Yine senelerden bir sene, günlerden bir gün annem beni kolumdan tutmuş bir şêyhın yanına götürüyor. sebepte gözlerim. uzağı iyi göremiyordum annemde tutturdu " Şêyh Evdel'in yanına gidecez seni iyileştirsin"
Yaw neyse gittık şêyhın yanına. elinde bir tesbih durmadan okuyor üflüyor püflüyor..
Annem yazması ile ağzını kapatarak kısık bir sesle..
Annem: Şêyhım, bu çocuğun gözleri bozulmuş. bir okusanda geçse
Şêyhde bana dönerek..
Şêyh: yaklaş ...dedi ...
bende yanaştım hemde tırsıyom.. ki zaten ses yok bilirsınız
Neyse baktım okudu okudu okudu..
Şêyh: gözlerini aç . biraz daha yaklaş..
bende iyice yanaştım . gözlerim fal taşı gibi açık.. baktım dua bitti. ve birden..
Şêyh: ğğğğğğııttt tüfffiiii.. etti..
yaw adam var gücüyle gözüme tükürünce dünyayı bambaşka görmeye başladım.. içimden " hay nelet gelsin sene şêyh" dedim..
Neye uğradığımı şaşırdım .. bir travma geçirdim...
neyse annem yine konuya el attı..
Annem: Şêyhim bide bu heç konuşmir .. demesin mi ..
valla baktım şêyhın niyeti köti.. yine yaklaş dedi.
İçimden dedim ((lan bu ne yapir, gene tükürecak))
işte o anda...... işte o an... konuşamayan Gökmen dile geldi....
Gökmen: (Ağlayarak, kürtçe) :Hayır hayııııııırrrrrrrrrr hayıııııııııııııııııııııırrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
diye bağırmaya başladım..
Annem: aha valla konışti..
Gökmen: anne vallahi konuşacam, billahi konuşacam, tillahi konuşacam ...
Annem: oğlum tamam sus....
Gökmen: anne vallahi bir daha susmayacam, billahi susmayacam tillahi susmayacam
Annem: oğlum eve gide..... (Lafı kesiyorum)
Gökmen: anne vallahi evde de konuşacam, dışarda da konuşacam, kahvede de konuşacam
aaaahh Şeyh EvdeL aahhh..
Yaw neyse gittık şêyhın yanına. elinde bir tesbih durmadan okuyor üflüyor püflüyor..
Annem yazması ile ağzını kapatarak kısık bir sesle..
Annem: Şêyhım, bu çocuğun gözleri bozulmuş. bir okusanda geçse
Şêyhde bana dönerek..
Şêyh: yaklaş ...dedi ...
bende yanaştım hemde tırsıyom.. ki zaten ses yok bilirsınız
Neyse baktım okudu okudu okudu..
Şêyh: gözlerini aç . biraz daha yaklaş..
bende iyice yanaştım . gözlerim fal taşı gibi açık.. baktım dua bitti. ve birden..
Şêyh: ğğğğğğııttt tüfffiiii.. etti..
yaw adam var gücüyle gözüme tükürünce dünyayı bambaşka görmeye başladım.. içimden " hay nelet gelsin sene şêyh" dedim..
Neye uğradığımı şaşırdım .. bir travma geçirdim...
neyse annem yine konuya el attı..
Annem: Şêyhim bide bu heç konuşmir .. demesin mi ..
valla baktım şêyhın niyeti köti.. yine yaklaş dedi.
İçimden dedim ((lan bu ne yapir, gene tükürecak))
işte o anda...... işte o an... konuşamayan Gökmen dile geldi....
Gökmen: (Ağlayarak, kürtçe) :Hayır hayııııııırrrrrrrrrr hayıııııııııııııııııııııırrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
diye bağırmaya başladım..
Annem: aha valla konışti..
Gökmen: anne vallahi konuşacam, billahi konuşacam, tillahi konuşacam ...
Annem: oğlum tamam sus....
Gökmen: anne vallahi bir daha susmayacam, billahi susmayacam tillahi susmayacam
Annem: oğlum eve gide..... (Lafı kesiyorum)
Gökmen: anne vallahi evde de konuşacam, dışarda da konuşacam, kahvede de konuşacam
aaaahh Şeyh EvdeL aahhh..
