonuçta insan bazı şeyleri yaşayarak tecrübe eder, buda zamanla olur zamanda yaşı getirir. Sen bilmiyorum kaç yaşındasın da 15 yaşında ki düşüncenle şuanda ki düşüncen hayata bakışın aynı mı? Neyse bu yoruma böyle cvp yazdığına göre sana daha fazla cvp vermeye gerek yok diye düşünüyorum..
@456,
Ben 18 yaşında da takıntılı idim. 50 yaşındayım. Şimdi de takıntılıyim. Yaşama bakışım değişse değişmese ne? Demek ki bu bakış değişse bile benim hiçbir işime yaramamis. Ama adama bakıyorsun. Maşallah 18 yaşında da 50 yaşında da başarılı ve psikolojik olarak sağlıklı. Bu şans değil mi şimdi? Biz birazcık farkındalık kazanmak için domuz gibi uğraşalim. Adam karilarla da takılsın. Namaz kılıp oruç da tutsun. Öbür dünyayı da garantilesin. E Ebenin!!! Yani son söz Psikolojik olarak sağlıklı Adam yaşla beraber hiçbir şey yapmadan otomatik olarak dönüşür. Çünkü adama Rabbim format atıyor yahu. Kardeşim bir de bize el atsana! Ama şanssız adam çabalamadan dönüşemez...
Ben 18 yaşında da takıntılı idim. 50 yaşındayım. Şimdi de takıntılıyim. Yaşama bakışım değişse değişmese ne? Demek ki bu bakış değişse bile benim hiçbir işime yaramamis. Ama adama bakıyorsun. Maşallah 18 yaşında da 50 yaşında da başarılı ve psikolojik olarak sağlıklı. Bu şans değil mi şimdi? Biz birazcık farkındalık kazanmak için domuz gibi uğraşalim. Adam karilarla da takılsın. Namaz kılıp oruç da tutsun. Öbür dünyayı da garantilesin. E Ebenin!!! Yani son söz Psikolojik olarak sağlıklı Adam yaşla beraber hiçbir şey yapmadan otomatik olarak dönüşür. Çünkü adama Rabbim format atıyor yahu. Kardeşim bir de bize el atsana! Ama şanssız adam çabalamadan dönüşemez...
@gannicus,
Şu farkındalık kazanmak için... uğraşalım kısmı var ya tam bu cümle içimdeki herseyi özetlemiş, hasetle değil ama hasretle kıskanıyorum herseyi tikirinda giden hemcinslerimi
Ben hep kafama taktım, hep kaybettim. İyi bir okul kazandım sonra farklı çevreye girmekten çekindiğim için gitmedim. Evliliğimde ailesi kızları fiziken sağlıklı diye öyle böyle aklını çelip boşanmasını sağladılar. Daha daha neler ama uzun zamandır yüzüme carpilmamisti bu acı gerçek yani farklı olduğum. Herhalde bu yüzdendir ki yıllar sonra bir çocuğun merakı bendeki yaralari depreştirdi.
Şu farkındalık kazanmak için... uğraşalım kısmı var ya tam bu cümle içimdeki herseyi özetlemiş, hasetle değil ama hasretle kıskanıyorum herseyi tikirinda giden hemcinslerimi
Ben hep kafama taktım, hep kaybettim. İyi bir okul kazandım sonra farklı çevreye girmekten çekindiğim için gitmedim. Evliliğimde ailesi kızları fiziken sağlıklı diye öyle böyle aklını çelip boşanmasını sağladılar. Daha daha neler ama uzun zamandır yüzüme carpilmamisti bu acı gerçek yani farklı olduğum. Herhalde bu yüzdendir ki yıllar sonra bir çocuğun merakı bendeki yaralari depreştirdi.
Bende 22 yaşında cp liyim hep yürüşüme baktılar okul larda dalga geçildim Hep aslında küçük büyük farketmiyor şimdiki çocuklar herşeyin farkında kardeşim yaş 45 olsada insan üzülüyor yaşın önemi olmuyor sen ne zorluklarla mücadele ediyorsun o çocuk kendine eğlence aramış bizi bizden başkası anlamıyor Şam’a açıklama düşmez o çocuğa bazı şeyleri ailesinin anlatması gerekiyor.
