2 yıldır en ufak bir iletişimim olmayan insanı çok özlemem!?

Arkadaşlar orta okuldan beri en yakın arkadaşım dediğim kardeşimden öte gördüğüm bir insanla 2 yıldır konuşamıyorum bazı hatalar yaptım onun açısından 3 . yıla girdik her yerden engellendim ama ben onunla dostluğumu unutmadım zaten hastalığımdan dolayı fazla arkadaşım olmadı o ise en iyi üniversitelerden birinde hukuk okuyordu (bitirmiştir ) acaba diyorum çevresimi değiştirdi bana son dönemde aşırı soğuk davranıyordu ben aylarca özür diledim Bana sürekli mobing , hakaret etti gözlerim doluyordu onun açısından hata olan şey için inanın sabaha kadar bazen sohbette beklediğim oldu benim ona yaptığım dostluğu kimse yapmamıştır her dediğine koşuyodum 2 mizde farklı şehirlerdeyiz kız arkadaşı oldu kişiliği değişti diye düşünüyorum egosu tavan oldu beni yetersiz mi gördü , hormu görmeye başladı bilmiyorum . görülme kapatmalar dost olduğunuz dönemde bir ALLAH ın günü bana yazmazdı çok nadir işte işi falan düşerse kullanıldınmı sizce ? birde ben hayla çok özlüyorum ne yapmam gerekiyor düşünceleriniz nedir?

Bende bir çok arkadaşımla görüşemiyorum. Lisede kafa yapan antidepresanlar ile bir çok arkadaşımla kötü oldum.
İlkokul köye uğrasamda irtibat yok.
İlaç ve ataklardan bir çok arkadaşın isimlerini bile unutuyorum.
Zamana bırakmak iyidir bence…

Hayatta en büyük pişmanlığın nedir deseler net bir cevap veremem ama son zamanlarda nedendir bilmem çok aklıma gelen beni üzen vicdan azabı çektiren bir pişmanlık var.

2009 yılında beni seven değer veren bir insanı 5 para etmez başka bir insana tercih ettim.

Acaba diyorum ki onu seçseydim nasıl bir hayatım olurdu. Neden onu seçmedim diye kahrediyorum kendimi bu aralar

Zamanı geri alabilsem o hatayı yapmazdım bende vicdan azabı çekiyorum

Üniversitede çok değer verdiğim bir arkadaşım beni çok kırmıştı. Benim de şöyle bir huyum var. Elimden gelen herşeyi yaparım dosttan öte kardeş gibi görürüm ama beni kıracağını bilerek yapılan aynı yanlışı affetmem. 10 yılı aşkın süre hiç irtibat kurmadım. bir gün acaba bu kız öldü mü kaldı mı diye inanılmaz bir korku sardı beni. instegramdan buldum farklı bir ad kullanıyormuş. Zaman onu olgunlaştırmış.... Akışına bırakın... Dostluk çevre değişikliğiyle değişmez. Çok kırılmış demek ki.

@_suna_,

Bazı insanlar değişebilir hocam evet siz onu çok sevsenize yaptığınız küçük bir hatayı devasa boyutta büyütebilir zaten tek taraflı dostluk vardı karşı tataf kardeşim gibi gördüğüm insan bana hiç bir zaman yazmazdı bunu söylediğimde bile yakmadı araya mesafe girince yeni kişiler aynı ayarda insanlar tanıdıkça ilk vazgeçtiği insanlar biz oluyoruz birde hukukçu ları bilirsiniz kendilerini başka. Dünyada görürler havası 1 milyondur eski arkadaşım olsa bana böyle davranmazdı sonradan tanıyamadım resmen

Evet insanlar değişiyor ama bu kişilikle alakalı bir şey ya meslekle alakalı değil. Yani benim de o çanta arkadaşım da var lise mezunu arkadaşım da var. Biraz da insanlara bakış açısıyla alakalı yani bu barıştığım arkadaşım mesela çok zengin artık ama insanlara değer veriyor çok mütevazı olmuş yani demem o ki tamamen karakter meselesi. Farklı şehirlerde olmamıza rağmen birçok kişi ile hala iletişim kurabiliyoruz eskisi kadar olmasa da onların telefonunun ucunda olması güzel oluyor aslında böyle insanlara ihtiyacımız var ama artık çok bulunmuyor maalesef..

@_suna_,

Aynı durum bende de var.
Benim için bir insan ya dosttur ya da figüran. (Düşüncem yanlış olabilir ancak elimde değil.)

Ancak hatayı yapan taraf ben olsaydım ne yapardım bilemiyorum. Erdem olduğunu bildiğimden özür dilerdim kararı da ne olursa olsun saygı duyardım sanırım. Hayatta her şey karşılıklı.

Lisede en yakın arkadaşımın nikah şahidi oldum en çok benim aklıma güvenir ve arkadaşlığıma güvenirdi. Tam hastalandikctan sonra tabi hiç durumundan haberi yok köpek gibi viski bira içtik benim kafa gitmiş yanındaki arkadaşımıza sarmişim kavga çıkarmışım kavga olmadan atlattık evime biraktilar tabi o günden sonra mesafe koydu yada ben öyle anladım o ğünden sonra bende mesafeli oldum ama birine ihtiyacım var desem elinden birsey gelirse yapar diye düşünüyorum yapmazsada canı sagolsun yaşanılan dostluk güzeldi. Herkes birgun gider. Yenilere kapı açmak samimiyet yakalamak zor olsada herkes bugün yanliz kalıyor kimi geç kimi erken o yüzden endişe etmeyin.

@Breh43, bi yerden sonra zor hele o insanla kardeş gibiysen

Fiziksel hastalık, önceki hayatımızdaki arkadaşlıkları zamanla tüketiyor. Biz eskisi gibi sosyal ortamlarda olamadığımız için, bizden uzaklaşıyorlar. Zamanla da kimse kalmıyor. Herkes kendi hayat telaşesine kapılıp gidiyor. Yakın zamanda uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşımın vefat haberi geldi. Tuhaf oldum, 20 yıldan fazladır felçli olan bendim. 2 yıldır kansermiş, 3 yaşındada bir çocuğu varmış. Hayat işte Rabbim sonumuzu hayır eylesin.