Memuriyete engel akıl ve ruh hastalığı yoktur raporu isteniyor!?

Merhaba.

4 senedir bir devlet kurumunda normal kpss'den atanmış şekilde çalışıyor haldeyim.

İlk girdiğimde görevini yapmaya engel akıl ve ruh hastalığı yoktur raporu vermişlerdi.

Tekrar KPSS'ye girdim ve başka bir kurumda mülakat kazandım.

Yalnız tekrar atamaya esas teşkil etmek üzere devlet memurluğu yapmaya engel akıl ve ruh hastalığı yoktur raporu istiyorlar.

2009'dan beri bipolar bozukluk teşhisliyim. En son geçen sene hastaneye yattım. Şu an özel bir doktorun muayenehanesinde takipliyim.

Rapor için devlet hastanelerine gittiğimde halihazırda devlet memuru olmama rağmen rapor vermiyorlar. Muayenehanesine gittiğim doktorun raporunu istediler onu gösteridiğimde de sen lityumu istenilen dozun altında kullanıyorsun dediler. Lityumla beraber Risperdal ve Dideral kullanıyorum ama ilaçlar çok ağır olduğu için işe gidemediğimden doktorla beraber dozu düşürmüştük.

İlaçları verdikleri dozda kullandığımda aşırı yorgunluk çökkünlük ve uykudan işe gidemiyorum dozu düşürüp sınavlara çalışıp mülakat kazandığımda da ilaçları bizim istediğimiz dozda kullanmıyorsun deyip çalışabilir raporu vermiyorlar.

Ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Cidden de çok seviyeli bir işin mülakatını kazanmıştım.

Atandığım kurumdan raporu işe başladıktan sonra da verebilirsin denildi.

İşe başlamak için diğer evrakları verip işe başladıktan sonra rapor almak için uğraşsam nasıl olur diyorum.

Böyle bir riske girmeye değer mi dersiniz?

@yüzümün nuru gitti,

Ülkede demokrasi ve hukukun durumu belli;
(önceki cümleyi, işler kötü giderse hak aramak babında yazdım.)

Ve Ruhsal duygusal grubu hastaların üzerindeki damgalama da çok fazla.
Psikiyatrlar bile şizofren komşu istemiyorken bence bu şekil bir savaşa girmek manasız.
Kazanmak düşük ihtimal bence.
Moral bozmadan, elimizdekileri korusak sanki daha iyi olur gibi.
Başka fikir beyan edenler de olacaktır, bakalım onlar neler diyecekler.
Hakkınızda/hakkımızda hayırlısı.

@friends,
34 yaşındayım ve başıma gelen onca belaya uğradığım binbir haksızlığa rağmen çocukken ağır yaralandığım için bir insanın yaralanmasının ne kadar ağır bir şey olduğunu bildiğimden kimseye fiske vurmuşluğum dahi yok halbuki.

Sen sana yapılan kötülüklerin verdiği acıya dayanamıyorsun kötülük yapan baban denilen onlarca kişiyi yaralamış 50 tane sabıkası olan canavar rahatsız oluyor diye seni psikiyatriye götürüyor ve onun o kapkara kayış suratından çıkan sözlerle seni başka adam yaralayanlarla aynı kefeye koyuyorlar.

Üniversite imtihanında derece yapıyorsun canını dişine takarak üniversiteyi bitiriyorsun senelerce kpss'ye diğer sınavlara girip derece üstüne derece yapıyorsun mülakatlara giriyorsun kazanıyorsun. Bunların hepsini yapıp emek veriyorken sen delisin demiyorlar ama zaten verilen işe başlamak istiyorum deyince sen delisin diyorlar.

Verdikleri ilaçları istedikleri dozla kullandığında ise vücudun çöküyor yorgunluktan bitkinlikten gözünü bile açamayıp bir parazite dnöüşüp parasızlıktan açlıktan sefaletten intihar edecek noktaya geliyorsun.

Cehennemde olduğumuzu biliyorum. Zaten daha 15 yaşında bir çocukken buranın cehennemin bizzat kendisi olduğunu anladığım için ne yapacağımı bilmiyor haldeydim.

Ben evde ölmeyi bekliyorum o vücudu cinsel hastalıktan kevgire dönmüş canavar ise benim canımı dişime katarak kazandığım üç kuruşu elimden almış olarak yine kerhaneye kumara gitti.

Dünya isimli bu kanlı lağım cehennemde yapılabilecek tek şey asla üremeden ölmeyi beklemek.

@yüzümün nuru gitti,

49 yaşımdayım.
Buraya, bu dünya denen cehenneme yolu düşenlerden biri de benim.

Yaşadıklarınızdan dolayı üzgünüm.

Zaten dertsiz insanın buralarda işi yoktur, işi düşmez.

Elden geldiğince odağımı geçmişe götürmemeye çalışıyorum. Sağlıklı yaşam/beslenme, kitaplar(Genellikle psikolojiyle alakalı), filmler, diziler oyalıyorum kendimi.

Öleceğime yakın ''Eğer seçme şansım olsa bu hayatı yaşamak isterdim'' cümlesini kurabilmek için yaşıyorum.

Umarım biraz alacıklı olarak ölmüş olurum şu hayatta.

Benim de bir işim var; hayatımdaki en iyi yılları bu iş/memuriyet döneminde yaşadım.

10+ yıldır bu tarz forumlardayım ve şunu gördüm ki: insan dimyata pirince giderken bazı durumlarda evdeki bulgurdan olabiliyor.

ilk girimi, önceki cümledeki gibi düşündüğümden yazdım. Yoksa elbet bir hemderdin çok daha iyi yerlerde olmasını dilerim.

Bol şanslar.