Genç parapleji olarak tecrübeli kişilerin deneyimlerinden yararlanmak istiyorum

Herkese merhaba yaşı küçük kardeşlerim ve saygı değer abla/abilerim konunun amacı sadece hissettiğim şeyleri paylasmak ve sizleri dinlemek sadece omurilikfelci grubu insanlarla konuşmayı hedefliyorum
bu konuda öğrenmem gereken çok şey olduğunu hissediyorum

öncelikle 26 yaşındayim ve 3 yıl önce trafik kazası yaparak ölüp tekrar geri döndüm bir şans daha verildi bu sefer eski hayatımla birlikte belimden aşağısını da geri de bıraktım bu konuda yeni hayatın acemisiyiz tabi bir çok farklı soru ve konu bulunuyor aklımızda bunlar iş, evlilik, cinsellik , ve yaşlılık bu konuda bazen yanliz kalmış gibi de hissediyor insan yasitlarimiz arkadaşlarımız birer birer ayrılıyor artık yollarımız muhabbetlerimiz çünkü hayat sadece bizim için değil onlar içinde devam ediyor zamanla samimi olduğun insanlarla önce mesafeler sonra buluşmalar ve sonrasında iletişim azalıyor bazen yanlız hissediyor insan bunun yanı sıra toplum baskısı istemeden de üzerinde hissediliyor evlilik yaş geçiyor nasıl olacak gibi sorular onlar sormasa da düşündüklerini duyabiliyorsunuz e tabi kendi düşüncelerin de var bunlardan en önemlisi değil ama yinede ciddi bir öneme sahip kısmı cinsellik evlilik için belirli bir sosyal çevre olması gerek ve ben kendi payıma düşen bu alanda oldukça yetersizim yeri gelip cesaret ettiğinde de aklına evliliğin temel olmasa da olması gereken şartları aklına geliyor yaşımdan dolayı olduğunu düşünüyorum ki bu konuda arzum çok fazla ama yapmayı denediğim her hangi bir başlangıç bulunmuyor
temel olarak bu konudan bahsettim ama asıl olarak şunu sormak istiyorum nasılsınız bir arkadaşa bir doktora veya sordu bari cevap vereyim tarzında verilmiş bir cevaptan bahsetmiyorum gerçekten nasılsınız okuduğunuz ve kabul ettiğiniz için teşekkür ederim

Geçmiş olsun kardeş, bende 2012 yılında 25 yaşımda iken trafik kazası sonucu senin durumuna düştüm, şimdi kaç yıl oldu ben kaç yaşındayım bilmiyorum artık

İnsan herşeye alışıyor, tıpkı benim gibi 25 yaşımda, hayatımın baharında tekerlekli sandalyeye mahkum olduğum gibi, alışıyor işte insan

Öncelikle üç yıl olduğu için artık acemi sayılmazsın, bardağın dolu tarafından bakmak dedigimizi yaparsan sahip olduklarının farkına varırsan birçok şeyi çok rahat başarabileceksin.. mesela bacakların tutmayabilir ama tekerlekli sandalyeye oturunca her yer senin, senden daha zoruna Ağırına katlananları görünce sahip olduklarının farkına varıyorsun ve diyorsun ki onlar sabredip çözümler üretebiliyorsa ben de yapabilirim ! Yapman gereken kendini doldurmak, ben neler yapabilirim deyip cesaretlenmek sonrası kendiliğinden gelir..

@enes75,
@jonjon,

Teşekkür ederim vakit ayırıp yazdığınız için daha çok konuşmak bilgi edinmek isterim

38 yaşında ve doğuştan paraplejiyim, (Doğumda kistten dolayı) Kader yüzümüze güldü de daha 20'de memuriyete atandık, çalışsan da bazı şeyleri aileye, topluma anlatman zor, 36 yaşımda ehliyet, 37 yaşımda otomobil anca alabildim. Hayata geç kaldığımı düşünüyorum artık. Aşk, evlilik, çocuk imkansıza yakın geliyor. Kendim tanışınca biriyle hemen arkadaş kategorisine alınıyorum en fazla, Tanıştırma usulü de güvenemem ki karşımdakine. Hoşlantı, sevgi hissetmeden biriyle bir yola giremem ki.

@Mehmet_Can,

Bakalım nasıl olacak yanlizlik da bir surec