
Bazen kelimelerim tükeniyor.
Sanırım en güzel örnek benim. Diğer yorumlarımda da yazdığım gibi olay ne eğitim ne kariyer ne sosyal statü.
Ukalalık algılanmasın lütfen... Sadece çevremdekilerin söylediklerini dile getiriyorum. Yapı olarak sempatik ve hayatı ti'ye almayı bilen biriyim. Kalıplar içinde yaşamayı sevmiyorum. İlişkiler de önce "ben" olabilmeli, sonra "biz" olabilmeli mantığındayım. Evlilikte iki tarafından yeri geldiğinde özgür olabilmesi taraftarıyım. Çünkü herkesin biryerde kendine has bireysel hayatı var. Kısaca ne kadar hayata esnekte baksanız, etrafa gülücükler yağdırıp sempatikliğinizi de tüm doğallığınızla ortaya koysanız da olay dönüp dolaşıp fiziksel duruma çıkıyor, benim tespitim bu.
İnsanlarımız çok özür dilerim başka nasıl anlatabilirim kelime bulamadım, ambalaja bakıyor sonra yol alıyor. E engelli bireylerimiz zaten bu açıdan 1-0 yenik durumda bu açıdan bakılınca... Ne kadar kendinizle barışık olursanız olun. Sizin yapabilecekleriniz, özgüven vb olayları biryere kadar. Karşınızda ki sizi fiziksel sorununuzdan yada engelinizden dolayı istemiyorsa boğazına sarılıp illa benimle ol diyemezsiniz.
Yani olay karşı tarafa da bağlı...