@NewDay,
8 sene önce bir kızla tanıştım ve âşık oldum.
Fazla değil 4 - 5 defa karşılıklı oturduk.Ne o konuşurdu ne ben.
Genelde karşımda telefonuyla ilgilenirdi.
Ben aklımdan onun hakkında olumsuz birşey geçirince dişlerini sıkıyor ve suratı asılıyordu.
Onu sevdiğimi aklımdan geçirince de suratı asılmıyor normal duruyordu.Hatta bazı düşüncelerime sesli olarak karşılık veriyor,eğer olumsuz düşüncem fazla olursa da kalkıp gidiyordu ve uzun zaman yanıma gelmiyordu.
Bu arada dinlediğim her şarkıyı onun sesiyle duyuyor gibi oluyordum ve her şarkıda artık dayanamıyorum beni sevdiğini söyle artık bekletme falan sözlerini duyuyordum.
Yemin ederim ki yalanım yok;
Bana dokunulurken bu İrem'mi diye içimden geçirir geçirmez hep yanımda,ben nereye gitsem benle gelen,her ânımda tepemde biryerlerde ve ( görebildiğim duyabildiğim ) bir kumru kuşu öterek evet sendeki İrem diye ötüyor bana cevap veriyordu.
Gu guuk guk,gu guuk guk...
Onun hakkında içimden birşey sorsam cevabını illaki alıyordum ve dinlediğim şarkıların hepsinde İrem'in dediği birşey vardı ARTIK YETER.! BİTSİN BU HASRET
Ve ben dedimki bu hissettiğim kız İremim ve o bir melek.O yüzden düşüncelerimi okuyor hemde beni seviyor ve ona açılmamı istiyor.Madem öyle bende
onu sevdiğimi söyleyim bi msjla dedim.Bi akşam aşk ilanı konulu bir video gönderdim ve sen benimsin gibi bir sevgi sözcüğü gönderdim.O günün sabahında yanıma gelecekti ve ben böyle bir msj attıktan sonra sabaha karşı bana msj attı ve gelmeyeceğini yazdı.
Ama ben utandığına yorumladım bu msjı ve içim rahattı.Çünkü vücudumdaki dokunuşlar o yanımda yokken iyice belirginleşiyordu.Dedimki bu melek falandır kesin.Ya da cinlerin şekli de bizimki gibiyse ve farkları sadece görünmez olabilmek ise cin de olabilir.
Bu kız rahmetli ablamın kızı,öz yeğenimin arkadaşıydı.
Yeğenim de o da aynı hastanede hemşireydi.
Bana o msjı attıktan sonra uzun bir süre yeğenimle beraber yanıma gelmedi.
Tam ben umudumu yitirip kendime kızarken o gün bizim evde olan yeğenim "Dayı İrem gelecek birazdan "dedi.
Şaşkınlık,sevinç,korku...
Ne varsa yaşadım o an ve dedimki fırsat bu fırsat,msjımda yazdığımı yapıp alnından öpeceğim dedim.Bu kesin "yapacakmı bakalım"diye geliyor dedim.
Ve İrem geldiiiii
Yanında diğer bir arkadaşları Tuğba da vardı.Neyse onlar üçü bir odada oturuyorken ben odamdan çıktım ve banyoya girip güzel abdestimi aldım.Odama geçtim ve namazımı kıldım dua ettim.
Namazım bitti tam odamdan çıktım,onların oturduğu odanın kapısı açıldı ve İrem "Dayı biz gidiyoz"dedi.
Bana hiç küsmemiş,sanki o msjlarla hiç kavga etmemişiz gibi samimi davranınca iyice bana cesaret geldi ve İremi'min başını iki elimin arasına alıp o tertemiz alnından bitane öptüm."Dur napıyon" diyip tepki verdi ama öptüm.
Odadan çıkıyor gibi oldu ama çıkmadı.Kapıya yakın duruyordu,yürüdüm üstüne kaçmadı.
Ve ben bu kez ne yaptım..?
Önce alnını sonra yanağını...
Dedimki "ANA! KAÇMIYOR VALLAHA"
Hani İrem düşüncelerimi okuyor biliyorya..Ne biliyim dudağından da öpüyüm bari de iyice anlasın artık diyip dudağına doğru yaklaşınca VINNN
Benden sıyrılıp bi kurtuldu,
Odadan hışımla bir çıktı,
Tuğba'da arkasından
Nasıl çıktılar ama evden anlatamam.Dedim lan ben naptım?
Neyse bu dediğim olaya tam 4 buçuk yıl oldu ve o günden beri İrem'i hiç görmedim.Ama bendeki durum yani hissetmeler aynen olduğu gibi devam ediyor. Ve geçenlerde yeğenim Gizem bana İrem'le görüşmediğini söyledi,
"Yaramaz o sana Dayı boşver ben de görüşmüyorum zaten" dedi.
İçin için yeğenime buğuzlansamda haklı çıkma olasılığı olduğundan içimden kızdım.Çünkü bendeki hissettiğim kadın teni İrem yada bir başkası olmayıp,bu durumun
Benim psikoz hastalığımın bir etkisi, dokunsal halisünasyon vb.gibi birşey olması %50 muhtemel.%50 diyorum çünkü devam eden ve bende var olan bir bayan dokunuşu var.
Hatta ve hatta bu bendeki sadece İrem değil.Birden çok eşim var benim.Bendekilerden biri de o kesin dediğim komşumun kızını konfetilerle alıp götürdükleri,evlendiği ve annemin dediğine göre birde bebek doğurduğu gerçeği de yok değil.Bence o da %50 ihtimal.Çünkü gözlerimle görmedim.
Daha örnek var da neyse
Diyeceğim o ki;
Boşu boşuna sevmeye devam edip kalbimi yorup farkında olmadan kalbimi ruhumu iyice hastamı ediyorum,
Yoksa hastalık dedikleri şey aslında manevi alemimin anlatılması güç ama biraz daha sabredersem yaşayacağım ve artık dokunup görüp duyabileceğim İremimmi?Gerçeğimi hastalık olarak kabul edip onu üzmek ve onu her üzdüğümde kavuşacağımız günün uzaklaşıp,aslında beni gerçekten seven İremi'min elinden birşey gelmemesimi..?
Ona kızgın olmaktamı haklıyım sevmektemi.?
Yoksa onu unutamamaktamı haksızım...?
